Tag: stad

Toon alle shouts

Este es el momento d'ADO! schreef:

Eén woord..

Geografie.

Onze stad ligt gewoon vrij dichtbij 2 NL'se topclubs

Lellow schreef:

Tegen MVV zaten er 7800 in ons stadion minus de 300 uit Maastricht.
7500 trouwe supporters ga uit van 5% dus 400 zullen het er wel niet worden of de supporters moeten met een bericht komen om met zoveel mogelijk af te reizen voor de “wedstrijd van het jaar 12.0” .

Bring back the passion 3.0

Het is ook wel echt een schandalige combi, zeker gezien de autocombi regeling die roda dit jaar eerder naar ons had. Half roda heeft toen in de stad lekker gegeten en gedronken. Ongelofelijk deze combi. Maar we zijn er sowieso, uitvak of niet

Mr.070 schreef:

Gelul, bij de promotiewedstrijden zat het propvol.. het kan dus wel. Alleen ik denk dat je toch nog in je achterhoofd moet houden dat veel mensen er klaar mee zijn met wat er toen is gebeurd. En dan kom daar ook nog eens bij dat je niet eens meer even snel een kaartje kan kopen maar eerst 40 stappen moet ondernemen. Je zou in de eredivisie makkelijk 12,500 bezoekers kunnen aantrekken.

Die zaten er voor de degradatie toch ook niet? Ik snap je punt echt wel maar zo is er natuurlijk altijd wel wat. Registratieproces, prijzen, ligging etc etc blabla. Waarom zitten de stadions bij andere clubs wel vol(ler) dan? Ik kan me niet voorstellen dat alles daar perfect geregeld is. We hebben 5000 seizoenskaarthouders. 5000!!! Als we de bekerfinale halen sta je eigenlijk gewoon voor lul. Want van je leven niet dat je er 10 a 15.000 mee krijgt. Het geeft ook allemaal niet, alleen het probleem is dat we nog steeds denken en vooral begroten alsof we een grote club zijn of willen zijn. Waarom, omdat we de 3e stad van Nederland zijn? Daar gaat het dus fout.

Voorpagina

Misdaad

Entertainment

Sport

Nieuws

Bizar

Lifestyle


Home
Sport
PREMIUM
CEO van ADO Den Haag Natascha van Grinsven-Admiraal: ‘Als je ballen hebt, neem je mij’
Natascha van Grinsven-Admiraal is de baas van ADO Den Haag. Een vrouw ja. En ze is ook nog maar 39 jaar oud. En ze komt helemaal niet uit de stad van de heilige ooievaar, ofwel de hèlage steltlaupââh. Hoe zorgt de voormalig commercieel directeur van Telstar dat alles in goede banen loopt daar in die stad achter de duinen, waar iedereen over van alles wat vindt? “Wij werken elke dag in een vissenkom.”
Thomas Braun
21 jan. 2024 | 119

Van gymjuf tot ADO-baas
Natascha van Grinsven-Admiraal is geboren in Heiloo en getogen in het hoger in Noord-Holland gelegen Sijbekarspel. Ze begon na haar opleiding lichamelijke opvoeding als gymdocent op een middelbare school waarna ze, na het behalen van haar master internationaal sportmanagement aan het Johan Cruyff Institute, salesmanager werd bij sportevenementenbureau PBN, waar ze haar man - en de vader van haar nu 5-jarige dochter - leerde kennen. Niet veel later werd ze bij Unleash 12 in Zwitserland sales- en marketingmanager en werkte in die rol voor PSV en Feyenoord. Toen stapte zo over naar de KNVB Campus, waar ze sales- en eventmanager werd. In juni 2018 tekende ze als commercieel manager bij Telstar, waar ze zich later commercieel directeur mocht noemen, als eerste in het betaalde voetbal in Nederland. Sinds juni dit jaar is de Haarlemse algemeen directeur van ADO Den Haag.


Zo, stevige hand.
“Ja, dat is belangrijk. Als ik weet dat ik veel handen ga geven op een dag, dan doe ik mijn ring niet om, anders heb ik een zere vinger aan het eind van de dag. Ik heb het mezelf aangeleerd, een stevige hand geven. Ik zeg het ook tegen jonge mensen. Laatst nog, ik gaf een sollicitatietraining voor studenten en dan geef ik aan de deur een hand aan al die jongens en meiden met hun slappe handjes. Dit maakt geen indruk jongens, zeg ik dan. De eerste indruk is zo belangrijk: hand geven, aankijken, glimlachen.”

‘Dan komt er iemand langs die mij een hand geeft, mij níet aankijkt en doorloopt met de woorden: Waar kan ik de directeur vinden? Ik kan daar wel om lachen’

Dus als mensen jou een hand geven, weten ze meteen wie de baas is.
“Nou, niet altijd. Dan komt er een genodigde, die geeft mij een hand, kijkt me niet aan en loopt door met de woorden: Waar kan ik de directeur vinden? Die moeten nog even wennen aan het idee dat de directeur een vrouw is van 39. Ik kan daar wel om lachen, maar na vijf keer wordt het vervelend.”

Ben je gevraagd of heb je zelf gesolliciteerd?
“Ik ben gevraagd.”

Waarom wilden ze jou?
“Als ik hen mag geloven, waren ze op zoek naar een nieuw gezicht, een nieuw elan, een ander gevoel. Er is heel veel onrust geweest bij de club, veel ontevredenheid, er kwam een trainerswissel, een nieuwe, Amerikaanse, eigenaar, een nieuwe technisch directeur en ze wilden echt iemand van buitenaf aan het roer. Een frisse start, een andere uitstraling, maar wel iemand met ervaring in de voetbalwereld, iemand die vanuit een kleine club ervaring aan het opdoen was, een volgende stap wilde maken en zo kwamen ze bij mij uit. Via LinkedIn.”

Hoe belangrijk was het voor ze dat je een vrouw bent?
“Dat zorgt natuurlijk ook voor een andere uitstraling. Niet alleen mijn vrouw-zijn, maar ook mijn leeftijd. 39 steekt wel af bij de voornamelijk oudere mannen die je hier in het voetbal hebt rondlopen, dus dat is wel een voordeel als je een andere koers wil.”

Was je verrast dat ADO juist jou wilde?
“Mm… hoe zal ik het zeggen, ik werd wel vaker benaderd door clubs, dat had ook wel een beetje met mijn vrouw-zijn te maken, omdat je dan opvalt in zo’n mannenwereld. Er zijn er ook maar twee in Nederland. Laura van Leeuwen, met wie ik samen een masteropleiding heb gedaan op het Johan Cruyff Institute, is net als directeur bij MVV begonnen. Maar ik zou zelf nooit bedacht hebben om bij ADO te solliciteren, wat dat betreft kun je wel spreken van een mooie verrassing die op mijn pad kwam.”

Vond de harde kern van ADO het ook een goed idee dat er een mevrâutju de baas werd?
“Ik kon me goed voorstellen dat, toen het eenmaal bekend werd, supporters sceptisch zouden zijn. Wij gingen daarom ook checken hoe het viel: een vrouw, jong, niet uit Den Haag, daar zouden ze vast wat van vinden. Maar de algehele tendens was: het is hier al zo vaak niet goed gegaan, nu hebben we in ieder geval heel iemand anders, misschien krijgt die het wel voor elkaar. Het werd positief opgepakt, terwijl je zou denken dat ik besta uit componenten waar ze minder vertrouwen in zouden hebben. Het tegenovergestelde was waar. Iedereen ziet ook dat er potentie in deze club zit en iedereen ziet dat die er maar niet uitkomt.”


Lijkt me niet eenvoudig om te werken met voetballers met ruig taalgebruik en gore grappen. Moet je wel tegen kunnen.
“Als mannen zich misdragen doen ze het onderling, niet tegen een vrouw, dus daar heb ik geen last van. Misschien is het wel goed dat ik als vrouw hier rondloop, dan is de drempel wellicht wat hoger. En ik kan wel wat hebben, hoor. Ik heb vijf jaar gewerkt bij Telstar in IJmuiden. Daar hebben ze het hart op de tong, net als hier. En ik ben zelf ook niet op mijn mondje gevallen. Daarom zou ik niet makkelijk kunnen werken in Brabant of Limburg. Ik heb daar best wat kennissen zitten en dat zijn heel lieve mensen, maar die zouden helemaal gek worden van mijn directheid. Die past beter in Den Haag of IJmuiden.”

Wat voor type ben je?
“Ik kan heel duidelijk zijn, dat komt door mijn achtergrond als leraar. Ik kan goed lijnen uitzetten en zorgen dat iedereen meegaat in dat proces. Dat is best wel belangrijk in het voetbal, dat je mensen meeneemt. Je merkt in het voetbal dat mensen erbij willen horen, ze willen genoemd worden. Je bent continu bezig met: wie vergeet ik niet, wie moet ik meenemen, wie heeft extra aandacht nodig? En als ik met hém een gesprek heb, moet ik háár daar even over informeren. Zo ben ik de hele dag bezig met zorgen dat ik iedereen in beeld heb en iedereen betrek in het groepsgevoel.”

De boel bij elkaar houden, zoals Job Cohen zijn werk als burgemeester in Amsterdam samenvatte.
“Ja, en de boel is best verdeeld. Letterlijk ook, fysiek. Wij zitten hier in het stadion, onze jongens zitten op De Aftrap in het Zuiderpark, onze mannen en vrouwen zitten in Rijswijk, de meiden op Scheveningen… Een van mijn eerste pijlers was dan ook: hoe kunnen we elkaar fysiek bij elkaar brengen? Want je merkt dat mensen meer contact hebben als ze echt bij elkaar zijn. En we willen de boel ook symbolisch bij elkaar brengen; zorgen dat we weer één ADO worden, dat de familie die een beetje verspreid is, weer het groepsgevoel krijgt, omdat we het met z’n allen moeten doen.”


Vroegâh werd er nogal gevreesd voor de ADO-aanhang. Trainers durfden niet te komen, uit angst voor dreigementen of erger. Dat is niet meer.
“Goed dat je dat zegt, veel mensen is dat nog niet opgevallen. Maar het is waar, de supporters zijn enorm rustig. Heel toevallig wilden we de fans onlangs uitgebreid complimenteren omdat er het hele jaar nog geen enkele staking, geen boete en geen stadionverbod was geweest, wat echt uniek is in Nederland. Maar toen kregen we ons eerste rookpotje, dus dat hebben we toch maar even uitgesteld. Het was echt het eerste incident van dit jaar. Er is ook wel veel veranderd met de komst van het nieuwe stadion, het veiligste stadion van Nederland. En ik moet eerlijk zeggen dat supporters natuurlijk ook rustig zijn omdat we veel winnen. We worden pas echt getest als het wat slechter gaat op het veld.”

Klappen die mensen als jij over het veld langs de tribunes loopt?
“Haha, nee.

Ze weten wel wie je bent?
“Sommigen wel, maar niemand gaat klappen voor de directeur. Ze roepen wel: Mevrâu, mevrâu! Meestal loop ik dan naar ze toe en dan worden ze zenuwachtig, want dan kom ik te dichtbij. Vind ik wel grappig.”

Sommigen noemen je de reddende engel van ADO.
“Nou ja, ik merk wel dat heel veel mensen heel positief zijn en dat is heel leuk om te zien. Maar het is de combi: Joris Mathijsen en ik zijn samen begonnen; hij als technisch directeur, ik als algemeen directeur. We komen beiden van buitenaf, ook bij Joris ging het om een ‘fris gezicht’. Onze grootste uitdaging is de onrust buiten de deur te houden en dat lukt aardig.”

‘Ik ben niet op mijn mondje gevallen. Daarom zou ik niet makkelijk kunnen werken in Brabant of Limburg. Heel lieve mensen, maar die zouden helemaal gek worden van mijn directheid’

Hij heeft een WK-finale gespeeld. Kom jij aan met je carrière bij Wartburgia.
“Oh, daar heb ik geen last van, hoor. Ben niet zo idolaat. Dat kan ook niet als je in de voetballerij werkt, want daar kom je de grootste voetballers tegen. Ik kijk niet tegen mensen op, heb niets met status. Ik ben een geboren West-Friese, die zijn nuchter. Ik ben opgegroeid in Sijbekarspel, net boven Wognum. Daar maakt het niet uit of je de burgemeester of de boer bent, doe maar lekker normaal. Dat ik zo ben opgegroeid, helpt wel, want je komt bijzondere mensen tegen in deze voetbalwereld.”

Wat is het eigenlijk voor wereld?
“Nooit een saai moment. Elke keer als je denkt, ik heb alles onder controle, dan gebeurt er weer iets geks. We werken in een vissenkom, iedereen zit de hele tijd van buitenaf te kijken wat ik aan het doen ben. Iedereen heeft commentaar op wat je doet, supporters, sponsors, vrijwilligers: de hele dag hoor je feedback. Alleen maar omdat ze club beter willen maken hoor, vanuit een goed hart, maar met beperkte kennis natuurlijk. Soms hoor ik goede dingen, soms hoor ik dingen waar ik niks mee kan, maar omdat ik niemand wil beledigen moet ik daar subtiel mee omgaan. En soms hebben ze echt gelijk en is wat zij voorstellen ook al uitgevoerd, maar mag ik dat nog niet naar buiten brengen. Dat maakt het ook weer uitdagend.”

Je was er wel klaar voor, algemeen directeur zijn? Ondanks je jonge leeftijd?
“Ik krijg die vraag wel vaker, en ik vind dat best denigrerend, om eerlijk te zijn. Ik hoor zo vaak: je bent best jong… Ze zeggen er nét niet bij: en je bent een vrouw, maar ik weet wat ze denken. Dan probeer ik het toch uit te leggen. Over het algemeen komen er vaak mannen van middelbare leeftijd bij een club, ondernemers, die willen ‘wat anders’ doen, hebben een passie voor een club en denken dan: dat kan ik wel. En die mannen hebben helemaal geen ervaring met voetbal; weten niet hoe dat is. Ook al heb je vijf Albert Heijns geleid, al ben je nóg zo’n ervaren directeur, je gaat echt schrikken in de voetballerij. Omdat mensen de hele tijd met jouw werk bezig zijn, je ligt constant onder een vergrootglas. AH heeft ook klanten, leveranciers en personeel. Die hebben wij ook, plus: de KNVB, de UEFA, de andere clubs met wie we moeten overleggen, media, gemeente, politie, vrijwilligers, en ga zo maar door. Wij hebben zoveel stakeholders waar we allemaal wat vanaf moeten weten. Die ondernemers die in het voetbal stappen, schrikken zich rot, na een half jaar gaan ze er gauw vandoor. Ik kan wel jong zijn en vrouw, ik weet wel hoe de hazen lopen. En ja, ik kom van een kleine club, maar dat maakt niet uit. Alles wat ik hier doe, is op schaal: bij Telstar was alles kleiner, maar het trucje is hetzelfde. Achter het sponsorbedrag staat een nulletje meer, de database heeft een nulletje meer.”


Je bent getrouwd?
“Ja.”

Hij is ook een voetballiefhebber?
“Ja, enorm. Ik ken hem van een sportevenementenbureau waar we beiden werkten. Hij was mijn werknemer en toen we besloten dat een van ons weg moest omdat we een relatie kregen, is hij gegaan. En inmiddels is ie enorm voor ADO. Onze dochter van 5 is trouwens helemaal ADO. Zij voelt zich hier helemaal thuis. Vroeger zat ze bij Telstar op de tribune en maar nu maakt ze op school alleen nog groengele knutseldingen. Want ADO wint veel vaker. En mijn man zit elke thuiswedstrijd op de tribune hier en de meeste uitwedstrijden gaan we samen.”

Over Telstar gesproken, toen je daar ruim vijf jaar terug solliciteerde, schreef je: Als jullie ballen hebben, nemen jullie mij aan.
“Ja, ik vind het wel leuk om woordspelingen te maken. Het is een mannenwereld, dus ik dacht: ben je een echte vent, dan neem je mij aan. Heb je ballen, dan durf je dat aan. Daar sloegen ze wel op aan.”

Omdat je niet van suiker bent?
"Precies. Als ik dat wel was, had ik ook niet gepast in deze wereld. Ik was op dat moment wel hoogzwanger, dus misschien wat kwetsbaarder. Pieter de Waard, de voorzitter, vond dat geweldig. Voor mij is hij ook een voorbeeld geweest. Hij heeft mij dingen geleerd over de diepere betekenis van een voetbalclub en wat je kunt bereiken met het platform dat je hebt. Hij zei altijd: Jij bent de enige normale die we hier hebben, maar omdat je vrouw bent, ben je toch weer een beetje bijzonder. Maar ik was al bijzonder voor hem omdat ie me hoogzwanger had aangenomen, dat vond ie mooi.”

‘Iemand zei: Ik heb al vijftien mensen begraven zien worden van deze club. De waarde die ADO voor al die mensen heeft, is ongekend. Deze club mag nooit weg. Hij heeft te veel betekenis voor Den Haag’

Wat was de diepere betekenis van een club als Telstar?
“Ja, dat was hij vooral. Pieter was het uithangbord van de club, en hij deed bijzondere dingen. Telstar was en is heel erg een knipoog naar serieuze clubs. Met opmerkingen als: Twee keer 45 minuten voetbal is een onderbreking van een prachtig avondje Telstar. We hadden een keer een marketingcampagne met de test: Ga staan als je voor Telstar bent. En dan een illustratie van een man in een rolstoel. Die man was onze communicatiemanager. Als je hem niet kent, vind je het niet kunnen, ken je hem wel, dan vind je het geweldig. Tegendraadse gekkigheid, niet bang zijn, gewoon durven. Ik heb er wel hard aan gewerkt om van die rariteitenshows kwaliteitscampagnes te maken. Zo wilde Pieter een parfum lanceren dat stonk naar rotte vis, want: IJmuiden. Een geweldig idee, maar uiteindelijk zijn we een samenwerking aangegaan met Marcel’s Green Soap, een topmerk op het gebied van parfums. We verpakten het met een stalen draad in vetvrij krantenpapier, zoals met vis gebeurt, en we noemden het Frank Nr Six, naar onze aanvoerder Frank Korpershoek. Het was nog steeds iets geks, maar ook een kwaliteitsproduct waar we een half jaar lang de media mee hebben gehaald. Pieter is na zeventien jaar gestopt bij Telstar, ik ben weg, maar we drinken nog geregeld een biertje samen.”

Ga je binnenkort een vrouw als hoofdtrainer aanstellen? Volgens Pierre van Hooijdonk gaat dat niet werken.
“Ja, ik hoorde zoiets. Is ie weer de fout ingegaan. Sherida Spitse heeft aangegeven dat ze graag ooit de mannen van Ajax wil trainen en ik denk ook wel dat ze dat zou kunnen. Sarina Wiegman zou het zeker kunnen. Weet je wat zo stom is van Pierre? Hij ging al eens de fout in met zijn kritiek op de eerste vrouwelijke scheidsrechter die hij door het slijk haalde en waarvoor hij excuses moest aanbieden. Een jaar ervoor was hij nota bene ambassadeur van de Leeuwinnen en stond hij boven in de bus mee te juichen toen ze Europees kampioen waren geworden. Het is jammer dat hij nu weer deze uitspraken doet. Als je om mijn mening vraagt: er zijn vrouwen die het niet kunnen en er zijn vrouwen die het wel kunnen. En als de rest van de wereld dat moeilijk kan accepteren, dan is dat maar zo. Er zijn al genoeg vrouwen die mannen trainen, alleen nog niet hoogste niveau. Al heb je in Duitsland wel Marie-Louise Eta, zij is assistent-trainer bij Union Berlin.”


Over tien jaar is het de normaalste zaak van de wereld?
“Dat weet ik niet. Maar bij ons is in de organisatie de verdeling man-vrouw al vijftig-vijftig. Ik moest ook altijd wel lachen als we namens Telstar naar Zeist gingen voor een KNVB-overleg. Onze delegatie bestond uit een jonge vrouw, een man in een rolstoel en een jongeman van Turkse afkomst. Terwijl daar verder alleen maar witte mannen waren van middelbare leeftijd en 25-jarige blonde boys. Ach, het is ook maar net in welke wereld, in welke bubbel je zit. Ik begeef me als vrouw al mijn halve leven in het voetbal, dus voor mij is het normaal.”

Je voetbalt zelf ook nog?
“Ja, in de zaal bij Geel-Wit. Maar ik heb zelden tijd. Dit seizoen is het er drie keer van gekomen.”

Waar speel je het liefst op het veld?
“Op 10. Kan ik me overal mee bemoeien. Liefst in een 4-4-2 systeem, zodat ik de diepte in kan duiken en kansen kan benutten. Ik hoef niet per se te scoren, een assist geven is ook leuk, liefst een steekballetje.”

Je hebt ook een favoriete voetballer?
“Nee, ook nooit een favoriete club gehad. Ik had ooit een bijbaantje bij AZ, ik heb veel in de Arena gewerkt als marketeer, dingen voor PSV en Feyenoord gedaan, heel veel voor de KNVB, later bij Telstar gewerkt, en nu dus ADO. Al die clubs zitten in mijn hart. Net als alle clubs van al die leuke mensen die ik dagelijks ontmoet. ”

Nu draait alles in jouw voetballeven om ADO. Prachtig stadion, prachtige club die eigenlijk in de eredivisie thuishoort.
“Ja, we moeten ook echt promoveren om de financiële uitdagingen aan te kunnen. Promotie gaat daar echt bij helpen. En de mensen verdienen het ook zo. Gisteren hadden we vrijwilligersavond, 250 mensen met zoveel passie voor de club. Die mensen zetten zich in voor een ontelbaar aantal goede doelen; zo helpen ze gedetineerden om na hun straf bij sponsors te mogen werken… Deze club is zo maatschappelijk betrokken met zoveel mooie acties en onder de vlag van ADOGroen zijn zoveel mensen zo actief met prachtige, duurzame initiatieven. Laatst sprak ik mensen bij het tienjarig bestaan van OldStars, onze seniorenclub voor 60-plussers die ook onderdeel zijn van deze tak van de club. Zei er één: Ik heb al vijftien mensen begraven zien worden van deze club. De waarde die ADO voor al die mensen heeft, dat is echt ongekend. Deze club mag nooit weg. Hij heeft te veel betekenis voor Den Haag. En ver daarbuiten.”

Ano-Niem schreef:

Ik ga er vanuit dat Bolt er voor de langere termijn in zit.
Ze hebben meerdere clubs en gaan dat wellicht verder uitbreiden. Kans is groot dat we uiteindelijk een soort tussenstation worden voor talentvolle spelers uit de groep die potentie hebben en geld kunnen opbrengen.
Is op zich niets mis mee zolang we dat kunnen aanvullen met eigen talenten.

De makkelijkste weg naar meer geld is overigens gewoon meer bezoekers en daar hebben we zelf een aandeel in. Zolang wij ook een hoop gloryhunters als fan hebben die geen seizoenkaarten kopen en wegblijven als het minder gaat of slecht weer is gaan we geen echte stappen zetten.
Kijk daar eens naar NAC. Spelen al jaren mee in de marge, maar wel elke wedstrijd een vol huis.

Even uitgaande van 5000 bezoekers meer per wedstrijd die € 35,- besteden loop je alleen daar al bijna 3 miljoen mis.

Zolang er skyboxen worden verhuurt voor 35k per jaar en voor de duur van 10 jaar dan zie ik het somber in.

Laten we het sentiment loslaten van 3e stad ,3e club dat is totaal niet realistisch.
Ook in de eredivisie zat het, op 3 wedstrijden na, niet vol.

Er zal altijd geld bij moeten bij onze club.

DHFC070 schreef:

Allereerst mogen we Bolt op onze blote voetjes bedanken dus bij deze!

Er is altijd het risico op blessures van spelers. Daarom hebben we een groot deel van ons spelersbudget verzekerd. Dat wil zeggen dat als een speler, die een groot deel van het spelersbudget vertegenwoordigd, langdurig geblesseerd raakt, dat we dit vergoed krijgen en opnieuw kunnen inzetten voor een andere speler om dit gat op te vangen.

Wat is langdurig? Zou het salaris van een Ché de afgelopen maanden door de verzekering zijn betaald? Wentges betalen ze dus niks voor dit seizoen. Ben wel benieuwd wat die verzekering kost en of je er onderaan de streep voordeel uit behaald financieel gezien.

Verder 4! miljoen meer uitgegeven aan personeelskosten.
Onderaan de streep blijven wij gewoon een hele kleine club in de marge van het betaalde voetbal met een te grote huishouding en veel te duur stadion.

'Onderaan de streep blijven wij gewoon een hele kleine club in de marge van het betaalde voetbal met een te grote huishouding en veel te duur stadion.'

De grap is dat het gevoel en beleving bij veel supporters - en mogelijk ook binnen de club zelf - compleet anders is. Die hebben heel sterk een '3e stad, 3e club' overtuiging.

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Raadsvragen over verhuizing naar Zuiderpark
In de Haagse gemeenteraad zijn vragen gesteld over de komende terugkeer van ADO naar de trainingsvelden in het Zuiderpark.
Lees het nieuwsbericht

Ja, waar moet je het anders over hebben in de raad nu in de stad alles tip top is.

Kees schreef:

Ik vind het drie keer niks. Trainen behoor je bij je stadion te doen. En er is plek genoeg aan de Groene Zoom op een paar minuten loopafstand.

Vitesse traint op Papendal. PSV op de Herdgang. Als je in Den Haag een soortgelijke mogelijkheid krijgt om te trainen, moet je dat altijd vind ik. Cultureel gezien top. Daarnaast traint de jeugd tussen de eerste elftalspelers. Daarmee wortel je de club nog meer. De kans op Feyenoord en Ajax-shirtjes in de stad neemt daardoor af, hoop ik.

dit zijn toch mooie woorden op weg naar een nieuwe versoepeling:

Jan van Zanen, de burgemeester van Den Haag. Na de onthulling, wat onder luid applaus werd ontvangen, nam de burgemeester het boek in ontvangst, waarmee hij symbolisch de verbinding tussen de club en de stad benadrukte. In zijn toespraak prees hij de (historische) betekenis van ADO Den Haag en de rol die de club speelt voor de stad, de lokale gemeenschap, maar ook voor hem persoonlijk.

Van stages bij Europese topclubs naar ADO: neem een kijkje in de wereld van fysiotherapeut Gino Zwirs


Alle toeschouwers en televisiekijkers zien hem bij wedstrijden van ADO Den Haag op het veld, maar bijna niemand kent zijn naam: Gino Zwirs. De 32-jarige fysiotherapeut bekommert zich over de geblesseerde spelers, maar leeft zelf net zo goed als een prof. Iets dat hij leerde bij Benfica en Real Madrid.

Wanneer een speler in het groen-gele shirt op de grond ligt te kermen van de pijn, staat Gino Zwirs al met zijn voeten tegen de zijlijn aan, klaar om een sprintje te trekken. Als vervolgens de hand van de scheidsrechter omhoog gaat, rent hij zo snel mogelijk naar de ADO-speler toe om hem te behandelen. In zijn hoofd gaan ondertussen alle scenario’s rond, van een mogelijk ernstige blessure tot aanstellerij. Maar paniek is er niet gauw.

,,Als er een speler geblesseerd raakt, dan handel je gepast”, legt hij uit. ,,Dus in mijn hoofd spelen zich verschillende scenario’s af. En vanaf het moment dat een speler neergaat, totdat je hem behandelt, verkrijg je steeds meer informatie. Niet alleen van de speler zelf, maar ik krijg ook via mijn oortje door wat collega’s van de medische staf in de herhaling hebben gezien.”

Stress en kritiek

Zwirs benadrukt dat je in de voetbalwereld ook als fysiotherapeut tegen stress, een stootje en kritiek moet kunnen. ,,Als je op het veld bent, moet je met veel dingen rekening houden. Het is de kracht om over de juiste keuze goed met de speler te communiceren, zeker bij twijfelgevallen. Dan wil de speler graag door, maar moet je de blessure eerst adequaat inschatten. En de context is belangrijk. Staan we op het punt te wisselen? Wat is de stand? Hoeveel wisselmomenten zijn er nog? Er speelt een hoop op zo’n moment.”

De Westlander verkoos het veldwerk al snel boven het werken in een praktijk. Tijdens zijn opleiding fysiotherapie ging hij aan de slag als sportverzorger in de jeugd van Sparta Rotterdam. Via de jeugdopleidingen van ADO en Feyenoord kwam hij in 2022 bij het eerste team van de Haagse club terecht. ,,Voetbal is toch echt waar mijn passie ligt. Het is de sport waarmee ik ben opgegroeid en waar mijn hart ligt. Des te mooier is het als je letterlijk in deze setting werkzaam mag zijn en een bijdrage kan leveren.”

Het werken in een praktijk heeft hij ook wel uitgeoefend. ,,Dat was leuk, maar patiënten daar komen en gaan. Hier werk je in een dynamische omgeving waarbij ik de spelers soms letterlijk meer zie dan mijn vriendin en kind.”

Tien fysio’s bij Real Madrid
Zijn interesse voor het vak leverde Zwirs bijzondere stages op. Zo ontwikkelde hij zich een tijdje bij Benfica, de KNVB en Sporting Lissabon. Ook keek hij al eens in de keuken van Valencia, Fenerbahce, Royal Antwerp en Real Madrid. ,,Die laatste club had maar liefst tien fysio’s voor één elftal in dienst”, vertelt hij. Overal zag hij weer een andere werkwijze. ,,In de Zuid-Europese landen wordt er veel gebruik gemaakt van externe apparatuur en gaat standaard de dokter mee het veld in, ongeacht wat er aan de hand is. Wij doen dat anders.”

De passie spat er vanaf als hij over het vak verteld. Zwirs heeft doelbewust gekozen voor een omgeving waarin hij van zijn eigen baan ook topsport maakt. ,,Ik vind dat je altijd het uiterste van jezelf moet vragen, en dat moet in deze omgeving. Je werkt met spelers die elke dag werken om beter te worden. Elke dag een procentje erbij. Als staf moeten wij in die dynamiek meegaan. Wij moet onszelf beter maken, onszelf blijven ontwikkelen en verbeteren. Want zonder passie en toewijding red je het in deze wereld niet.”

Pas 32 en nu al sportfysiotherapeut bij een eerste team is een flinke prestatie. Voorlopig zit hij helemaal op zijn plek bij ADO. ,,De club en stad horen in de eredivisie en vanzelfsprekend zie ik dat het liefst dit seizoen gebeuren. Alle facetten zijn hiervoor aanwezig.”

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Dang3r, ADOZoetermeer en 117 gasten.

Bekijk de topshouts