Welkom in de shoutbox, gast
Tag: december
pmc
pmc
rien1
Tja, dan sla je het AD open, en daar staat ie dan. Bulykneus met een spijkerbroek en zijn ojax_shirt aan en een bal onder zijn arm..
Ja, dit doet echt pijn om te zien.
Affijn, een diepe zucht...... En afgelopen uit!
Overigens, Mitja Morec heeft eenzelfde soort contract getekend als Rado vorig seizoen heeft gedaan. Dus als Morec laat zien wat hij waard is en de verdediging staat als een huis , dan is de kans groot dat Morec in December weer weggaat.
Hier ben ik toch minder blij mee, want ik heb het idee dat Morec een hele goeie is. En hij is niet voor niets international.
..
Ja, dit doet echt pijn om te zien.
Affijn, een diepe zucht...... En afgelopen uit!
Overigens, Mitja Morec heeft eenzelfde soort contract getekend als Rado vorig seizoen heeft gedaan. Dus als Morec laat zien wat hij waard is en de verdediging staat als een huis , dan is de kans groot dat Morec in December weer weggaat.
Hier ben ik toch minder blij mee, want ik heb het idee dat Morec een hele goeie is. En hij is niet voor niets international.
..
0
|
Donderdag 1 september 2011 om 08:16 uur |
Gast
Zeo
JB
Nojokes schreef:
misschien Jan van halst een optie voor technisch directeur.
Heeft behoorlijk geholpen bij twente van 2003 tot nu om die club omhoog te tillen.
misschien Jan van halst een optie voor technisch directeur.
Heeft behoorlijk geholpen bij twente van 2003 tot nu om die club omhoog te tillen.
Van Halst is commercieel manager bij Twente, waar hij overigens 1 december a.s. weg gaat.
De Dick Vierling van twente dus.
En of hij persoonlijk grote verdiensten heeft gehad voor Twente?
Ze zeggen daar van wel, maar de grootste geldschieters van Twente (Arke en Grolsch) hangen al tientallen jaren aan die club.
En de grote sprong voorwaarts is daar gemaakt door de verhuizing van het Dieckman naar het Arke stadion, op het moment dat van Halst nog gewoon als speler op het veld stond.
De Dick Vierling van twente dus.
En of hij persoonlijk grote verdiensten heeft gehad voor Twente?
Ze zeggen daar van wel, maar de grootste geldschieters van Twente (Arke en Grolsch) hangen al tientallen jaren aan die club.
En de grote sprong voorwaarts is daar gemaakt door de verhuizing van het Dieckman naar het Arke stadion, op het moment dat van Halst nog gewoon als speler op het veld stond.
0
|
Dinsdag 30 augustus 2011 om 11:09 uur |
Moi
Ferdy schreef:
Klopt, goeie samenvatting. Als Toornstra voor 4 miljoen (las ik ergens) weggaat dan moet t maar.
Persoonlijk wil ik 31-8 dat moment gewoon herbeleven als we dat deden met zn allen bij t behalen van euro-voetbal. Ik zal wel een opportunist zijn en totaal overtrokken maar ik zal een hele dikke traan wegpinken als die maffe rus ja zegt!
Klopt, goeie samenvatting. Als Toornstra voor 4 miljoen (las ik ergens) weggaat dan moet t maar.
Persoonlijk wil ik 31-8 dat moment gewoon herbeleven als we dat deden met zn allen bij t behalen van euro-voetbal. Ik zal wel een opportunist zijn en totaal overtrokken maar ik zal een hele dikke traan wegpinken als die maffe rus ja zegt!
jaja...na 31-08 komt de maand december...de artsen zullen het druk krijgen he
0
|
Zaterdag 27 augustus 2011 om 00:33 uur |
zuid tribune
Advertentie
kako
kako schreef:
Jeutje, Kojak1, na 29 mei weer eens op de shoutbox. Gelukkig weer eens een vertrouwde naam, zijn zoveel nieuwe namen bijgekomen dat ik het leuk vind om weer een "oude shout bekende" te zien.
Jeutje, Kojak1, na 29 mei weer eens op de shoutbox. Gelukkig weer eens een vertrouwde naam, zijn zoveel nieuwe namen bijgekomen dat ik het leuk vind om weer een "oude shout bekende" te zien.
Doe het niet gauw maar hoe zou het met Lydia zijn, de laatste keer was december 2007. Weet dat ze ziek was maar?
0
|
Woensdag 17 augustus 2011 om 19:40 uur |
bufkes
Wesley ontwaakt net op tijd uit eigen droom`
Wesley Verhoek komt uit een goed nest. Hij groeide op in een gezin met vader Willem, moeder Yolanda en zijn twee broers John en Willem. Een typisch Haagse familie, met heel veel humor en de keukentafel als bakermat om de belevenissen van die dag met elkaar door te nemen. Pa zit al zijn hele leven met zijn broers in de groente en het fruit. Een zwaar bestaan. Willem staat elke dag om half een `s nachts op om zijn spullen in te kopen en vervolgens af te leveren aan verzorgingshuizen, horeca en ziekenhuizen. Rond half elf `s ochtends, maar vaak ook later, is hij klaar en gaat dan een dutje doen. Ik heb Willem nog nooit zonder een glimlach op zijn gezicht zien rondlopen.
Datzelfde gold ook voor Wesley. Al sinds zijn prille jeugd speelt hij voor zijn geliefde ADO Den Haag. Hij tekende er met de begeleiding van Sport-Promotion zijn eerste contract, zoals wij ook betrokken waren bij zijn daaropvolgende verlengingen bij de club. Iedereen erkende zijn grote talent, maar de echte doorbraak bleef lang uit. Wesley was nog jong, wispelturig en nam het leven als het Haagse schoffie dat hij was. Veel lachen, dollen, mensen in de maling nemen. Het maakte hem geliefd in Den Haag en zelfs ver daarbuiten. Een open karakter, maar nog niet volwassen. Sprak je daar met hem over, dan gaf hij je gelijk en beloofde doorgroei. Zijn glinsterende, ondeugende ogen straalden anders uit.
Toen hij vaste verkering kreeg met zijn Mandy kwam de ommekeer. Het was merkbaar in de laatste fase van het seizoen 2009-2010. Wesley werkte een reeks prima wedstrijden af. Zijn voorzetten kwamen aan, hij verdeelde zijn krachten om wel op de juiste momenten te versnellen en straalde zelfvertrouwen uit. ‘ Dit ga ik komend seizoen doortrekken`, zei hij. ‘Hier hebben we het over gehad, toch?` En aldus geschiedde. Wesley trok de lijn door en speelde afgelopen seizoen zijn sterkste jaargang ooit voor ADO Den Haag. Eindelijk was de doorbraak daar, weg was het imago van het eeuwige talent. Wesley gaf voor, Bulykin maakte af. Hier stond een ander mens.
De doorbraak veranderde Wesley. In positief opzicht, op het veld. Maar daarbuiten voltrok zich ook een andere gestage gedaanteverwisseling. Aanvankelijk nog met humor informerend of zich al andere clubs hadden gemeld na de eerste wedstrijden van het seizoen, begon de vraagstelling elke week serieuzer van toon te worden. Eind oktober vorig jaar was Wesley er eigenlijk al wel uit. Hij moest en zou nu profiteren van zijn nieuwe status als een van de revelaties van het seizoen. Weg bij ADO, naar een betere club en een hoger salaris.
Op zich was daar uiteraard niets mis mee. Zo werkt het in de voetballerij. De voetballer is vooral zijn eigen bv die zijn inkomen toevallig met anderen verdient, maar als individu op zichzelf gefocust moet zijn. Wesley speelde goed en had gelet zijn prestaties een belangrijke troef in handen om zich elders in sportief en financieel opzicht te verbeteren. Wesley begon de druk op zijn vertrek bij ADO echter met de week te verhogen. Sms`jes na elke wedstrijd dat het nu toch echt tijd was om te verkassen. In persoonlijke gesprekken of via de telefoon was er geen andere boodschap. Bijna was het zover, afgelopen januari, toen Ajax interesse toonde. Maar de Amsterdammers haakten toch af, verdeeld over zijn doorgroeimogelijkheden.
Toen broer John naar Stade Rennes vertrok was het hek van de dam. Na een bezoek aan de Franse club, met het hele gezin, nam het verlangen naar zijn transfer orgastische vormen aan. De naam van de ‘nieuwe uitdaging` deed er op dat moment eigenlijk weinig meer toe. Het was in die periode dat ik begon te twijfelen aan de werkelijke beweegredenen achter zijn ‘droom`.
Natuurlijk speelde Wesley vorig seizoen ook mindere wedstrijden. Maar in zijn directe omgeving was er bijna niemand meer die hem dat vertelde. Of wilde zien. Dat gold ook voor de media. Wesley verkeerde in zijn eigen droomwereld, dagelijks opgezweept door de buitenwereld die er nog nooit zo vriendelijk uit had gezien. Wesley dompelde zich onder in wat zijn succes aantrok, bewondering en aandacht. Hij trok na afloop van de thuisduels langs de skyboxen in het stadion, werd overal met applaus ontvangen, en zette glunderend handtekeningen wanneer adorerende Haagse fans hem daarom vroegen. En steevast volgde daarna de vraag: ‘Is er al wat?"
Wij probeerden als zaakwaarnemer de rust te bewaren. Als hij elders wilde gaan, dan zou alles moeten kloppen. De club, de trainer, het spelconcept, de zekerheid van spelen, de omgeving voor het gezin, de leefomstandigheden én het financiële aspect. Dus werden contacten gelegd met juist die clubs die aan dit profiel voldeden. Aan de andere kant knaagde het gevoel of dit het nou wel was wat Wesley wilde? Was het niet zo dat het leven op deze piek, bij zijn eigen ADO, in zijn eigen stad, met zijn eigen familie en vrienden het ultieme was voor hem? Voorlopig, voor wellicht nog een extra jaar? De suggestie alleen al zorgde voor verontwaardiging bij hem. Verlengen bij ADO, tegen betere voorwaarden, dat was een belachelijke gedachte. Waarschijnlijk op die momenten zijn de eerste scheurtjes in de samenwerking ontstaan.
Mede in de hand geholpen door andere zaakwaarnemers uiteraard, die in dit soort gevallen altijd paraat staan om enige onvrede of irritatie te voeden. De strategie is immer dezelfde. De meesten vertellen de spelers dat zij een club beschikbaar hebben die meteen zaken wil doen voor een transfer. De naam van die club wordt angstvallig achtergehouden en zal pas worden bekend gemaakt als de speler overstapt naar het andere management. Of de speler wordt na elke wedstrijd aangesproken met de stelling dat het toch vreemd is dat er nog altijd geen interesse in hem is.
In het geval van Wesley was het bewerken van het onderbuikgevoel simpel, omdat de zaakwaarnemers van broer John kind aan huis waren bij de familie thuis. En de familie luisterde maar wat graag naar de verhalen over alle clubs die Wesley voor veel geld wilden inlijven. Dat was toch eens andere taal dan die van Sport-Promotion, dat rust predikte en op zoek was naar die ene ideale club.
Kortom, begin mei was het dan zover. Wesley wilde plotseling een gesprek met ons. Dan weet je meteen hoe laat het is. Wesley was bezweken onder de hoogopgeschroefde beloftes. Zijn verklaring was conform de traditie in dit soort breuken. Ineens heeft de speler ‘het gevoel` niet meer bij zijn management, wil hij toch eens verder kijken en zweert hij dat er absoluut nog geen contact met een andere zaakwaarnemer is geweest. De verborgen waarheid: Ik hoor nu zoveel namen van clubs die interesse in me hebben, dat er in ieder geval eentje van moet kloppen. Dus vertrek ik.
In december zat Wesley nog op mijn schoot bij het Sinterklaasfeest van de Haagse amateurvereniging VUC. Ik als Sinterklaas, hij als de verrassing voor tientallen dolenthousiaste kinderen in de zaal. Ik moest er aan terugdenken, toen ik hoorde dat Wesley al na een dag bezoek aan Nottingham Forest met heimwee afhaakte. Of geen goed gevoel had. Schrijnend nieuws. En voorspelbaar. Als je Wesley goed kent. Een Haags schoffie met een grote mond, maar met een heel klein hartje. Een Hagenees die zich senang voelt in zijn eigen stad en op het strand van Scheveningen, maar doodongelukkig had geworden in de East Midlands van Engeland.
Wat dat betreft ben ik blij dat hij nog op het allerlaatste moment uit zijn eigen droom is ontwaakt. En nu weer gewoon de draad kan oppakken. Bij ADO Den Haag. Nog even doorgroeien Wes. En dan komt alles goed.
Karel Jansen
Wesley Verhoek komt uit een goed nest. Hij groeide op in een gezin met vader Willem, moeder Yolanda en zijn twee broers John en Willem. Een typisch Haagse familie, met heel veel humor en de keukentafel als bakermat om de belevenissen van die dag met elkaar door te nemen. Pa zit al zijn hele leven met zijn broers in de groente en het fruit. Een zwaar bestaan. Willem staat elke dag om half een `s nachts op om zijn spullen in te kopen en vervolgens af te leveren aan verzorgingshuizen, horeca en ziekenhuizen. Rond half elf `s ochtends, maar vaak ook later, is hij klaar en gaat dan een dutje doen. Ik heb Willem nog nooit zonder een glimlach op zijn gezicht zien rondlopen.
Datzelfde gold ook voor Wesley. Al sinds zijn prille jeugd speelt hij voor zijn geliefde ADO Den Haag. Hij tekende er met de begeleiding van Sport-Promotion zijn eerste contract, zoals wij ook betrokken waren bij zijn daaropvolgende verlengingen bij de club. Iedereen erkende zijn grote talent, maar de echte doorbraak bleef lang uit. Wesley was nog jong, wispelturig en nam het leven als het Haagse schoffie dat hij was. Veel lachen, dollen, mensen in de maling nemen. Het maakte hem geliefd in Den Haag en zelfs ver daarbuiten. Een open karakter, maar nog niet volwassen. Sprak je daar met hem over, dan gaf hij je gelijk en beloofde doorgroei. Zijn glinsterende, ondeugende ogen straalden anders uit.
Toen hij vaste verkering kreeg met zijn Mandy kwam de ommekeer. Het was merkbaar in de laatste fase van het seizoen 2009-2010. Wesley werkte een reeks prima wedstrijden af. Zijn voorzetten kwamen aan, hij verdeelde zijn krachten om wel op de juiste momenten te versnellen en straalde zelfvertrouwen uit. ‘ Dit ga ik komend seizoen doortrekken`, zei hij. ‘Hier hebben we het over gehad, toch?` En aldus geschiedde. Wesley trok de lijn door en speelde afgelopen seizoen zijn sterkste jaargang ooit voor ADO Den Haag. Eindelijk was de doorbraak daar, weg was het imago van het eeuwige talent. Wesley gaf voor, Bulykin maakte af. Hier stond een ander mens.
De doorbraak veranderde Wesley. In positief opzicht, op het veld. Maar daarbuiten voltrok zich ook een andere gestage gedaanteverwisseling. Aanvankelijk nog met humor informerend of zich al andere clubs hadden gemeld na de eerste wedstrijden van het seizoen, begon de vraagstelling elke week serieuzer van toon te worden. Eind oktober vorig jaar was Wesley er eigenlijk al wel uit. Hij moest en zou nu profiteren van zijn nieuwe status als een van de revelaties van het seizoen. Weg bij ADO, naar een betere club en een hoger salaris.
Op zich was daar uiteraard niets mis mee. Zo werkt het in de voetballerij. De voetballer is vooral zijn eigen bv die zijn inkomen toevallig met anderen verdient, maar als individu op zichzelf gefocust moet zijn. Wesley speelde goed en had gelet zijn prestaties een belangrijke troef in handen om zich elders in sportief en financieel opzicht te verbeteren. Wesley begon de druk op zijn vertrek bij ADO echter met de week te verhogen. Sms`jes na elke wedstrijd dat het nu toch echt tijd was om te verkassen. In persoonlijke gesprekken of via de telefoon was er geen andere boodschap. Bijna was het zover, afgelopen januari, toen Ajax interesse toonde. Maar de Amsterdammers haakten toch af, verdeeld over zijn doorgroeimogelijkheden.
Toen broer John naar Stade Rennes vertrok was het hek van de dam. Na een bezoek aan de Franse club, met het hele gezin, nam het verlangen naar zijn transfer orgastische vormen aan. De naam van de ‘nieuwe uitdaging` deed er op dat moment eigenlijk weinig meer toe. Het was in die periode dat ik begon te twijfelen aan de werkelijke beweegredenen achter zijn ‘droom`.
Natuurlijk speelde Wesley vorig seizoen ook mindere wedstrijden. Maar in zijn directe omgeving was er bijna niemand meer die hem dat vertelde. Of wilde zien. Dat gold ook voor de media. Wesley verkeerde in zijn eigen droomwereld, dagelijks opgezweept door de buitenwereld die er nog nooit zo vriendelijk uit had gezien. Wesley dompelde zich onder in wat zijn succes aantrok, bewondering en aandacht. Hij trok na afloop van de thuisduels langs de skyboxen in het stadion, werd overal met applaus ontvangen, en zette glunderend handtekeningen wanneer adorerende Haagse fans hem daarom vroegen. En steevast volgde daarna de vraag: ‘Is er al wat?"
Wij probeerden als zaakwaarnemer de rust te bewaren. Als hij elders wilde gaan, dan zou alles moeten kloppen. De club, de trainer, het spelconcept, de zekerheid van spelen, de omgeving voor het gezin, de leefomstandigheden én het financiële aspect. Dus werden contacten gelegd met juist die clubs die aan dit profiel voldeden. Aan de andere kant knaagde het gevoel of dit het nou wel was wat Wesley wilde? Was het niet zo dat het leven op deze piek, bij zijn eigen ADO, in zijn eigen stad, met zijn eigen familie en vrienden het ultieme was voor hem? Voorlopig, voor wellicht nog een extra jaar? De suggestie alleen al zorgde voor verontwaardiging bij hem. Verlengen bij ADO, tegen betere voorwaarden, dat was een belachelijke gedachte. Waarschijnlijk op die momenten zijn de eerste scheurtjes in de samenwerking ontstaan.
Mede in de hand geholpen door andere zaakwaarnemers uiteraard, die in dit soort gevallen altijd paraat staan om enige onvrede of irritatie te voeden. De strategie is immer dezelfde. De meesten vertellen de spelers dat zij een club beschikbaar hebben die meteen zaken wil doen voor een transfer. De naam van die club wordt angstvallig achtergehouden en zal pas worden bekend gemaakt als de speler overstapt naar het andere management. Of de speler wordt na elke wedstrijd aangesproken met de stelling dat het toch vreemd is dat er nog altijd geen interesse in hem is.
In het geval van Wesley was het bewerken van het onderbuikgevoel simpel, omdat de zaakwaarnemers van broer John kind aan huis waren bij de familie thuis. En de familie luisterde maar wat graag naar de verhalen over alle clubs die Wesley voor veel geld wilden inlijven. Dat was toch eens andere taal dan die van Sport-Promotion, dat rust predikte en op zoek was naar die ene ideale club.
Kortom, begin mei was het dan zover. Wesley wilde plotseling een gesprek met ons. Dan weet je meteen hoe laat het is. Wesley was bezweken onder de hoogopgeschroefde beloftes. Zijn verklaring was conform de traditie in dit soort breuken. Ineens heeft de speler ‘het gevoel` niet meer bij zijn management, wil hij toch eens verder kijken en zweert hij dat er absoluut nog geen contact met een andere zaakwaarnemer is geweest. De verborgen waarheid: Ik hoor nu zoveel namen van clubs die interesse in me hebben, dat er in ieder geval eentje van moet kloppen. Dus vertrek ik.
In december zat Wesley nog op mijn schoot bij het Sinterklaasfeest van de Haagse amateurvereniging VUC. Ik als Sinterklaas, hij als de verrassing voor tientallen dolenthousiaste kinderen in de zaal. Ik moest er aan terugdenken, toen ik hoorde dat Wesley al na een dag bezoek aan Nottingham Forest met heimwee afhaakte. Of geen goed gevoel had. Schrijnend nieuws. En voorspelbaar. Als je Wesley goed kent. Een Haags schoffie met een grote mond, maar met een heel klein hartje. Een Hagenees die zich senang voelt in zijn eigen stad en op het strand van Scheveningen, maar doodongelukkig had geworden in de East Midlands van Engeland.
Wat dat betreft ben ik blij dat hij nog op het allerlaatste moment uit zijn eigen droom is ontwaakt. En nu weer gewoon de draad kan oppakken. Bij ADO Den Haag. Nog even doorgroeien Wes. En dan komt alles goed.
Karel Jansen
0
|
Woensdag 17 augustus 2011 om 16:25 uur |
Nu online
den haag, Franky, Aad, opper, Marcie, Johan vakkie M, rh_vakm, WestlandSupport, Heino en 99 gasten.
Zoek in shoutbox
Spelersklassement
Laatste wedstrijd
Volgende wedstrijd
Advertentie
Keuken Kampioen Divisie
1 | Volendam + | 21 | - | 43 |
2 | Excelsior | 21 | - | 42 |
3 | FC Dordrecht | 21 | - | 36 |
4 | Den Bosch + | 20 | - | 33 |
5 | Graafschap | 20 | - | 32 |
6 | SC Cambuur | 20 | - | 32 |
7 | FC Emmen | 20 | - | 32 |
8 | ADO Den Haag | 20 | - | 31 |
9 | Helmond Sp. | 20 | - | 31 |
10 | Roda JC | 20 | - | 30 |
11 | Telstar | 21 | - | 29 |
12 | FC Eindhoven | 21 | - | 26 |
13 | Jong AZ | 21 | - | 25 |
14 | TOP Oss | 21 | - | 25 |
15 | MVV Maastr. | 21 | - | 23 |
16 | Jong Ajax | 21 | - | 21 |
17 | Jong PSV | 21 | - | 21 |
18 | VVV-Venlo | 21 | - | 19 |
19 | Jong Utrecht | 20 | - | 13 |
20 | Vitesse | 21 | - | -8 |