Tag: jaren

Trending: kalezic twente emmen spelers miljoen geld

Toon alle shouts

Na deze wedstrijd en de zoveelste teleurstelling is wat mij betreft het vertrouwen in deze trainer weg. Hij is de opvolger van de slechtste trainer ooit namelijk Franken (in een finale tweede helft 3 0 voor en dan nog verliezen). Kuijt kan er niks van en moet eerst maar eens een tijdje naar de amateurs gaan om daar ervaring op te doen en kijken of hij wel echt geschikt is ipv een diploma krijgen dankzij wat vriendjes in Zeist. Hij zou samen met Reijntjes per direct ontslagen moeten worden maar aangezien onze nieuwe eigenaar alleen maar bestaat uit vaagheden is de kans helaas klein dat dit gaat gebeuren. Maar ook de spelers moeten zich doodschamen en wel allemaal niemand uitgezonderd. De oplossing zou zijn om een ervaren trainer neer te zetten voor een aantal jaren met Polak naast zich om vervolgens uiteindelijk Polak hoofdtrainer te maken als hij zijn papieren heeft. Als dit niet snel gebeurd zullen we de komende jaren aan de onderkant bungelen in deze vreselijke gratis opleidingen competitie.

Een AD die supporters buiten de deur houdt, een trainer die werkelijk geen idee heeft wat ie aan het doen is en de ziel van de ziel van de club die volledig eruit is gerukt. Supporters die zich op geen enkele manier meer kunnen identificeren met hun club en heel heel slecht voetbal. De club is dood, niemand die zich er echt druk om maakt en zo spelen we nog jaren en jaren in de KKD. Het Haagse hart huilt 😔😔

Kan iemand mij aub vertellen.... waarom is dit pijnlijker dan de jaren 90? Was het omdat je toen tussen wal en schip zat en nu gewoon het voetveegje bent en niet eens in de buurt komt van de top 5?....

ADOZoetermeer schreef:

Wrexham amateurs hebben ongeveer 10miljoen pond verdiend met een serie/docu, dan valt die verdienste in het niets vergeleken met Wrexham!

Wat denk je dat de club sinds 1905 heeft verdiend aan de KNVB beker? Zijn ook miljoenen.

Maar wat is de achterliggende oorzaak dat de Bekercompetitie in met name Duitsland en Engeland enorm leeft en in Nederland pas vanaf de halve finale.
Is het enkel de marketing of dat er tussen de jaren zeventig en beginjaren van deze eeuw enorm is aangekloot met die zelfde bekercompetitie?

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Contract Esajas opengebroken: power in zijn mars
ADO Den Haag beschikt ook de komende jaren over Silvinho Esajas.
Lees het nieuwsbericht

Barend schreef:

Niks is voor de eeuwigheid, ook niet als iets "vastligt".

Indertijd is de blunder begaan om afstand te doen van de originele kleuren rood-groen. Dat was afgedwongen, in het kader van een fusie met Holland Sport.
Groen-Geel is een hockeyclub die sinds 1932 op de Roggewoning speelt, aan de Buurtweg (Wassenaar).
En het is niet de enige vereniging met die kleuren.

Dat is allemaal lang geleden, en het lijkt mij duidelijk dat allang weer voor die originele kleuren gekozen had kunnen worden. Zo nodig bij een statutenwijziging. Nu er tegenwoordig sprake is van een uit- en thuisshirt, is dat een argument te meer.

In de commerciële omgeving waar ook ADO voor gekozen heeft, heeft traditie een ondergeschikte betekenis. Zo ook de clubkleuren.

Beste Barend, dat had niets met de fusie te maken , ken je verleden. Eea is jaren later veranderd. Voor mij was rood groen ook veel mooier! Maar het moesten op een gegeven moment de stadskleuren worden. Staat sindsdien ook in de statuten. Vind de shirts van dit jaar trouwens geweldig! Die van de vrouwen behoorlijk lelijk.

https://www.vi.nl/pro/waarom-de-gouden-eredivisie-debutant-op-zijn-25ste-kiest-voor-een-normaal-leven.

Was toch een talentje?

Waarom de gouden Eredivisie-debutant op zijn 25ste kiest voor een normaal leven

Door Dave Aalbers
Voor veel mensen klinkt voetballen in het buitenland als de droom. Dat was het lange tijd ook voor Dennis van der Heijden. De voormalige jeugdinternational stond de afgelopen vier jaar onder contract bij clubs in Italië en Polen, maar besloot op zijn 25ste dat hij genoeg had gezien van een leven ver weg van zijn familie en vrienden. Terwijl zijn beste jaren als voetballer nog moeten komen, kiest hij bewust voor een normaal leven.

Weinig spelers die zo als een raket op het Eredivisie-toneel zijn verschenen als Van der Heijden. Zo’n zes jaar geleden mocht hij als jonkie van achttien voor het eerst op de bank zitten namens ADO Den Haag tegen Excelsior. ‘Ik zag wat familieleden op de tribune zitten’, vertelt hij in zijn woonkamer in Maassluis. ‘Ik vond het al bijzonder dat ik mocht warmlopen en dacht: Dit zal hem wel zijn voor vandaag.’ Tot zijn verbazing riep trainer Henk Fraser even later zijn naam. In de 77ste minuut stapte hij bij een 2-1 achterstand het veld op.

`Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven`

Een paar seconden later schoot hij met zijn allereerste balcontact de gelijkmaker keihard tegen de touwen. Zijn debuut werd nog gekker, want vijf minuten voor tijd schoot hij ook nog de 2-3 binnen. Hij weet nog goed dat hij die avond een hapje ging eten met z’n vrienden. Mensen herkenden hem plotseling van televisie. Eigenlijk moest hij de volgende ochtend naar school, maar hij kreeg al snel een belletje dat dit niet zo’n handig idee was. ‘Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven.’ Op dinsdag besloot hij wel weer naar de les te gaan en stapte hij onder applaus van zijn medeleerlingen het lokaal binnen. Er was die dag weinig aandacht voor de les: ‘Iemand had de samenvatting op het grote scherm gezet.’

Van der Heijden was in die tijd ook regelmatig te gast bij jeugdelftallen van het Nederlands elftal, waar hij in een talentvolle lichting speelde met jongens als Frenkie de Jong, Abdelhak Nouri, Donny van de Beek en Steven Bergwijn. Op dat moment had niemand – inclusief hijzelf – zien aankomen dat hij op zijn 25ste het profvoetbal vaarwel zou zeggen.

NORMAAL LEVEN
Nu zit Van der Heijden op een dinsdagavond aan tafel in zijn nieuwbouwhuis in Maassluis. Hij is net terug van een dag werken, heeft snel wat eten naar binnen geschoven en moet na het interview weer door naar de training van VV Capelle, een club uit de Vierde Divisie. Een paar maanden eerder speelde hij nog voor een kleine twintigduizend man in Polen, maar tegenwoordig ziet zijn leven er vrij normaal uit.

`Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar`

Tijdens zijn laatste buitenlandse avontuur bij Chrobry Glogow begon het gevoel steeds harder te knagen: Is dit eigenlijk wel het leven dat ik wil leiden? ‘Het is niet zo dat ik het niet goed of leuk had’, verduidelijkt hij. ‘Maar ik vind het niet waard om nog een jaar of zeven in buitenland te zijn. Dat vind ik – zeker op mijn leeftijd – zonde van mijn tijd. Het is niet zo dat ik daar slecht verdiende, maar ik speelde me er ook niet financieel onafhankelijk mee. Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar.’

Hij weet nog goed dat hij vorig seizoen na de Poolse winterstop al heel erg begon uit te kijken naar de zomer in Nederland. Heimwee vindt hij een te zwaar woord, maar hij twijfelde wel of hij daarna nog zin had om opnieuw weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Terwijl het seizoen nog in volle gang was, begon hij zich langzaam te oriënteren op een maatschappelijk leven in Nederland.

Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
ANTIKRAAK
Sinds hij zelf een huis kocht, merkte hij steeds vaker dat hij op sites als Funda bleef hangen. Werken in het vastgoed leek hem wel wat, waardoor hij vanuit Polen een sollicitatie inplande bij een Nederlands bedrijf in die branche. Het gesprek verliep dusdanig positief dat hij werd aangenomen. Naast zijn baan kon hij aansluiten bij VV Capelle, waar hij de kans kreeg om samen te voetballen met een van zijn beste vrienden. ‘Ik weet ook dat er honderdduizend anderen zijn die een leven als prof zouden willen. Dus het was wel een beslissing waar ik goed over na moest denken. Voetballen is nog steeds het allerleukste wat er is, maar ik had het buitenland gewoon echt gezien.’

Hij werkt momenteel voor een vastgoedbedrijf dat duizenden antikraakpanden in Nederland bezit. De laatste tijd racete hij in zijn auto stad en land af om aan de hand van een checklist te controleren of de huizen allemaal netjes onderhouden zijn. Zo’n fulltime werkweek met dagen van negen tot half zes was zeker even wennen. ‘Ik merk wel dat ik nu veel minder vrije tijd heb’, vertelt hij. ‘Normaal had ik na de training de hele dag om uit te rusten. Deze job is best fysiek. Het is niet zo dat ik de hele dag zware dingen til, maar ik ben wel de hele dag onderweg.’

Hij merkt dat hij ’s avonds niet altijd meer de energie over heeft om drie keer in de week het onderste uit de kan te halen op de trainingen. Daarom heeft hij besloten binnenkort met deze baan te stoppen en werk te zoeken dat beter aansluit bij voetballen op hoog amateurniveau. ‘Voetbal is toch een fysieke job die ik er nog bij heb. Daar wil ik me ook voor honderd procent voor kunnen inzetten. Ik wil niet gaan jobhoppen, dus wil nu een weloverwogen beslissing nemen. Ik wil iets gaan doen waar ik plezier uit haal en wat ik voor een langere periode kan doen. Wie weet heeft iemand nog een leuke uitdaging voor me.’

Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
© Dave Aalbers
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
BLAUWE KUITEN
Hoewel hij nog een beetje zoekende is, beseft hij regelmatig dat hij de juiste beslissing heeft genomen. ‘Bijna dagelijks wel’, zegt hij. ‘Alleen al dat ik nu mijn eigen vaste plekje heb. Als voetballer was ik continu van woonplaats aan het wisselen. Ik heb eigenlijk nooit gehad dat ik een paar jaar op een vaste plek woonde. Bijna iedere zomer was het: waar ga ik nu weer naartoe verhuizen?’ Het nomadenbestaan van een voetballer is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Na zijn ronkende debuut bij ADO Den Haag speelde Van der Heijden in Nederland voor FC Volendam en Almere City, waarna hij in 2018 een transfer verdiende naar het Italiaanse Carpi, op dat moment uitkomend in de Serie B.

`Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen`

‘Profvoetballer zijn was al een droom, maar in het buitenland spelen voelde toch als iets extra speciaals’, legt hij uit. Hij kon prima wennen aan het leven in Italië, al was het zeker in de beginfase even aanpoten. ‘Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment tijdens de voorbereiding blauwe kuiten had’, vertelt hij. ‘Ik had helemaal geen tik gehad, maar het kwam puur door het vele lopen. Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen.’

Van der Heijden tekende voor vier jaar bij Carpi en kreeg vanaf het begin te horen dat ze hem rustig wilden brengen. ‘Ze hadden een paar jaar daarvoor nog in de Serie A gespeeld’, vertelt hij. ‘Er werd ook uitgesproken dat ze weer terug naar het hoogste niveau wilden. Ik dacht: Leuke uitdaging, daar gaan we voor.’ Die plannen pakten compleet anders uit. De club draaide slecht en binnen no time waren er twee trainers ontslagen. ‘Ik verwachtte wel een kansje te krijgen. Alleen ging het zo slecht dat het niet het moment was om een jonge jongen te laten debuteren.’

`Naar Bari was een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van`

De spits speelde geen minuut in de Serie B, maar genoot desondanks wel van zijn eerste ervaringen in het buitenland. ‘Iedere wedstrijd kwam ik op een nieuwe plek of bij een ander groot stadion. Naar Bari was bijvoorbeeld een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van.’

Om meer ervaring op te doen in het Italiaanse voetbal werd hij verhuurd aan Fermana in de Serie C. ‘Daar leefde ik een half jaar lang in een hotel’, vertelt hij. ‘Ik zat in een heel klein kamertje, maar had wel uitzicht op zee. Ik kon er ook altijd lekkere pasta’s krijgen. Ik zat er prima, maar wie leeft er nou een half jaar in een hotel? Dat was weer een heel andere ervaring om mee te maken.’ In die periode bij Fermana speelde hij regelmatig, maar ondertussen degradeerde zijn werkgever Carpi naar het derde niveau van Italië. In het seizoen erna maakte hij uiteindelijk zijn enige acht minuten voor de club.

POOLSE TEAMBUILDING
Na een verhuurperiode van anderhalf jaar aan TOP Oss liet zijn zaakwaarnemer vorig jaar weten dat er een Poolse club interesse in hem had. ‘Eigenlijk dacht ik direct: Dit is niks voor mij.’ Polen voelde voor hem in eerste instantie niet aan als een droombestemming. De trainer van Chrobry Glogow, Ivan Djurdjevic, was een oud-teamgenoot van Aleksandar Rankovic, die Van der Heijden weer kende van ADO. De aanvaller belde via FaceTime met Djurdjevic en werd zo tóch enthousiast over deze kans. ‘Dat gesprek verliep zo positief dat ik een goed gevoel kreeg. Hij heeft me omgepraat, maar daar heb ik geen spijt van gekregen.’

`Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen`

Van der Heijden was zo alweer toe aan zijn zevende club in zes jaar tijd. Het werd een mooi avontuur, waarin hij zich regelmatig verbaasde. ‘Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen’, lacht hij. ‘Zo is dat in ieder land anders. In Italië rookte een aantal spelers bijvoorbeeld altijd in de kleedkamer. Dat is toch grappig om te hebben meegemaakt.’

Hij kan zich ook nog goed herinneren dat de trainer op een gegeven moment een bijzondere manier van teambuilding had bedacht. ‘Op een uurtje rijden lag een van de hoogste bergen van Polen’, zegt hij. Om dichter tot elkaar te komen had de trainer het idee om met z’n allen omhoog te lopen. ‘Richting de top is het natuurlijk koud, dus we liepen echt met van die spikes onder onze schoenen. Het was geen kleine berg; dus het was echt een uitdaging. De hele groep viel uiteen. Iedereen was echt voor zichzelf aan het bikkelen om aan de top te komen.’

Niemand van de selectie was van plan om op te geven. Zeker niet omdat de trainer een verrassing had voor de voetballers die de top zouden bereiken. ‘Iedereen wilde het daardoor écht halen. Uiteindelijk stonden we met z’n allen op de top. Daar moesten we ons echt vasthouden, anders waaide je de reling over.’ De selectie bleef ook op locatie slapen en was langzaam toch wel benieuwd naar de verrassing van de trainer. ‘Kwamen er een aantal vrouwen langs, ingehuurd door de trainer’, lacht Van der Heijden. De aanvaller heeft zelf een relatie, maar zijn vrijgezelle ploeggenoten vonden het een aangename verrassing. Het zijn een voor een herinneringen aan zijn buitenlandse avonturen die hij nooit zal vergeten.

SHIRTJES OPHANGEN
Uiteindelijk steeg het kleine clubje tot grote hoogte en werd de finale van de play-offs om promotie bereikt. Daar speelde Van der Heijden voor een kleine twintigduizend toeschouwers – in ieder geval voorlopig – zijn laatste wedstrijd als prof.

`Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond`

Het jochie dat ooit als een raket de Eredivisie in werd gelanceerd, is een stuk eerder klaar met zijn profcarrière dan hij zelf had gedacht. ‘Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond. Het zijn allemaal kleine ervaringen die me uiteindelijk een wijzer persoon hebben gemaakt.’

Binnenkort is hij van plan om al zijn voetbalshirts een mooi plekje in zijn huis te geven. ‘Dan denk ik toch dat ik met trots mag terugkijken’, zegt hij. ‘Ik heb een shirt van het Nederlands elftal met mijn eigen naam erop, heb in het buitenland gespeeld en nog een Gouden Veter gewonnen als Speler van de Week. Dat zijn allemaal mooie dingen die niemand me meer afneemt.’

Wat vind je van dit artikel?

Clubs en KNVB willen niets weten van voorgesteld verbod op uitfans: ‘Zou een enorm zwaktebod zijn’
De KNVB legde afgelopen seizoen aan 1250 supporters een stadionverbod op, een verdubbeling ten opzichte van het jaar ervoor. Intussen wordt het draagvlak voor ‘uitfans’ steeds minder bij lokale overheden. Opnieuw rijst de vraag: wat is er aan de hand in de stadions?

,,Het gaat niet alleen bij ons mis, het gebeurt bij heel veel andere clubs ook”, verzuchtte technisch manager Jan Gösgens van FC Den Bosch, nu bijna een week geleden. Even ervoor hadden de supporters van zijn club voor problemen gezorgd tijdens de uitwedstrijd tegen Willem II. Ze gooiden met vuurwerk, probeerden de confrontatie te zoeken met Tilburgse aanhangers. Om uiteindelijk, op voorspraak van de lokale driehoek, het stadion uit te worden gezet. Het verleidde Gösgens tot een tamelijk rigoureuze uitspraak: ,,We moeten gewoon stoppen met uitpubliek.”

Toeval of niet: zijn uitspraak vormt de inleiding van een speelronde in het betaald voetbal waarin de aanhang van Roda JC op last van de burgemeester van Velsen vanavond niet welkom is bij de uitwedstrijd tegen Telstar. Tijdens NAC – ADO Den Haag blijft het uitvak eveneens leeg, dit vanwege eerdere ongeregeldheden tussen beide supportersgroepen.

De fans van FC Groningen op hun beurt mogen het uitduel met FC Twente zondag, tegen eerdere afspraken in, alleen bezoeken met de zogenaamde buscombi-regeling. Het weren of drastisch terugdringen van uitpubliek lijkt, kortom, een steeds meer ingeburgerd fenomeen te raken. Niet alleen meer bij ontmoetingen tussen Feyenoord en Ajax, waar dit al jaren het geval is; ook nadrukkelijk bij kleinere clubs.

Het is een klein groepje burgers dat op het voetbal afkomt om voor problemen te zorgen

Frank van Mosselveld, Algemeen directeur RKC Waalwijk
,,Een treurige ontwikkeling”, stelt algemeen directeur Frank van Mosselveld van RKC. ,,Zonder de incidenten te willen bagatelliseren, wordt er te vaak gewezen naar ‘die voetbalsupporters’. Nee, het zíjn niet de supporters die zich misdragen. Het is een klein groepje burgers dat op het voetbal afkomt om voor problemen te zorgen. Die nuance moeten we blijven maken, vind ik. In plaats van je te laden leiden door die groep, zou je moeten redeneren: hoe kunnen we ons gastvrij opstellen naar de 99 procent normale voetbalsupporters?”

Jordens Peters, algemeen directeur van Roda JC, is het met Van Mosselveld eens. ,,Het is de makkelijkste weg om te zeggen: vanwege een kleine groep vervelende supporters, laten we helemaal maar geen uitsupporters meer toe. Beter zou het zijn om de juíste oplossing te kiezen. Ofwel: in samenspraak met de clubs zorgen voor een persoonsgerichte aanpak, waarbij je alleen de paar rotte appels niet toelaat. Zo zijn de échte fans tenminste niet de dupe.”

De stelling dat ‘de goeden niet mogen lijden onder de kwaden’ is niet nieuw. Toch is er volgens Jan Bluyssen, manager competitiezaken van de KNVB, nu meer dan ooit reden om dat argument te rechtvaardigen. De afgelopen anderhalf jaar is er, stelt hij, flink geïnvesteerd om stadionbezoek veiliger te maken. Er staan strenge straffen op bier of vuurwerk gooien. Op racistische uitingen eveneens. En wie betrapt wordt met gezichtbedekkende kleding, is voor lange tijd niet welkom op de tribunes. Impliciet onderstreept de verdubbeling van het aantal stadionverboden, zegt Bluyssen, dat die aanpak werkt.

,,De clubs, het OM, de lokale driehoek, de supporterscoördinatoren niet te vergeten; iedereen werkt keihard om het voetbal leuk te houden. Ter illustratie: bij het overgrote deel van de wedstrijden gebeurt niets vervelends. Als we op deze lijn verder gaan, de verpesters aanpakken, geloof ik erin dat we incidenten verder gaan terugdringen. Zeker als supportersverenigingen en supporterscoördinatoren, die net zo balen van die kleine groep als wij, meer betrokken gaan worden in de wedstrijdvoorbereiding.”

Moraal van zijn verhaal: wedstrijden tussen twee clubs bestaan bij de gratie van de aanwezigheid van fans uit beide kampen. En dat moet zo blijven ook. Al neemt dat volgens Bluyssen niet weg dat hij zich in de toekomst meer uitzonderingen kan voorstellen. Met name tijdens derby’s willen de emoties de laatste jaren immers nog weleens hoog oplopen op de tribune. ,,Logisch dus dat daar die derby’s stringenter wordt gekeken”, zegt hij. ,,Een enkele wedstrijd zonder uitpubliek is best te rechtvaardigen. Het mag alleen geen generieke maatregel worden, vinden wij. De aanwezigheid van fans van beide supportersgroepen hoort bij de grondbeginselen van het voetbal.”

Maatwerk leveren; naast de strengere straffen die de KNVB de laatste anderhalf jaar uitdeelt lijkt dat het toverwoord om uitwassen met uitsupporters te lijf te gaan. En daarbij zullen clubs op lokaal niveau ook kritisch naar zichzelf moeten kijken. Waarom ontvangt SC Heerenveen probleemloos 1200 Feyenoord-fans en heeft de veiligheidsorganisatie van Telstar al bezwaar tegen 150 Roda-aanhangers? Waarom is bij Willem II de tribune voor bezoekende supporters pal geposteerd naast het vak met fanatieke Tilburgse aanhangers? Hoe kom je, zoals vorig seizoen bij MVV, met een complete voordeur in je handen langs de fouillerende suppoosten?

,,Als clubs moeten we niet weglopen voor onze verantwoordelijkheden”, besluit RKC-baas Van Mosselveld. ,,Ook in Waalwijk liggen er uitdagingen met een bepaalde aanwas jongere supporters. Dat vergt alertheid en stevige gesprekken. Maar één ding staat voor mij als een paal boven water: uitfans consequent weren zou een enorm zwaktebod zijn.”

slash070 schreef:

Met zijn doelpunt in het Zuiderpark tegen het (toen) heel grote AZ`67 hèt voorbeeld voor ene Diego Armando M., die jaren later het doelpunt van Oeki bijna perfect kopieerde tegen Engeland.
Bijna perfect, want Oeki kreeg de bal niet bij de middenlijn, maar bijna op de eigen achterlijn.

James schreef:

Becker was in het begin niet best, pas nadat hij op het bankje was gezet en weer minuten kreeg daarna ging hij steeds beter draaien.

Echt goed en constant heeft Becker bij ons nooit gespeeld. Zijn instelling was en bleef een probleem. Het was duidelijk dat hij meer in zich had, maar dat wist men er bij ADO niet uit te halen. Maar ja, dat is een structureel manco van de trainers bij ADO. Na Van den Blom (die het uiterste haalde uit jonge én oude spelers als Bulykin, Toornstra, Verhoek, Immers, Coutinho, Derijck enzovoort) heeft eigenlijk geen enkele speler een spectaculaire ontwikkeling meegemaakt bij ADO. Ja, Verheydt in zekere mate, maar die was al topscorer bij Almere geweest. Sterker nog, Becker is de laatste jaren bepaald niet de enige jonge speler die pas na vertrek bij ADO tot bloei komt. Zo maak je als club natuurlijk nooit een financiële klapper.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Lellow, DHFC070 en 214 gasten.

Bekijk de topshouts