Tag: tijden

Trending: afhankelijk omzet tijden spannende stadion rvc

Toon alle shouts

Eeuwig Den Haag schreef:

De hele definitie van supporter zijn is het steunen en bezoeken van je club, daarvoor hoef je niet persé een scc te hebben, maar bezoek je wel wedstrijden. Doe je dit niet ben je wat mij betreft fan.

Hoe vaak moet je dan gaan? Ik kom gemiddeld 2-3x per jaar. In goede en slechte tijden overigens.

James schreef:

Dan zal de club het toch aantrekkelijk moeten maken om juist die mensen naar het stadion te krijgen? Dit is de afgelopen toch gewoon vergald door mensen die de leiding over de club hadden? Het voorval tegen Excelsior thuis is een schim van alle ellende die diezelfde leiding heeft veroorzaakt

Er zijn daar inderdaad grove fouten gemaakt, maar vergeet niet dat er tot de play-offs ook gewoon weinig volk was, net als vorig jaar.

Denk dat we het deels kunnen verklaren door fouten die bij de club zijn gemaakt, maar deels is de cultuur van onze club ook dat veel mensen alleen komen bij (goed) Eredivisie voetbal.
Dat neemt niet weg dat wij een hele betrouwbare kern hebben, maar die is niet groot genoeg om de club qua aantallen te dragen in mindere tijden.

opper schreef:

Klopt al vond ik het over rechts met Koudossou en Sellouki gevaarlijker. Die twee kunnen een leuke tandem worden dit seizoen. Middenveld met Klas en Asante met Komljenovic er voor vond ik ook aardige vondst.

Roep ik hier al tijden. Asante op het middenveld. Speelt ie veel vrijer.

Ties schreef:

Ja mag. Dit was mijn mening. En ik weet niet eens dat we FC Ja Knikkers heten maar volgens mij ook niet FC Altijd Negatief. Maar goed. Idd ieder zen mening en beleving. Ik ben alleen blij dat ik de huidige gang van zaken anders beleef.

Elke jaar in de voorbereiding gaat het hetzelfde hier op de shoutbox, voor- en tegenstanders van iets of iemand die elkaars mening de kop in proberen te drukken. Dat duurt dan meestal tot de competitie een kleine maand of drie oud is. Dan is de eensgezind weer terug, en wordt de opstelling voordat de wedstrijd begonnen is met hoon en spot begroet. Drukte met shouters na een nederlaag, stilte op de box na een gelijkspel of overwinning.

Ik hoop zo dat het dit jaar een keer anders gaat. Dat een directie een kans krijgt om te werken, voor het eerst samen gaat met een eigenaar. Dat een trainer zijn contract tevreden volmaakt. Dat er wat merkbaars in verbetering komt in organisatie, en daarmee zichtbaar op het veld.

Maar tot nu toe is dat bij lange na niet het geval. De communicatie vanuit club is op social media gekunstelde niets zeggende goed nieuws show, de besloten voorbereiding is bagger, de selectie kan zich amper met een gelegenheids reserve elftalletje van een of andere kut club meten, een open dag waarvoor het publiek blijkbaar nog zorgvuldiger wordt geselecteerd als dat er volgens de leiding naar nieuwe spelers wordt gezocht, enz enz.

Dus positief zijn en hopen dat het goed komt is prima, maar kritiek op de huidige stand van zaken ook, want er gebeurt gewoon nog niks zichtbaars. Denk dat iedereen hier met wat voor mening dan ook supporter is en het beste wil.

Ik als supporter wil in elk geval helemaal door niemand ergens van overtuigd worden, maar ik wil nu weleens overtuigd zijn. Loop langer mee als vandaag, heb slechtere tijden meegemaakt maar ook betere. Ben van plan nog wel effe vol te houden, is niet voor niks mijn club.

Ps, biertje geef ik je niet op de besloten open dag, want dat is er dan niet

Langebach2 schreef:

Jamie Jacobs heeft de Graafschap geweigerd.
Volgens de TD daar niet zo makkelijk om spelers te contracteren.

"Ik ben al tijden met nieuwe spelers bezig", zegt technisch manager Peter Bijvelds tegen de Gelderlander. "Maar het is niet zo eenvoudig als veel mensen denken. Ik heb afgelopen weekend een definitieve afzegging gekregen van Reuven Niemeijer (Brescia, red.). Ik heb Jamie Jacobs (transfervrij, red.) gepolst, maar hij wil niet."

Onbegrijpelijk dat de open dag over precies een week is en er nog helemaal niets bekend is over tijden en het programma. Laat staan dat het breder bekend is gemaakt. Je wilt op zo'n open dag toch aan klantenbinding doen en nieuwe mensen kennis laten maken met de club. Veel van die mensen zullen inmiddels misschien al andere plannen hebben.

Eeuwig Den Haag schreef:

Kan iemand deze plaatsen?

https://www.vi.nl/pro/achteraf-heb-ik-misschien-toch-te-snel-voor-ado-gekozen

'Achteraf heb ik misschien toch te snel voor ADO gekozen'

Door Sander Janssen Sander Janssen
INTERVIEW

Joey Sleegers (29) is terug bij FC Eindhoven en staat voor zijn derde periode bij de club waar hij zijn grootste successen kende. De Helmonder vertelt over een bewogen seizoen, zijn keuze voor ADO Den Haag en zijn gevoel bij FC Eindhoven.
Dit verhaal is afkomstig uit het VI-weekblad. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!

Slechts drie keer eerder deze eeuw legde FC Eindhoven een transfersom neer voor een speler. Alleen Ferhat Kaya (200, Justin Ogenia (2020) en Ozan Kökçü (2022) gingen Joey Sleegers voor. Dat juist hij de vierde speler is, zegt genoeg over de status die Sleegers heeft in het Jan Louwers Stadion. Toen Eindhoven de kans kreeg om de absolute smaakmaker van het seizoen 2021/22 binnen te halen, aarzelde de clubleiding geen moment.

Sleegers is er dolblij mee, vertelt hij tijdens het trainingskamp in Hoenderloo. ‘Dat Eindhoven een transfersom voor me betaalt, is heel bijzonder. Zoek maar eens op hoe vaak dat eerder is gebeurd. Echt bijna nooit.’

De aanvaller straalt nu hij terug is bij de club die hij in het seizoen 2014/15 en tussen 2019 en 2022 ook al diende. Toch wist Eindhoven een jaar geleden dat hij niet houdbaar was na een seizoen met vierentwintig doelpunten en twaalf assists. Sleegers ging het avontuur aan en trok naar de Verenigde Arabische Emiraten, waar hij tekende bij promovendus Dibba Al Fujairah. Daar hield hij het een half jaar vol. ‘Er wordt in Nederland weleens laatdunkend gepraat over het niveau van voetballen daar, maar ik heb me er echt op verkeken. Het is anders voetballen, maar wel heel intensief. Iedereen is topfit en bij andere teams zaten sterren die in de grote competities hebben gespeeld. Het was een mooie ervaring die ik niet had willen missen. Een ander land, een totaal andere cultuur.’
Sportief gezien had de club het als promovendus lastig op het hoogste niveau. Waar men in Nederland nog geduld betracht, was dat in de Emiraten anders. Al na zes maanden haalde de club de bezem er door de selectie. ‘We hadden het meteen lastig. Het draaide niet, we verloren bijna alles.

De vijf buitenlanders die in de selectie zijn toegestaan, onder wie ik, werden daar de dupe van.’ Sleegers, die toen al toe was aan zijn derde trainer, moest het veld ruimen. Geld was daarbij geen probleem, aangezien de club het contract van de linksbuiten afkocht. ‘Voor mij was het daardoor een win-winsituatie. We zijn er samen uitgekomen, waardoor ik weer terug kon naar Nederland.’

In Nederland had Sleegers de clubs voor het uitkiezen. Geïnteresseerden waren zijn prestaties bij Eindhoven zeker nog niet vergeten. Onder meer NAC Breda, SC Cambuur en De Graafschap hengelden naar zijn diensten, terwijl ook zijn oude liefde Eindhoven belangstelling had. Sleegers koos echter voor ADO Den Haag, waar één man het verschil maakte. ‘Dick Advocaat belde me. En nog een keer. En nog een keer. Als iemand als hij je belt, geeft dat wel een goed gevoel. Hij wilde me écht graag hebben.’ Sleegers tekende voor tweeënhalf jaar bij ADO, maar vertrekt nu dus al na zes maanden. ‘Achteraf gezien heb ik misschien toch te snel voor ADO gekozen’, concludeert hij nu. ‘Ik koos voor de zekerheid van een lang contract. Toen ik eenmaal bij ADO was, merkte ik dat ik in een team terecht kwam dat niet lekker draaide. Dat had ook zijn weerslag op de sfeer bij de club. Het was onrustig, waardoor het voor mij moeilijk was om te wennen. Na verloop van tijd had ik er wel spijt van dat ik zo’n lang contract had getekend.’
Darije Kalezic zei tegen me dat hij een stokje wilde steken voor mijn transfer, want hij had me nodig.

Advocaat was eerder aangesteld als opvolger van Dirk Kuijt, die het niet voor elkaar kreeg om ADO goed te laten draaien. Onder leiding van de ervaren trainer kwam Sleegers in een half jaar tot vijftien wedstrijden, waarin hij één keer scoorde en net zo veel assists gaf. ‘Ik had er zelf ook meer van verwacht. Het was schakelen. Ook qua klimaat. Ik kwam uit de Emiraten, waar het in de winter gewoon dertig graden is. Stond ik ineens in de vrieskou op het trainingsveld in Den Haag. Daarnaast kwam ik in een nieuw elftal, waar de sfeer minder goed was door de prestaties.’ Op het veld ging het niet zoals Sleegers graag had gewild. ‘Advocaat werd binnengehaald om alsnog de play-offs te halen. Daardoor speelden we heel resultaatgericht voetbal. We pakten er nog best veel punten mee, maar het spel kwam mij als aanvallende speler niet ten goede. Ik kreeg niet echt de kans om te wennen. We speelden heel compact op de eigen helft. Dat soort voetbal ligt mij minder.’

Sleegers merkte steeds meer dat zijn keuze voor ADO niet de juiste was. Daarbij nam hij ook zijn gezinssituatie mee. ‘Mijn vriendin had haar baan opgezegd voordat we naar de Emiraten gingen. Ze ging samen met mijn zoontje Noah mee en ik wilde het hen niet nog eens aandoen om te verhuizen. Mijn vriendin komt uit België en is al eens verhuisd om bij mij te komen wonen. Ze heeft veel opgegeven voor mij. Daarom gingen we weer in Helmond wonen, daar kom ik vandaan en daar woonden we daarvoor ook. Mijn vriendin vond er uiteindelijk ook weer een baan, dus ik was vooral blij dat we dat weer op orde hadden.’

Ondertussen zat de aanvaller dagelijks uren in de auto op en neer naar Den Haag, wat hem steeds meer tegen ging staan. Het idee om te vertrekken ontstond. De eerste contacten met Eindhoven waren er al voor de eerste training bij ADO. Darije Kalezic, de opvolger van Advocaat, deed nog een verwoede poging om Sleegers te behouden voor zijn team. ‘Hij zei tegen me dat hij een stokje wilde steken voor mijn transfer, want hij had me nodig. Hij zag in mij een belangrijke speler in zijn plannen. Maar ik had mijn keuze eigenlijk al gemaakt. Alles bij elkaar opgeteld was het gevoel bij ADO gewoon niet goed.’ De onzekere situatie bij de club speelde ook mee. ‘Spelers met aflopende contracten zaten in onzekerheid en anderen wilden gewoon weg. Dat kwam de sfeer niet ten goede. Ik had nog een contract, dus voor mij was het anders. Maar als ADO mij had willen houden, dan had ik de knop omgezet en was ik er vol voor gegaan.’

Waar Kalezic het liefst met Sleegers was doorgegaan, ging ADO akkoord met het voorstel van Eindhoven. Voor een kleine transfersom keerde de linksbuiten terug. ‘Toen Eindhoven aanklopte, heb ik mijn gevoel laten spreken. Ik wist: dit moet ik doen. Voor mezelf, maar ook voor mijn gezin. Bij Eindhoven heb ik het altijd goed gehad. Deze club voelt vertrouwd. Ik heb me hier altijd thuis gevoeld en het naar mijn zin gehad. Ik heb hier mooie tijden gehad, met mijn laatste seizoen als voorlopig hoogtepunt als je kijkt naar goals en assists.’

Sleegers koestert geen wrok richting ADO. ‘Het is ook niet zo dat ik er spijt van heb dat ik naar ADO ging. ADO is een grote club die normaal gesproken strijdt om promotie. Ik had verwacht dat de ploeg zich na de winterstop zou herpakken, maar dat lukte niet. Maar ADO is een mooie club om voor te spelen. De laatste jaren gaat het daar minder goed. Ik hoop dat ze er snel bovenop komen.’
Soms vragen supporters me wel of ik iets tegen Helmond heb, maar dat is helemaal niet zo.

Ondanks de interesse van Eindhoven probeerden andere clubs Sleegers nog binnen te halen. Zo was er interesse uit het buitenland en de rest van de Keuken Kampioen Divisie. Ook vanuit de geboortestad van Sleegers: Helmond. ‘Ja, Helmond Sport wilde me hebben en ik heb met ze gesproken. Omdat ik uit Helmond kom, wilde ik naar ze luisteren.

Uiteindelijk merkte ik dat Eindhoven in de laatste fase van de onderhandelingen veel meer moeite deed om me binnen te halen. Als Helmondse jongen heb ik nog nooit voor de club gespeeld. Soms vragen supporters me wel of ik iets tegen Helmond heb, maar dat is helemaal niet zo.’ Sleegers herinnert zich de bierdouche die hij vorig jaar kreeg toen hij op bezoek bij Helmond de winnende goal maakte voor Eindhoven. ‘In de jaren ervoor werd ik uit bij Helmond telkens uitgescholden. Zelfs mijn moeder moest het ontgelden. Toen ik die goal maakte, alsof het zo moest zijn, kwam het er even uit en maakte ik een gebaartje naar het publiek. Dat had ik tegen iedere club gedaan, het had niks met Helmond te maken. In de emotie doe je weleens iets wat minder handig is.’

Sleegers koos weloverwogen voor Eindhoven, waar hij voor twee seizoenen tekende. De spelmaker heeft er vertrouwen in dat de club onder leiding van Willem Weijs, die Rob Penders opvolgde, opnieuw kan verrassen in de KKD. ‘In deze competitie is alles mogelijk. Dat heeft Eindhoven vaker laten zien en zo ken ik de club ook. Eindhoven staat voor aanvallend voetbal, voor attractief spel met een talentvolle trainer. Wij kunnen van iedereen winnen. Het wordt een leuke competitie dit seizoen, met grote clubs als FC Groningen, NAC Breda en SC Cambuur. Als we ons op een paar plekken kunnen versterken, zie ik het positief in. Er zitten nog veel jongens die ik ken uit mijn vorige periode. Mawouna Amevor, Maarten Peijnenburg, Sven van Doorm en Jasper Dahlhaus bijvoorbeeld. Telkens krijgt de club het weer voor elkaar om een selectie op poten te zetten die de identiteit van Eindhoven uitstraalt.’

ton schreef:

Moet Rinus wel hebben zien spelen in de tijd van Aad de Jong, maar ook geen herinneringen aan. Ik hoorde toen wel dat hij vaak inviel als trainer en elftalbegeleider en andere zaken. Wist niet dat Sjaak dat ook ambieert. Hij heeft dat bij de vrouwen wel geweldig gedaan.

Via mijn opa veel gehoord over elftal 1940/1941,1941/1942 en 1942/1943. Mijn opa was beste maat van Herman Choufoer. Hoorde altijd over de Jong, Roosenburg, Vreken, gebroeders Eversteijn, Koek, Westhoven, Kampen, Tap en Loof. En nog een paar, maar deze zijn blijven hangen bij mij. Helaas zijn die tijden van succes ver weg en komen niet meer terug denk ik!

http://https://www.youtube.com/watch?v=Fe4oKC4QSmM

Kwam dit filmpje jaren 70-80 weer tegen..dat waren heftige tijden hoewel als je toen jong was dat helemaal niet besefte en wat een schade je aanrichtte voor je club en anderen.,.. gaaf dat ik die tijden heb meegemaakt hebt maar tegelijkertijd erg blij dat zulke rellen voltooid verleden tijd zijn...dubbel gevoel dat wel.

Dat het een rumoerig en bijzonder jaar was voor DHC is een understatement. De roemrijke Delftse club degradeerde, de cijfers zeggen alles: precies één punt in 26 wedstrijden en dramatische doelcijfers van 19 voor en 185 tegen. Over het verval van een traditieclub met een rijk verleden, maar ook over de voorgenomen wederopstanding.

Dit verhaal is afkomstig uit het VI-weekblad. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Eerlijk is eerlijk, de insteek van dit verhaal was dat trainer John de Letter ondanks alle ellende mocht aanblijven. De oer-DHC’er (‘ooit stuurde Johan Derksen een verslaggever naar Delft omdat daar een aardig linksbackie rondliep’) beleefde een seizoen zoals hij dat in zijn lange loopbaan nog nooit had beleefd. Niettemin mocht de ervaren oefenmeester blijven. Een kans op eerherstel als beloning voor bewezen inspanningen, leek het. Totdat vorige week woensdagavond laat De Letter plotseling appt: ‘Hopelijk heb je nog niets geschreven, ik mag niet door als hoofdtrainer bij DHC.’ We spreken af de andere dag te bellen. Voorzitter John van Zweden blijkt teruggekomen te zijn op zijn eerdere woorden. De samenwerking met de trainer is per direct verbroken. We lezen een uitleg, maar laten De Letter reageren.

‘We hadden een mondeling akkoord, er stond niets op papier’, begint hij. ‘Vriendjes van Van Zweden, zaakwaarnemers die spelers her en der aanboden en onderbrachten, hebben plaatsgenomen in de TC en die hebben een lading nieuwe spelers gehaald. Ik had ook mijn contacten, maar kreeg te horen dat ik dat niet hoefde te doen. Toen voelde ik al nattigheid. Ze verweten mij negatief te zijn, maar ik wilde ook het beste voor de club. Ik wilde met een stabiele ploeg aan de slag. Maandagavond had ik een afspraak met de TC, dinsdag belde John me dat het beter was dat we niet verder gingen. Dat viel me rauw op mijn dak, ook al voelde je wel dat het die kant op kon gaan. DHC is mijn club, de club was op sterven na dood toen ik mijn nek uitgestoken heb. Dan voelt dit als stank voor dank, ja.’

Is dit het einde bij DHC voor De Letter? Zijn liefde voor de club is in ieder geval danig op de proef gesteld. ‘Ik heb wel een knauw gekregen, dat mag je gerust weten. Ze hebben aangeboden om iets anders binnen de club te zoeken voor me, maar dat heb ik afgewezen. Eerst de zaak maar even goed afwikkelen en zelf tot rust komen. Het is wel een seizoen geweest waar je van bij moet komen. Ik gun de club het beste, maar DHC is DHC niet meer. Ze proberen het wel, maar ik ben heel benieuwd of het gaat lukken.’

Het is een passend einde van een rampseizoen. Een plotwending waar een scenarioschrijver trots op zou zijn geweest. Soapminnend Nederland had een seizoen DHC moeten volgen om aan zijn trekken te komen. We blikken terug op wat zich allemaal heeft afgespeeld aan de Brasserskade.

Enkele dagen voor zijn gedwongen afscheid spraken we met De Letter over het bewogen seizoen in Delft. Hij keek met gemengde gevoelens terug. ‘Het was een apart seizoen’, vertelde De Letter. Spelers vertrokken vorige zomer massaal en DHC had geen representatief elftal meer over. ‘De vraag was meer of we een groep van zestien spelers bij elkaar konden krijgen of dat het op zou houden. Dat laatste mocht niet gebeuren, dat wilden we te allen tijde voorkomen. Uiteindelijk vonden we achttien jongens, maar zonder ervaring en niet van het vereiste niveau. Het besef dat het zwaar zou worden, dat we veel zouden gaan verliezen was er zeker. Iedereen die meedeed wist waar-ie aan begon. Ik ook. Je hoopt dat het mee kan vallen, maar de uitslagen waren duidelijk.’

'De doelstelling om niet te degraderen pasten we al na een paar wedstrijden aan in: Als we het seizoen maar uit kunnen spelen'

De Letter stapte in bij zijn DHC en hoopte kleine stapjes te maken. ‘Mijn hartje klopt voor DHC. Ik zat thuis een beetje te niksen, ik kon wel wat afleiding gebruiken. Ik ben 57 en dertig jaar trainer, deze oude lul kon de verleiding simpelweg niet weerstaan. De doelstelling om niet te degraderen pasten we al na een paar wedstrijden aan in: Als we het seizoen maar uit kunnen spelen. Ik ben een trainer en vraag toewijding van spelers. Die was er niet. Van niet trainen tot te laat komen, dan ga je je als elftal ook niet verbeteren. Het werd een soort van bezighouden en overleven.’

Begin april eindigde de martelgang. DHC verloor met 1-15 van VELO en was officieel gedegradeerd uit de Eerste Klasse. Voor de trainer viel er geen eer te behalen. ‘Het was zwaar. In het begin denk je er nog wat van te kunnen maken, maar dat lukte totaal niet. We kregen wel complimenten voor de manier waarop we ons presenteerden, maar dat was puur uit beleefdheid. Het voelde meer als een vorm van medelijden.’

Maar de missie om te overleven was gelukt. Op de achtergrond was een reanimatieplan in de maak. Met dank aan John van Zweden. De behangkoning, trainer van het vierde elftal bestaande uit voormalige DHC-coryfeeën, was de beoogde redder in nood. Van Zweden wilde DHC weer tot leven wekken en oude tijden doen laten herleven. Hij nam de voorzittershamer over en ging op zijn bekende enthousiaste wijze aan de slag.

'John van Zweden heeft een aardig netwerk en dat gebruikte hij. Er kwamen ruim vijftig nieuwe spelers'

‘Hij heeft een aardig netwerk en dat gebruikte hij. Er kwamen ruim vijftig nieuwe spelers. Geen tien of vijftien, maar meer dan vijftig’, vertelde De Letter. Dat dat uiteindelijk leidde tot het vertrek van de trainer wist De Letter toen nog niet. ‘DHC gaat komend seizoen weer werken met een eerste en een tweede en een Onder-23-ploeg. Het zag eruit als een mooi projectje. We regelden onderlinge wedstrijdjes om te zien wat het niveau was. We konden selecteren. Ik wilde met niemand afspraken maken over een plek in het eerste. Ik wilde eerst zien of ze dat waard waren. Dat is waar een trainer voor aangesteld wordt toch? Het is lastig in te schatten hoever je kunt komen, maar hier kon ik wel een team van maken in ieder geval. Het wordt nooit meer zoals het vroeger was, maar dit gaf hoop op een betere toekomst.’

Een toekomst zonder De Letter dus. ‘Als ze denken dat ze zonder mij verder kunnen, moeten ze dat vooral doen. Zo gaat dat helaas.’ De jacht op rehabilitatie zal DHC komend seizoen inzetten. De rijke historie kan wel een nieuw hoofdstuk gebruiken. Aan opperpositivo John van Zweden zal het niet liggen. Maar die voorspelde ook dat het met ADO Den Haag allemaal goed zou komen

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Luc2000 en 72 gasten.

Bekijk de topshouts