Tag: oud

Toon alle shouts

Tommy schreef:

Ben ik van zwinkels al jaren niet. Lekker koopmans laten staan

De beste keeper die ik in een Ado shirt heb gezien was Jaroslav Drobny.

Martin Hansen was voor Ado begrippen ook zeer behoorlijk.

Maar die Koopmans kan ik slecht pruimen heeft de uitstraling van een aardbei. Er staat geen vent in de goal.

Zwinkels is ook geen geweldenaar maar wel het beste alternatief op dit moment.
Straalt meer rust uit dan Koopmans. Bovendien vind ik 36 jaar niet te oud voor een keeper.

Mochten we in de ere blijven volgend jaar op zoek gaan naar een behoorlijke keeper.

D.H.zuid-west schreef:

Pardew moet in 4 wedstrijden een hopeloze zaak uit het slop trekken met 3e rang Engelse spelers omdat er voorheen fout is geïnvesteerd en er nooit een lange termijn beleid is gevoerd. Jonge spelers kwamen niet aan bod, oude lullen die veel verdienen en niets presteren, geen scouting etc etc.
Ik vind het niet gek dat het niet lukt.

Je problemen zijn al tot stand gekomen vanaf het begin van het seizoen, daar gaan deze 8 winter "versterkingen" niets meer aan verhelpen.

Waarheid als een koe zegt een oud Chinees gezegde!

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Duffy neemt voorbeeld aan oud-ploegmaat El Khayati
Een stap voor Patrick Duffy: van de drempel van de Premier League naar de kelder van de eredivisie.
Lees het nieuwsbericht

LEESVOER:

De ster van Jerdy Schouten (23) is rijzende. Zijn eerste maanden in Bologna waren moeilijk, maar nu baart de middenvelder opzien in de Serie A. Het Italiaanse avontuur van een oer-Hollandse jongen is definitief begonnen

‘Mijn vader is er iedere thuiswedstrijd.’ Schouten zegt het zomaar ineens met een stalen gezicht, ziet de verbaasde reactie en herhaalt zijn uitspraak. ‘Echt, dan blijft-ie bij ons slapen. Hij wil niks missen. Mooi toch?’ Ook Schouten senior heeft moeten wachten op de doorbraak van zoonlief, maar nu is hij ongetwijfeld nog trotser dan hij al was op zijn zoon. Vier duels op rij is Jerdy Schouten inmiddels basisspeler bij Bologna. Via Telstar en Excelsior naar de hoogste Italiaanse divisie. Zeg het hardop en het onwaarschijnlijke verhaal wordt alleen maar onwaarschijnlijker. Maar wie Jerdy Schouten in het rossoblu moeiteloos in een Serie A-wedstrijd ziet meespelen, moet erkennen dat de lovende kritieken in de Italiaanse media niet eens overdreven zijn.

Hij werd niet goed genoeg bevonden bij ADO Den Haag, leefde op sensationele wijze op bij Telstar, veroverde de Eredivisie bij Excelsior, om daarna een megagrote stap voorwaarts te maken. In Bologna transformeert de voormalige lichtgewicht tot een sterke voetballer, van anoniem selectielid met het oog op de toekomst is hij inmiddels basisspeler bij de huidige middenmoter geworden. En de superlatieven dalen op hem neer. De middenvelder verbaast iedereen, behalve zichzelf. ‘Ik wist wel dat ik het kon, anders had ik de stap niet genomen’, luidt een wijsheid van Schouten.

Het klinkt eigenwijs en zelfverzekerd, zo is hij ook wel. Net zoals hij toegeeft dat zijn omgeving hem soms moet corrigeren. ‘Ik dacht dat ik de overstap wel even zou maken, maar zo werkt het niet. Ik ben van nature nogal ongeduldig en eigenwijs, misschien wel té eigenwijs. Gelukkig weet mijn omgeving dat en weten ze dat ik het nodig heb dat ze me realistisch laten denken en duidelijk moeten maken hoe het zit.’

`Nu mocht ik een aantal wedstrijden starten, maar ik weet ook dat er zo weer andere keuzes gemaakt kunnen worden`

Zijn zelfkennis en kritische blik zijn verfrissend in deze verwarrende tijden waarin spelers veelal geen spiegel lijken te hebben. In de thuiswedstrijd tegen het Verona van Soufyan Amrabat zien we Schouten in actie in het shirt van Bologna. Na 69 minuten sloft de Nederlander met rugnummer 30 naar de zijkant. Bologna is met tien man komen te staan na een rode kaart, een defensieve ingreep is verklaarbaar. Zonder Schouten geeft de thuisclub de 1-0 voorsprong uit handen en wordt het 1-1. Een week eerder maakte hij zijn tweede negentig minuten sinds 30 oktober vol tegen Torino, de beloning is een tweede basisplaats op rij. In de eerste negentien wedstrijden in 2019 kwam hij in totaal 192 minuten in actie. En nog 44 minuten in een Coppa Italia-duel. Januari was de maand van de doorbraak in de Serie A voor Schouten. Afgelopen zaterdag tegen Brescia (2-1) kreeg hij zijn vierde basisplaats op rij toebedeeld. Die kon na een overtuigend optreden tegen SPAL ook niet uitblijven. De Italiaanse kranten hadden lovende woorden over voor zijn spel en dat leverde kreten op als Il Gigante, Man of the Match, Il Migliore en Bologna heeft zijn eigen Marten de Roon.

Het is bekend dat Italiaanse sportkranten niet schromen nieuwe helden op het paard te hijsen. Schouten blijft er nuchter onder. ‘Je moet het constant bewijzen en afdwingen, je hebt geen garanties. Nu een aantal wedstrijden mogen starten zie ik als een beloning, maar ik weet ook dat er zo weer andere keuzes gemaakt kunnen worden. Het is aan mij dat te voorkomen. We hebben een grote selectie, de concurrentie is hevig, ik heb nu het vertrouwen gekregen en dat wil ik ook waarmaken. Iedere training en iedere wedstrijd weer. Verslappen kan niet, ik bewijs nu dat mijn keuze de juiste was.’

BRAVOURE
Tegen Verona, waar Bologna aantreedt zonder de geblesseerden Stefano Denswill en Mitchell Dijks, beweegt Schouten centraal op het middenveld als een lightversie van Andrea Pirlo over het gras. De bravoure en lef die hij in Velsen-Zuid en in Kralingen liet zien, zien we deze wedstrijd bij vlagen. In Italië wordt nu eenmaal risicomijdend gedacht, Schouten heeft dat goed begrepen, hoewel hij van nature wat avontuurlijker is ingesteld. Hij lijkt zich soms in te houden, in gedachten wil hij méér, het verstand zegt echter voorzichtig te zijn. Opvallend is dat zijn medespelers hem veelvuldig zoeken. Op een andere manier dan in Nederland, maar ze weten allemaal dat als ze de bal bij dat rossige ventje uit Olanda bezorgen, er daarna geheid een andere ploeggenoot in balbezit komt.

‘Opbouwen zoals in Nederland kennen ze hier niet’, weet Schouten. ‘Dat heen en weer getik in de achterste linie, daar doen ze niet aan. Dat vinden ze zelfs verschrikkelijk. Hier gaat de bal sneller naar voren en kan ik er wat mee doen als de middenvelders ’m hebben. En ik moet meer tackelen, duels aangaan, de fysieke strijd opzoeken. Dat past me prima.’ Stadio Renato Dall’Ara is een prachtig toneel waar hij zijn kunsten mag vertonen. ‘Ik vind het een fantastisch stadion, met een heerlijke grasmat. Ik heb nooit een hekel gehad aan het kunstgras, hoor, ik ben van de kunstgrasgeneratie. Maar deze mat is geweldig.’

De thuishaven ligt drie kilometer buiten het historische stadscentrum. De bus vanaf het treinstation brengt ons naar een idyllische plek, een plaats waar het hart van een voetballiefhebber sneller gaat kloppen. De kolossale kenmerkende toren doemt in de verte op en trekt als een magneet de aandacht. Van dichtbij is het gevoel nog melancholischer. In een wereld waarin moderne stadions tot de verbeelding spreken is deze oude, romantische bak een bijzonder pareltje. Groundhoppers moeten dit stadion hebben gevinkt, anders verdien je de titel groundhopper niet. Schouten wandelt voor het duel met Verona geconcentreerd het veld op. In gedachten, ongetwijfeld vol adrenaline, maar uiterlijk rustig.

‘Eigenlijk besef je de aanwezigheid van al die mensen (de capaciteit bedraagt bijna veertigduizend plaatsen, red.) dan pas. Ik was Telstar en Excelsior gewend als thuisbasis, en met Excelsior natuurlijk ook uitduels in grote stadions. Eenmaal op het veld doet het me niets, dan merk ik het niet. Ik ben met het spel bezig, niet met de entourage. Tijdens de warming-up en bij het veld oplopen kijk ik weleens in de rondte en schiet het soms door me heen dat dit eigenlijk pas mijn derde seizoen in een eerste elftal is. En dan sta je ineens in de Serie A. Zo is het wel.’

ZURE NASMAAK
Dat besef is soms confronterend, maar ook alleszeggend over de voetballerij. Schouten is een voorbeeld van een speler die via een omweg de top aan het halen is. Wie weet wat er nog volgt? Oranje, een stap in Italië, een topclub in Nederland? ‘Daar denk ik nu helemaal niet aan. Ik wil hier slagen, daar werk ik hard voor.’

Het zijn woorden die passen bij Schouten. Logisch gezien zijn vastberadenheid om zijn droom te verwezenlijken. ‘Ik moest weg bij ADO Den Haag en heb mijn pad zorgvuldig gekozen. Eén jaar Telstar maar en slechts één seizoen Excelsior, zo bedenk je het niet, maar zo loopt het. Ik heb wel een zure nasmaak overgehouden aan de degradatie met Excelsior. Ik zie het nog altijd als onnodig, het had niet mogen gebeuren.’

`Het schiet soms door me heen dat dit eigenlijk pas mijn derde seizoen in een eerste elftal is`

Nu speelt hij een paar niveautjes hoger. ‘Ik heb echt heel goed nagedacht of ik dit wilde en ik ben onder de indruk geraakt van het verhaal van Bologna. Als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb, ben ik er ook niet meer vanaf te krijgen. Ik heb me verdiept in de stad en de club, heb de taal geleerd en ben daar nog steeds mee bezig. Ik heb er alles aan gedaan om me snel thuis te voelen. Dat is gelukt. Het vertrouwen dat de club in mij uitsprak door me direct een contract voor vijf seizoenen te laten tekenen, voelde heel goed. De mensen die ik hier ontmoette, de stad, de club, het sprak me enorm aan. Als je zo’n keuze maakt, hebben mensen daar een mening over. Vind ik prima, voor mij is belangrijk waarom ik deze stap wil maken, dat ik ervan overtuigd ben dat ik hier een betere speler wordt en dat mijn directe omgeving me steunt. Ik zie mezelf hier een sterkere speler worden, ik merk nu ook dat ik grote stappen maak.’

In Nederland is het Italiaanse avontuur van Schouten nauwelijks nog belicht. ‘Ik heb nog niet zo veel pers gedaan. Eigenlijk alles afgehouden. Bewust ja, eerst maar eens presteren.’ Schouten lacht erbij, hij weet dat hij momenteel hot is in Bologna. We spreken na het duel met Verona af elkaar op dinsdag in het historische centrum van de stad te treffen. Bologna bruist, de stad aan de voet van de Apennijnen is qua inwonertal de zevende van het land en ontwikkelt zich in rap tempo tot een toeristische trekpleister.

De universiteitsstad is het culinaire epicentrum van Noord-Italië. Op de vele pleinen in Bologna is het uitermate goed toeven. De Piazza Maggiore, waar de Sint Petroniusbasiliek inwoners en toeristen begroet, is Italiaanser dan Italiaans en kent vele aangrenzende steegjes. Het zijn schilderachtige straatjes, met piepkleine winkeltjes vol typisch Italiaanse producten, waar Italianen elkaar overenthousiast begroeten. Schouten heeft per app de locatie doorgegeven waar we hem treffen. Het zijstraatje van het grote plein heet de Via Pescherie Vecchie.

STADSLEVEN
Schouten valt direct op met zijn rossige hoofd tussen de over het algemeen donkerharige Italianen als hij het steegje inloopt. Zerocinquantello heet het tentje. Aan een tafeltje bij het raam laten we het Italiaanse stadsleven op een middag in januari aan ons voorbijtrekken. ‘Ik ben een stadsmens, we gaan binnenkort meer in het centrum wonen’, verklapt Schouten. Zijn vriendin is hem gevolgd naar de Italiaanse stad. ‘We waren nog niet eens zo lang samen, ik vind het prachtig dat ze het heeft gedaan. Voor haar was de stap misschien nog wel groter en gedurfder dan voor mij. Ze voelt zich thuis, we trekken veel op met twee Scandinavische spelers die ook hun vriendinnen mee hebben. Ze heeft nu ook een baan gevonden hier.’

Zijn vriendin is momenteel een huis aan het bezichtigen. ‘We hebben een prachtig huis hoor, misschien wel te mooi. Maar het is een stuk buiten het centrum, ik vind het er te rustig. En bovendien kun je niet de stad in met je auto als je er niet woont. Dan moet je aan de rand parkeren en de stad inlopen. Als je in de stad woont krijg je ontheffing.’

Schouten zoekt op de menukaart naar zijn favoriete bestelling. Op het moment dat hij met enige tegenzin besluit voor de bruschetta met mozzarella te gaan, vindt hij waar hij op uit was. ‘Die moeten we hebben, let maar op’, klinkt het. Even later staat er een uitgebreide plank met diverse soorten ham, smeerseltjes, verschillende stukjes kaas en warme broodjes op tafel. Eten en drinken in Italië is altijd een feest.

SPINAZIE
In de stad waar de welbekende bolognesesaus zijn oorsprong kent, is dat niet verwonderlijk. Wandelend door de stad wordt de inwendige mens uitgenodigd zich tegoed te doen aan de vele lekkernijen. ‘Maar ik hou me in’, klinkt het haast verontschuldigend. ‘We koken ook zelf, hoor. Vanavond staat er gewoon spinazie op het menu.’ Het doet denken aan de onthulling die Schouten ooit deed dat hij op de wedstrijddag altijd pannenkoeken eet. Hij bekende dat hij verslaafd is aan die lekkernij. ‘We hebben op de club een kok die alles klaarmaakt wat je wil. Nee, ik heb nog niet om pannenkoeken gevraagd. Ik eet ze wel, ik kan niet zonder. Ze zijn gewoon te koop in de supermarkt en de stroop is meegekomen uit Nederland. Alleen niet op de ochtend voor een wedstrijd, zoals ik altijd deed. We zijn hier met de spelersgroep bij elkaar vanaf een dag voor de wedstrijd. Ik ben nog niet in de positie pannenkoeken te eisen, eerst nog wat meer basisplaatsen.’

Schouten kan rustig in een steegje in Bologna zitten zonder te worden aangeklampt. ‘Dat doen ze heel goed hier. Ze laten je met rust. Ik heb al een aantal keer gemerkt dat ze eigenlijk pas bij het afrekenen iets vragen of tegen je willen zeggen. Ik kende ook de verhalen van voetballers in Italië die door supporters worden aangesproken, maar het is hier gewoon heerlijk relaxed. Heeft ook met de stad en de club te maken. De Amerikaanse eigenaar Joey Saputo is een ontzettend aardige man, ik heb hem wel een aantal keer gesproken. Hij is geen type eigenaar die roekeloos investeert en spelers op naam haalt. Je ziet dat Bologna veel jongere voetballers scout, echt jongens voor de toekomst haalt. En die zullen ze natuurlijk ook ooit weer willen verkopen. Het bevalt me gewoon goed. Hoewel de beginperiode best wennen was.’

`De Italiaanse competitie wordt echt onderschat`

Schouten verwijst naar de eerste maanden. ‘Het was aanpoten. Ik heb trainingssessies meegemaakt waarin we alleen maar een het lopen waren. Bergop, bergaf, sprinten, duurlopen, inhoud kweken. Loeizwaar. Zo leggen ze hier de basis. Dat was een verschil, ja. Wat wij in Nederland doen, is daar helemaal niks bij. Ik had nog nooit zo hard getraind en was blij dat we eindelijk wedstrijden gingen spelen, maar ik was vijf minuten bezig in het eerste oefenduel en ik liep een knieblessure op. Dan word je wel even gek, ja. En nu?, dacht ik direct. Natuurlijk ga je aan je herstel werken en natuurlijk heeft de club me daar geweldig bij geholpen, maar je ziet wel even alles wat je voor ogen had aan je voorbijtrekken. Ik wilde direct indruk maken, me bewijzen. Want ik was maar een speler van een Nederlands clubje, niet iedereen kende me. Ik was nieuwsgierig, maar de mensen hier ook naar mij.’

UITZONDERLIJKE TALENTEN
Schouten moest geduld hebben, dat hij van nature niet heeft. ‘Maar ik snap heus wel hoe het werkt. Ik dacht wel even direct te gaan spelen, omdat ik wil voetballen. Dat is wat ik het liefst doe. Maar zo werkt het niet. Ik moest sterker worden. Ik merkte het ook op trainingen. Ik was toch dat iele mannetje uit Nederland. Vergis je niet, hè, hier ben ik ook gewoon weer een jonge speler. In Nederland is 23 al oud, maar hier begint het dan pas. Kijk hoeveel echt jonge spelers in Italië aan hun wedstrijden komen, dat zijn alleen de uitzonderlijke talenten. Dit is pas mijn derde seizoen als volwaardig profspeler in een eerste team. Eigenlijk heel vreemd. Ik sta er niet eens meer bij stil, maar als je er zo over nadenkt is het best bijzonder.’

Drie jaar echt prof en een vaste waarde in de Serie A. ‘Het voelt alsof het nu allemaal echt begint’, geeft hij toe. ‘Ik ben ook echt sterker geworden, kan het nu langer volhouden. Natuurlijk heb ik moeten wennen. Niet alleen aan de trainingen, ook aan de manier van spelen, aan het leven.’ De stap van Excelsior naar Bologna is in alle opzichten levensgroot, de Serie A is een compleet nieuw podium. ‘Ik denk dat ik in Italië kan groeien, het ligt me wel hoe ze hier denken en doen. De Italiaanse competitie wordt onderschat, dat vind ik echt. Er zitten geen makkelijke wedstrijden bij. Als je in Nederland een kleine nederlaag lijdt tegen Ajax of PSV, kan een trainer zeggen dat hij tevreden is. Dat is hier uitgesloten; met 1-0 verliezen is een nederlaag, het maakt niet of dat tegen Juventus of Inter is of tegen een laag geklasseerde ploeg. Verliezen is verliezen. Die benadering staat me wel aan.’

`Als je het hebt over een mensenleven en de strijd van iemand tegen een ziekte dan is voetbal plotseling slechts een spelletje`

Bologna kent een wisselvallig seizoen. Er zijn redenen aan te voeren, zoals de ziekte van trainer Sinisa Mihajlovic. De vroegere vrijetrappenkoning van de Serie A vecht tegen . Natuurlijk heeft zijn situatie invloed op de selectie. ‘Het is moeilijk aan te geven hoe precies, maar we hebben het erover in de kleedkamer. Iedereen is ermee bezig. Dit raakt je enorm.’

Praten over zijn trainer doet Schouten zichtbaar wat. ‘Het is vreselijk, zo oneerlijk ook. Ik kende hem nog maar pas, maar dit komt aan. Nooit ziek geweest en dan ineens getroffen door die vreselijke ziekte. Een boom van een kerel, oersterk, en dat straalt hij ook echt uit. Hij zou die vrije trappen nog zo graag het doel in jagen. Mihajlovic is fysiek en mentaal beresterk. We zijn bij hem geweest in het ziekenhuis. Direct na een wedstrijd, dat zijn emotionele momenten. Hij wil dolgraag bij ons zijn, helaas kan dat niet altijd, maar dan heeft hij de hulp van goede assistenten. Het is aangrijpend en mooi tegelijk. Als je het hebt over een mensenleven en de strijd van iemand tegen een ziekte, dan is voetbal plotseling slechts een spelletje.’

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Van Zweden: complimenten voor Van As
John van Zweden was een groot voorstander van Jeffrey van As.
Lees het nieuwsbericht

Sinds er hem aangeboden is om soms gastheer te zijn voor oud spelers is die helemaal omgedraaid whahaha ben je dan een weggooier dan pffff

Ik heb even wat Sheffield supporterfora bezocht. Duffy zien ze als een held en een strijder.
Hij is natuurlijk best oud nu, maar dit zou wel eens een leider in het team kunnen gaan worden.

daveadodh schreef:

Als het om ibra of Cristiano ging piepte je wel anders. Leeftijd zegt niet altijd alles

Zwinkels is ook te oud die is 36 jaar. Je zou zeggen als er een is die degradatie kan voorkomen is hij het wel. Keepen is een ervarings vak en niet voor nieuwelingen. Buffon 42 dat is erg oud geef ik toe maar 36 voor een keeper niet.

Beste man heeft een contract voor onbepaalde tijd hoe zou dat toch komen...

Koopmans er zo snel mogelijk uit ophouden met die zottigheid. Straalt niks uit in de goal. Totaal geen persoonlijkheid geen bravoure,

Gezien in een wedstrijd dat die sufkop van een Meijers na een overtreding op hem zijn waterfles aan een tegenstander wilde geven. Zwinkels trok gelijk de fles weg. Geeft wel aan dat sommige spelers totaal niet met hun vak bezig zijn.

Oh oh ADO, roerige club, achter de duinen: het lot ligt in Engelse handen
ADO Den Haag, morgen op de 115de verjaardag tegen Vitesse, vecht met de moed der wanhoop tegen degradatie. Hoe de club in twee maanden tijd volledig transformeerde en het lot legde in de handen van de Engelse manager Alan Pardew.

Door Marijn Abbenhuijs en Daniël Dwarswaard

Mohammed Hamdi is op 16 december ruim honderd dagen actief als algemeen directeur van ADO Den Haag, als hij zijn plannen met de club uitlegt aan een groep journalisten. Na afloop krijgen alle aanwezigen een stijlvol ingepakte fles cava mee met het woord ‘bedankt’. In het Nederlands én in het Chinees. ADO is op dat moment al zes eredivisiewedstrijden zonder zege, heeft geen trainer en zal een dag later ook technisch manager Jeffrey van As wegsturen.

Exact zes weken later plaatst ADO een filmpje op Twitter, waarop trainer Alan Pardew en zijn assistent Chris Powell de mensen in China, die worden geconfronteerd met het Coronavirus, veel sterkte wensen. De situatie bij de club lijkt op dat moment in niets meer op die van half december. Een nieuwe trainersstaf dus, een blik nieuwe spelers om degradatie af te wenden. Eén aspect blijkt echter op beide tijdstippen belangrijker dan ooit: het benadrukken van de innige band met China. Daar ligt ook de basis van de grootschalige transformatie.

De voetbalwereld verbaast zich. Wat gebeurt daar allemaal achter de duinen? En vooral: hoe eindigt dit avontuur in het casino? Zeker met die absurd slechte wedstrijd van afgelopen vrijdag tegen FC Utrecht (4-0) in het achterhoofd. Supporters leven tussen hoop en vrees. Al die nieuwe spelers, het voelt dubbel. Nieuw bloed ja, maar garanties? Nee, nul.

Voor de huidige machtsverhoudingen moeten we terug naar mei 2019 als Mattijs Manders vertrekt als directeur. De maanden daarna ontstaat een machtsvacuüm. Manders leefde altijd op gespannen voet met de Chinese grootaandeelhouder Wang Hui van United Vansen (UVS). Tot aan de rechtbank aan toe. Na Manders’ vertrek ziet Wang zijn kans om de touwtjes in handen te nemen. Hoewel hij oud-politicus Ad Melkert, op dat moment voorzitter van de rvc, aanvankelijk het voortouw laat nemen in de zoektocht naar de opvolger van Manders, trekt de eigenaar zich niets aan van de verwoede pogingen van Melkert om de komst van Hamdi te dwarsbomen.

Als gevolg daarvan vertrekt Melkert uit de rvc. Net als John van Ringelenstein, een clubman in hart en nieren. De twee konden zich, na anderhalf jaar een poging te hebben gedaan de club op een ‘Nederlandse’ manier te leiden, niet meer vinden in de Chinese, in hun ogen ondoorgrondelijke, mores.

Chinese wetten en eisen
Kees Jansma.

Het vertrek van Melkert en Van Ringelenstein vergroot de macht van UVS nog meer. Als Hamdi, met een delegatie waarvan ook directie-adviseurs Kees Jansma en Frans van Steenis deel uitmaken, naar China reist voor een overleg met UVS, krijgt de grootaandeelhouder bovendien het plezier terug in het financieren van de voetbalclub. Waar Hamdi’s voorgangers Maarten Fontein, Jan Willem Wigt en Manders botsen met de grootaandeelhouder, gebeurt dat met Hamdi niet.

Door een deel van de Haagse club wordt Hamdi daardoor gezien als iemand die wél meebuigt met de Chinese wetten en eisen. Een zetbaas van China, klinkt het. Dat onderbuikgevoel wordt bevestigd als technisch manager Jeffrey van As op 17 december te horen krijgt dat zijn aflopende contract niet wordt verlengd en hij per direct wordt vrijgesteld van zijn werkzaamheden.

Van As vernam een maand daarvoor nog van de nieuwe directie, bestaande uit Henrik-Jan Rinner (financieel en statutair directeur), Jansma, Van Steenis (aanstaand rvc-lid) én Hamdi zelf, dat ze de grootaandeelhouder zouden gaan adviseren zijn contract te verlengen. Als Hamdi vervolgens vanuit China te horen krijgt dat Van As moet vertrekken, voert hij die opdracht uit.

Op dat moment is al duidelijk dat UVS geld beschikbaar stelt om de selectie van ADO in de winterstop te versterken. Dat trainer Fons Groenendijk, die begin december zelf is opgestapt, en Van As daarin geen rol krijgen, stuit een deel van de directie tegen de borst. ,,Je moet eerst beleid maken en daardoor punten pakken. Niet eerst punten pakken en daarna beleid maken”, oordeelt voormalig adviseur Jansma. ,,Omdat ik snap dat het bij een club niet altijd zo werkt, was mijn rol als adviseur overbodig geworden. Verder vind ik dat je zorgvuldig met mensen om moet gaan.’’

Coach Alan Pardew op de ADO-training

Jansma, doelend op het gedwongen afscheid van Jeffrey van As, vertrekt op dezelfde dag als Van As. Rinner volgt kort daarna. Zijn vertrek kost bovendien geld, naar verluidt negen maandsalarissen. Ook de vertrekregelingen voor Van As en commercieel manager Remco van der Veen (die de club vlak voor Kerst verlaat) tornen aan het door UVS beschikbaar gestelde budget om de spelersselectie van een impuls te voorzien. Zonder Groenendijk, Van As, Rinner en Jansma moet de relatief onervaren Hamdi daar nu vrijwel alleen voor zorgen. Al grijpen behangkoning John van Zweden en Jan-Hermen de Bruijn (oud-sportjournalist die al sinds de overname in 2015 tegen de Chinezen aanschuurt) hun kans om zich nadrukkelijk met het beleid te bemoeien.

Maurice Steijn is na het vertrek van Groenendijk de topkandidaat voor Hamdi om ADO dit seizoen uit het moeras te trekken. De directeur vliegt in allerijl naar de Verenigde Arabische Emiraten, waar de Hagenaar toen net was ontslagen bij Al-Wahda, om Steijn, een echte clubman, te overtuigen. Het is een goed gesprek, maar Steijn ziet instappen op dat moment niet zitten.

Nieuw leven
Hamdi moet schakelen. Zijn werk bij internationale sportmarketingbedrijven en als directielid van Al-Jazira, een voetbalclub uit Abu Dhabi, heeft hem een internationaal netwerk opgeleverd. Daaruit komt Pardew aanwaaien. De ervaren Engelsman wil zijn trainerscarrière, na een clubloze periode van anderhalf jaar, nieuw leven inblazen en wordt bij Hamdi aangeboden. De algemeen directeur weet dat hij met Pardew een manager met een grote staat van dienst in de Premier League in huis haalt en gaat er vol voor. Na een aantal weken van pittige onderhandelingen komt Pardew naar ADO. Hij krijgt bovendien de volledige regie over het aantrekken van nieuwe spelers.

De koerswijziging, met Pardew aan het hoofd, en spelers uit zijn stal, is een ultieme poging om ADO te behoeden voor het horrorscenario: een degradatie uit de eredivisie. Het is een kwestie van kop of munt, wordt binnen de club al gezegd. Het horrorscenario gaat ADO, sinds 2008 onafgebroken op het hoogste niveau, járen terugwerpen. En dat is nog de meest positieve variant. Een degradatie kost zo’n 2,5 miljoen per jaar aan inkomsten. Het is maar de vraag of de Chinese eigenaar dan weer trek heeft om de gaten te dichten. Scepsis heerst er binnen ADO sowieso over de financiën. En over de manier hoe het geld de club vanuit China gaat bereiken. Dat is al vaker een probleem geweest.

Toch ziet Hamdi de enorme transitie van de afgelopen maanden niet als een risico. Hij heeft geen keuze, vindt hij. Daar boden de prestaties voor de winterstop simpelweg te weinig perspectief voor. Bovendien liggen Pardew, zijn assistent Powell en de zes nieuwe spelers Sam Stubbs, Jordan Spence, Laurens De Bock, Tudor Baluta, George Thomas en Mick van Buren allemaal slechts tot het einde van het seizoen vast. Als ADO alsnog degradeert, zijn zij weer weg. En dan heeft Hamdi Steijn weer achter de hand. Voor Martin Jol de droomkandidaat. Ingewijden zeggen immers dat Steijn in het nieuwe seizoen wel in zou willen stappen. Oók een degradatie hoeft dat niet per se te belemmeren.

Dat Hamdi boerenslim is, laat hij zien als hij Martin Jol aanstelt als technisch adviseur. Volgens critici is dat voor de bühne, om de achterban te kietelen met Haagse iconen. De aangetrokken spelers vol beperkingen, uit de stal van Pardew, kunnen onmogelijk door de ervaren Jol met gejuich zijn ontvangen. Dat Jol daarop geen enkele invloed had, staat dan ook buiten kijf. Maar Hamdi heeft Jol de opdracht gegeven zich bezig te houden met het ADO van 2020-2021. Pardew moet er de komende maanden voor zorgen dat het Haagse icoon straks spelersmateriaal mag adviseren aan een eredivisieclub. Als dat lukt, kan Hamdi op zoek naar een passend geschenk voor de Engelse trainer. Dat cadeau zal, net als de fles cava voor de journalisten, van een prominent, Chinese handtekening worden voorzien.

Bert schreef:

Ik kan wel wel meer slechte wedstrijden naar voren halen. Kijk eens naar de uitslagen houdt bijna nooit zijn doel schoon.

Vond jij hem tegen Ajax goed nou ik niet. Nogmaals Keepen is een ervaringsvak.

Gelukkig had hij de eerste seizoenshelft ook zo’n fantastische verdediging voor z’n neus. Had idd een mindere wedstrijd tegen U maar is op het moment voor ons de beste optie in het doel. Zwinkels wordt te oud om iedere week nog op dit niveau te presteren en is ook blessuregevoelig. Krijg je een soort Russisch roulette in de goal om de zoveel weken als je voor hem kiest. Moet je ook niet willen. Een degelijk elftal begint bij een betrouwbare keeper die gewoon iedere week speelt en dat is Koopmans op het moment. Ze zijn in ieder geval allebei beter dan die hete krokettenvanger Groothuizen en die grabbelaar uit Litouwen Setkluts want die konden er allebei echt helemaal niets van.

john 147 schreef:

Met andere woorden de hele selectie is niet Eredivisie waardig? Iedere positie word vervangen door afgedankte Engelse voetballers, als dat maar goedkomt. Alsof die wokkel een buitenkans is.

Alleen over de positie van de zwakste schakel hoor of lees je niets.
Ja, dat een oud-keeper van Lakwa van het 2e amateurniveau in Amerika naar Jong ADO gaat voor een paar maanden....

En dan nog het meest waarschijnlijk om iemand een vriendendienst te bewijzen, maar zeker niet omdat hij het keepersprobleem op gaat lossen.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

bennyboy1960, Marcelvld en 149 gasten.

Bekijk de topshouts