Tag: rust

Trending: punten laatste volendam excelsior thuis cambuur

Toon alle shouts

DHFC070 schreef:

Goede shout!
Kortom zoveel gaat er niet veranderen en het wordt weer allemaal dezelfde vriendjes kliek, oud medewerkers en natuurlijk lekker in de vrijblijvende rol als adviseur. Wat als het even tegenzit of iets Jol niet aanstaat is die dan weer vertrokken?

@Ooievaar waarom heb je hier wel vertrouwen in terwijl
de geschiedenis zich weer lijkt te herhalen? Vrienden van vrienden van vrienden verzamelen. Enige wat ik kan bedenken is dat het allemaal niet slechter kan dan de afgelopen jaren.

Wat ik me nog afvraag is of er nog een voorman / technisch manager gaat komen of laten we dat allemaal over aan Hamdi?

Vooropgesteld heb ik het liefst dat de macht bij de leden ligt. Een ledenraad dus. Maar door tientallen jaren wanbeleid zit dat er helaas niet in en zijn we afhankelijk van derden.

Jol vind ik een vakman. Mits en ik herhaal mits. Hij de volledige technische zeggenschap krijgt dan heb ik er geen moeite mee dat hij zijn eigen staf neerzet. Als daardoor de club naar een hoger niveau gaat dan valt dat te billijken. En het ene netwerk is het andere niet.

De afgelopen jaren was het brandhout in alle opzichten. Maar een betere als Jol zou ik echt niet weten te vinden. Inderdaad loop je het risico dat hij weggaat. Maar dat zal niet om geld zijn. Zoals b.v. Advocaat.

Hopelijk blijft hij lang genoeg om een goed fundament neer ze zetten, opdat de club weer een bloeiende jeugdopleiding krijgt, er een werkend scoutingapparaat is, en de selectie spelers herbergt die wel een goede waarde vertegenwoordigen.

We verkeren nu niet bepaald in de positie om veel eisen te kunnen stellen.

Overigens van mij geen kwaad woord over Pardew. De man heeft toch bewezen dat hij kwaliteiten heeft. Maar hij kwam hier in een verschrikkelijke puinhoop terecht.

Maar acht Jol mans genoeg om samen met de RvC er wat van te maken.
Het wordt tijd voor rust in de organisatie, die behoorlijk is opgeschoond. Nu nog de selectie logisch gaan samenstellen. Ook daar lijkt me Jol de beste keus.

Nogmaals ADO heeft momenteel niet zo veel te eisen. Ook al valt er veel van te maken. Maar echte trainers van naam en faam die komen niet. Nog niet. Dus daarom geef ik Jol - alle - voordeel van de twijfel.

Steijn is toen op het verkeerde moment ingestapt, en heeft het niet goed gedaan. Topvent, maar het was geen goede zet (wel te begrijpen!)

Heeft het echter bij VVV in alle rust keurig kunnen doen en is gegroeid als trainer. Hij heeft stapjes gezet (dat was wel zijn one liner trouwens...) - en ontwikkeld als trainer, mens, tacticus. Nu is het wél het goede moment.

Kom er maar in Maurice!!!!

Hoe de KNVB zich een hoop ellende had kunnen besparen

De KNVB vormt opnieuw het mikpunt van hoongelach, woede en onrecht. Rechtszaken zijn aanstaande, terwijl een breed gedragen plan zes weken geleden al door elf clubs werd aangedragen. Maar dat werd direct terzijde geschoven.
Freek Jansen 27-04-20, 22:36 Laatste update: 22:38

Door Freek Jansen

Ook in de voorbije dagen hoorde je her en der het geluid klinken: waarom hebben de topclubs de KNVB niet geholpen? Juist in deze tijd had de dolende leiding van de voetbalbond toch een helpende hand kunnen gebruiken van de leden? Maar Ajax, PSV en Feyenoord zouden te veel met zichzelf bezig zijn. Een aantijging die met het oog op de huidige chaos logisch klinkt, maar toch niet op zijn plaats is.

Sterker nog: zes weken geleden werd er al hulp aangeboden. De topclubs voorzagen dat ‘scenario 3’ in het verschiet lag. Dat was het door de KNVB geschetste plan waarin de competitie niet kon worden uitgespeeld en er dus een goede oplossing moest komen, waarmee zowel sportief als financieel de clubs de helpende hand zou worden geboden.
Kraakheldere oplossing

Zo gaf onder meer Ajax weken terug al een kraakheldere oplossing. Degradatie van ADO en RKC was feitelijk nog niet het geval, maar tegelijk zag iedereen dat Cambuur en De Graafschap zouden promoveren. Met die gedachte in het achterhoofd kwamen ze in Amsterdam met een plan voor het nieuwe seizoen.

In dat plan zou de eredivisie volgend jaar niet uit 18 maar 20 clubs bestaan. In de Keuken Kampioen Divisie spelen normaal 20 elftallen, in de eredivisie 18 clubs. Ajax stelde voor dat voor één keer om te draaien. Waarbij de teams in de eerste divisie zouden worden gecompenseerd voor de vier duels die ze minder zouden spelen. Daartegenover stond dan wel het sportieve perspectief van een grotere kans op promotie. Met een versterkte degradatieregeling zou dan alles, als de coronacrisis voorbij is, na een seizoen weer normaal worden getrokken. Het noodplan zou de schade voor alle clubs beperken.

Het idee van Ajax kon op veel steun rekenen van andere clubs. Dit was dé oplossing en zelfs vanuit de Keuken Kampioen Divisie was er begrip. Terloops lanceerde Ajax ook nog een passende oplossing voor de bekerfinale. Die werd in het plan voorzien als seizoensopening, in plaats van de Johan Cruijff Schaal.
Algemeen directeur Eric Gudde van de KNVB.
Algemeen directeur Eric Gudde van de KNVB. © ANP
Eensgezindheid

Elf eredivisieclubs waren het direct volledig eens en schaarden zich achter het plan. Alleen FC Emmen, Heracles en FC Groningen hadden kanttekeningen, maar gaven aan zich bij het uiteindelijke plan neer te willen leggen. Vier clubs waren neutraal. In tijden waarin er veel verdeeldheid was, leek er eindelijk een vorm van eensgezindheid zichtbaar in het voetballandschap.

Totdat de KNVB op zijn strepen ging staan. Het plan kwam binnen in Zeist, maar de verantwoordelijke mensen gooiden het direct in de onderste lade. Volgens verschillende clubs zou directeur betaald voetbal Eric Gudde hebben geweigerd om überhaupt over het plan na te denken, terwijl ook Mattijs Manders als directeur van de Eredivisie CV niet daadkrachtig handelde. Opvallend: Mark Boele, directeur van de eerste divisie, bepaalde eigenhandig dat ‘zijn clubs’ met dit voorstel niet akkoord zouden gaan. Er is dan ook geen sprake van geweest dat het plan met meer doordeweekse duels grondig is getoetst bij de burgemeesters en lokale overheden.
Het KNVB-sportcentrum in Zeist.
Het KNVB-sportcentrum in Zeist. © BSR/SOCCRATES

De gevolgen zijn nu overal voelbaar. Bijna elke club heeft kritiek op de gang van zaken en het KNVB-besluit van vrijdag om onder meer de clubs niet te laten degraderen en promoveren, levert niet alleen bij de getroffen clubs een sterk gevoel van onrecht op.

De komende weken zullen de rechtszaken losbarsten, met alle bijbehorende ophef, waarbij de KNVB er ongeacht de juridische uitspraak als verliezer uit zal komen. Onder clubs leeft het sterke gevoel dat dit voorkomen had kunnen worden, als Gudde zes weken geleden naar het breed gedragen plan van de clubs had geluisterd. Als er in Zeist een team vol specialisten mee aan de slag was gegaan om dit tot in de details goed uit werken. En veel ingewijden beweren stellig dat de KNVB met het omarmen van dit plan zichzelf een hoop ellende had bespaard. De KNVB wil niet inhoudelijk reageren op het artikel. De voetbalbond houdt het bij de argumenten die het reeds heeft verkondigd waarom het tegen een competitie met 20 clubs is.
Woerts over aannames KNVB

Sportsmarketeer Chris Woerts was één van de eerste die het plan van 20 clubs opperde. Hij kreeg veel bijval en kreeg ook mee dat het plan niet serieus werd genomen door de KNVB. We vragen hem naar de aannames te kijken, die de KNVB afgelopen vrijdag in het document formuleerde over de optie om met 20 clubs te beginnen.

KNVB:
Bij een eredivisie bestaande uit 20 deelnemers staat vast dat een groter aantal wedstrijden midweeks zal moeten worden gespeeld. Het is zeer de vraag of de KNVB met het inplannen van deze extra speelronden zal kunnen voldoen aan de eisen die vanuit gemeenten en politie worden gesteld.

Woerts:
,,Volgens mij hebben ze in Spanje en Engeland ook 52 weken in een jaar. En daar kunnen ze het makkelijk inplannen, met ook nog eens extra Bekertoernooien en dubbele wedstrijden in die Bekertoernooien. Op voorhand met dit argument komen is een zwaktebod. Maak eerst een plan en leg het voor. En waar hebben we het over? Vier rondjes… Nog los van het gegeven dat voetbal zonder publiek nog wel even van toepassing zal zijn. Dat betekent ook geen uitsupporters, dus de hobbels met de gemeenten en politie zijn zo genomen.’’

KNVB:
Een eredivisie met 20 deelnemers betekent dat er geen winterstop kan plaatsvinden. Dit komt de noodzakelijke rust-werkbalans van spelers niet ten goede, te meer gelet op de internationale toernooien (EK en Copa America) die in 2021 zullen worden gespeeld.

Woerts:
,,Complete onzin. In Engeland spelen ze door met Kerst, maar hebben een paar weken later ook twee weken vakantie. Als je nu al weet dat je met 20 clubs start, kan je een prima schema maken, inclusief een rustperiode. Nog los van het gegeven dat je ook kan kijken naar de play-offs aan het einde van het seizoen, zoals die voor de nummers 5 tot en met 8, of met het Bekertoernooi, waar je clubs later kan laten instromen.’’

KNVB:
Een eredivisie bestaande uit 20 deelnemers zal nadelige consequenties hebben voor alle deelnemers in de eredivisie en (zelfs) voor de deelnemers in de eerste divisie. Elke eredivisieclub heeft waarschijnlijk hogere kosten door vier extra wedstrijden (huisvesting, catering, beveiliging, personele inzet, vervoer etc.).

Woerts:
,,Dit is direct al van tafel geveegd. Gewoon onzin. Spelen met 20 clubs maakt compenseren voor gemiste duels in dit seizoen ook mogelijk voor FOX, supporters, sponsors en business clubs. En de clubs uit de Eerste Divisie dienen voor gederfde inkomsten gecompenseerd de worden. Er komen dus ook inkomsten binnen en juist op dit vlak kan de KNVB de helpende hand bieden.’’

De NOS was ook weer lekker bezig met stemmingmakerij... viezeriken daar. Die Arno Vermeulen met zijn kleine varkensoogjes zal dat wel bekokstoofd hebben. Die rust niet voordat hij zijn zin heeft.

slash070 schreef:

NOS Teletekst 804
Voetbal

Concept:bekerfinale naar 12 juli

Wordt het betaald voetbal medio juni
hervat,dan gaat alleen het mes in de
play-offs.De bekerfinale tussen Utrecht
en Feyenoord is gepland voor 12 juli.

De strijd om promotie/degradatie wordt
in slechts drie speeldagen afgewerkt.
De vier periodekampioenen spelen een
halvefinaleduel,de winnaars spelen de
finale en de winnaar daarvan treft de
nummer 16 in de eredivisie.De play-offs
om een Europees ticket worden gespeeld
in een nog te bepalen vorm op 29 juli.

De competitie moet voor augustus zijn
afgerond.Het nieuwe seizoen begint na
een zomerstop van drie weken.Om de tijd
te compenseren,wordt er in het nieuwe
seizoen ook tijdens Kerst gespeeld.

Aan 3 weken rust hebben die bejaarden niet genoeg

Door Martijn Krabbendam INTERVIEW

Hij was ooit Manager of the Year in de Premier League, maakte drie FA Cup-finales mee waarvan twee als trainer, haalde Europees voetbal, promoveerde en degradeerde, maar staat nu voor de grootste uitdaging in zijn carrière: ADO Den Haag voor de Eredivisie zien te behouden. Alan Pardew (5 heeft geen spijt, maar verbaast zich wel. Dit is zíjn kant van het verhaal.

In Hotel Des Indes wordt er thee geschonken, natuurlijk. English breakfast, met een scheutje melk. Alan Pardew lacht. Waar ter wereld ook, je kunt de tradities nooit helemaal uit een Engelsman halen. Sting zong ooit over de heimwee van een onbegrepen Englishman in New York, Pardew is er één in Den Haag.

`Vanaf dag één heb ik hier het gevoel gehad dat ik mezelf moest verdedigen. Waarom?`

Bent u een `legal alien`?

Een stilte. `Alleen als ik mijn auto heelhuids door het verkeer probeer te manoeuvreren.`

En dan: `We hebben wel moeten wennen aan elkaar. ADO Den Haag aan mij en andersom. Maar dat ging vrij snel. Waar ik als Engelsman meer moeite mee heb, is de benadering hier. Ik was nog niet begonnen, of ik werd al aangepakt in de kranten en op tv. Vanaf dag één heb ik het gevoel gehad dat ik mezelf moest verdedigen. Dat heeft me verbaasd. Waarom? Ik heb successen gekend en mislukkingen, wie niet in dit leven? Maar het leek wel alsof ik er op voorhand weinig van kon.`

Als Premier League-manager bent u toch wel wat gewend?

`Over mij mogen ze zeggen en schrijven wat ze willen, alleen: waarom al voordat ik was begonnen? Wat mij vooral raakt, is dat de berichtgeving zorgt voor druk op mijn spelers, dat vind ik niet eerlijk. Neem nou die supporters die ineens met een flipover naast het trainingsveld stonden. What the hell! We hadden net een punt gepakt in Heerenveen, gestreden alsof onze levens ervan afhingen, spelers lagen na afloop op de grond zo leeg als ze waren en dan een paar dagen later staan er fans op het veld met een bord om uit te leggen wat er allemaal fout gaat... Dat heeft effect op voetballers, die worden weer het negatieve ingetrokken, nadat ze een resultaat hadden gehaald dat hen vertrouwen had moeten geven. Noem me naïef, maar in Engeland is dat onmogelijk, gebeurt niet. In Nederland schijnen zulke dingen vaker voor te komen. Op zich kan ik daarmee ook nog wel leven en ben ik bereid iedereen uit te leggen waarmee we bezig zijn. Maar maak een afspraak, kies een andere dag. Dit had een negatief effect op de groep.`

Wist u wel waaraan u begon?

`Je moet altijd kijken naar waar een club staat als je aan een klus begint. Ik zag een selectie die niet in balans was, we misten kwaliteit én kwantiteit. De twee beste spelers van de club waren in de zomer verkocht en het kwam erop neer dat we hun vertrek in de winter moesten repareren. Maar die window is daarvoor niet geschikt. Zoiets moet in de zomer gebeuren. De club heeft geprobeerd hen te vervangen met de komst van acht nieuwe spelers, van wie er in september drie in de basis stonden: Luuk Koopmans, Crysencio Summerville en Milan van Ewijk. In de winter vertrokken er zes (Van Ewijk, Robin Polley, Thom Haye, Donny Gorter, Aleksandar Bjelica en Mike Havekotte, red.) Doordat het proces in de zomer was mislukt, moest de club het in januari herhalen. Dus: met minder geld zes spelers vervangen. Wie kan dat? Wat wij hebben gedaan, is heel simpel: pleisters geplakt. Gezocht naar oplossingen voor de korte termijn, om een lange termijn mogelijk te maken.`

De oplossing is dan: acht spelers halen uit voornamelijk lagere Engelse divisies?

`Voordat ik uitleg waarom we dat hebben gedaan, wil ik eerst kwijt dat ik die kritiek in het begin ook niet snapte. Ook nu weer was het allemaal niet goed, voordat we een wedstrijd hadden gespeeld. In Engeland zijn we het station voorbij dat het uitmaakt waar spelers vandaan komen. Ik zorgde ooit zelf voor headlines in de tabloids, door als eerste openlijk Arsène Wenger te bekritiseren vanwege al die buitenlandse voetballers die hij naar Arsenal haalde. Ik vond het nogal wat dat een grote club speelde zonder een Engelsman in de basis. Maar tijden zijn veranderd. Big Time. Later heb ik toegegeven dat het goed is geweest, al die buitenlanders. En niet alleen de spelers, vooral ook de coaches. Wenger, José Mourinho, Jürgen Klopp, Ronald Koeman, Louis van Gaal, Pep Guardiola, nu weer Carlo Ancelotti. Voor ons Engelse managers was dat een leerschool die we zomaar in de schoot geworpen kregen. De buitenlandse coaches deden andere dingen op tactisch vlak, trainden anders dan wij gewend waren, dachten anders over voetbal en alles wat daarbij komt kijken. Wenger was de Franse school, Mourinho introduceerde de Portugese manier van denken. Guardiola bracht zijn eigen filosofie mee, Klopp de pressing. En wij Engelse managers moesten er maar een antwoord op zien te vinden. In plaats het als een bedreiging te zien, begon ik hun komst steeds meer als een blessing te beschouwen.`

U had Nederland wat toleranter verwacht?

`Ja en nee tegelijk. Dit is een vrij tolerant land, maar als ik naar het voetbal kijk, zie ik alleen bij FC Twente een trainer uit Uruguay en bij Heracles Almelo één uit Duitsland. Op dat vlak lijken jullie eerder conservatief. Zodoende wist ik wel dat het voor mij misschien moeilijk kon gaan worden. Als buitenlandse coach heb je minder krediet. Tel daarbij op de situatie waarin ik terechtkwam, met de kans op resultaten die niet meteen goed zouden zijn, en eigenlijk begin je al met een kleine achterstand.`

Wie acht spelers haalt en niet presteert, krijgt kritiek. Zo werkt het toch?

`Ik zou nog uitleggen waarom we deden wat we hebben gedaan. Ik lees die natuurlijk verhalen ook. Waarom haalt Pardew niet drie toppers? Alsof ik dat niet had gewild! Je moet wederom kijken naar de situatie waarin je terechtkomt. Het budget om te repareren was niet groot, maar de nood hoog. Bijna geen enkele positie bij ADO Den Haag was dubbel bezet, blessures zouden al funest zijn. Nou, dan ga je aan de slag. Kon ik spelers uit de Premier League huren? Onmogelijk. Uit de Eredivisie? We hebben het geprobeerd, jongens die bij grote clubs buiten de boot vielen (Yassine Ayoub en Luciano Narsingh, red.). Maar die keken naar de ranglijst en zeiden: “Liever niet”. En dan speelt er nóg iets. Bij West Bromwich Albion ben ik anderhalf jaar geleden ook tussentijds ingestapt. Daar had ik wél een aardig budget tot mijn beschikking en besloot ik dat te spenderen aan de komst van een topspeler, Daniel Sturridge. Wat denk je? Na één wedstrijd raakte hij geblesseerd. Die ervaring nam ik mee naar Den Haag. Stel dat ik twee spelers had gehaald en ze waren geblesseerd geraakt… Dat risico konden we ook niet nemen. We waren als een onderhoudsbedrijf dat een megaklus moest doen, maar met minimaal gereedschap.`

Hebt u niet gewoon het niveau van de Eredivisie onderschat?

`Ik zou zeggen: integendeel, ik ken jullie competitie beter dan iedereen denkt. Als manager van West Ham United kwam ik vaak naar Nederland om te scouten. Ik vond toen al dat jullie hier geweldige aanvallers opleidden. Individueel technisch en tactisch sterke spelers. Sinds ik hier werk, begrijp ik waarom. Jullie spelen dapper voetbal, in verdedigend opzicht veel gedurfder dan veel clubs in de Premier League. Ik heb me afgevraagd hoe dat nou toch kan? Ik denk dat het antwoord schuil gaat in het feit dat op degraderen hier geen straf staat van 105 miljoen pond minder budget, zoals in Engeland het geval is. De kans terug te keren in de Eredivisie is er voor degradanten altijd. Misschien dat die wetenschap de teams hier een wat vrijer gevoel geeft. Want het maakt niet uit tegen wie je speelt. Ajax of Heracles? Ze schuiven allebei hun centrale verdedigers door, de backs staan hoog; ik bewonder dat. Het probleem van ADO Den Haag is juist dat het niveau van deze competitie best hoog is en wij vooral qua individuele technische en tactische kwaliteiten achterlopen bij veel van de clubs om ons heen. Ik wist dat. Ik had ADO tegen Ajax zien spelen voordat ik tekende en dacht: Oh, dear! Wat ik vervolgens heb gedaan, is wat iedere trainer doet als hij ergens begint: proberen wat meer defensieve zekerheid in te bouwen. Misschien heb ik daarmee wel iets van het aanvallende spel weggenomen, onbewust. Dat we te veel de nadruk hebben gelegd op de verdedigende organisatie. Ik durf best te toe te geven dat dát misschien een negatief signaal is geweest, zonder dat het de bedoeling was.`

U hebt veel veranderd, zonder resultaat.

`Dat maakt me volgens mijn nieuwe criticasters ongeorganiseerd en warrig. Ja, ik héb veel veranderd, in de ploeg, in de manier van trainen, in de tijden waarop we trainen. Changes! Maar niet omdat ik dat leuk vind of zo. Bovendien hebben we te maken met blessures. Tom Beugelsdijk is er lang uit geweest, tegen AZ misten we John Goossens, Lex Immers en Dion Malone; dat dwingt ook tot schuiven. Maar in z’n algemeenheid: met de manier waarop het ging, haalde deze club dertien punten in zeventien wedstrijden. Hadden we dan alles bij het oude moeten laten? Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.`

Waarom zegt u niet gewoon dat als u de aanvangstijden van trainingen wilt veranderen, er protest uitbreekt omdat sommige medewerkers van de club dan te laat komen bij een amateurclub waar ze ook werkzaam zijn?

`Misschien heb ik dat wel een beetje onderschat, de macht van een manager in Nederland. Geen idee of het typisch ADO Den Haag is, of iets wat geldt voor Nederlanders in het algemeen, maar iets veranderen, dat gaat moeilijk hier. Vinden ze niet leuk. Elke verandering is een soort woohaa. Daarmee wil ik niet zeggen dat ík alles goed heb gedaan, zeker niet. De kritiek die ik kreeg na PSV-thuis (0-3), daarin kon ik me wel vinden. De manier waarop we ze wilden bestrijden, daar sta ik nog steeds achter. Ik heb alleen op sommige posities de verkeerde spelers eraan gekoppeld, jongens die nog niet konden brengen wat we dachten en hoopten. Oké, mijn schuld.`

Wat is de club eigenlijk opgeschoten met de komst van Alan Pardew?

`Het antwoord daarop kun je pas geven na het seizoen. Ondanks al het negativisme rond de club, zie ik iets in mijn groep wat me vertrouwen geeft. Ik zie passie, strijdlust. Ik zie ook dat we volslagen kansloos waren tegen FC Utrecht, PSV en AZ, maar tegelijkertijd dat we thuis van Vitesse en Heracles hadden moeten winnen, dat we hebben gevochten als leeuwen in Heerenveen. Die spirit moeten we gaan omzetten in resultaat, want we zitten nu in een situatie dat het ook nog eens gaat tegenzitten.`

`Dat verontrust me het meest: er is iemand, in dienst van de club, die er genoegen in schept zijn eigen team te schaden`

Bestaat Murphy’s Law?

`Zeker voor clubs in problemen. Neem Heracles-thuis. Eerste helft matig, na rust beter, kansen op de overwinning, maar het blijft 0-0. Even ben je teleurgesteld, maar je denkt: Oké, een punt, na Heerenveen-uit opnieuw niet verloren, kunnen we mee verder. Vervolgens loop je de catacomben in en zie je op televisie de keeper van Vitesse een bal uit zijn handen laten vallen en PEC Zwolle de winnende goal maken, onze concurrent. Is dat dan bad luck? Ik denk het niet. Het is gewoon de situatie waarin we verkeren, dit gebeurt als je onderin staat. Dan krijg je zulke klappen te verwerken, dan wordt er gelekt uit je eigen kleedkamer. Dat verontrust me trouwens nog het meest van alles. Er is dus iemand, in dienst van de club, die er genoegen in schept zijn eigen team te schaden. We vechten voor ons leven, dat is wat we moeten doen, dat is wat ik van mijn spelers vraag. Natuurlijk botst het dan weleens op het trainingsveld, hoort erbij. Maar die ene keer dat het om een Nederlandse en een Engelse jongen ging, kwam het naar buiten. Come on… Iemand gebruikt dit om de club, de spelers, de trainers, de leiding kapot te maken. Dát vind ik oneerlijk. Je mag mij bekritiseren wat je wilt, geen probleem. Ik ben niet naar Den Haag gekomen om de wijsneus uit te hangen, to teach them to suck eggs, om te laten zien dat ik zo goed ben, voor het geld, of wat dan ook. Ik wil alleen maar helpen, met goede intenties. Omdat ik uit ervaring weet dat het ook zó weer anders kan zijn.`

In hoeverre wordt een wederopstanding bepaald door geluk?

`Ik zeg altijd: een manager can fall into luck. Bijvoorbeeld door een speler in te brengen die het totale beeld van een elftal verandert. Ik geef vaak presentaties aan beginnende trainers in Engeland en dan vertel ik het verhaal over Reading, mijn eerste club als manager. Na een paar weken hadden de fans pants day. Ik was net begonnen, dus ik vroeg wat het was. Bleek dat ze van plan waren hun broek uit te trekken en op hun hoofd te zetten. Want het team was pants, zeg maar shit. Dus de volgende zaterdag, inderdaad, al die supporters met broeken op hun hoofd. Daar sta je dan, als beginnend manager. Intussen begonnen we wel wat beter te spelen, maar konden we geen controle krijgen over wedstrijden. Totdat ik op een dag bij de reserves ging kijken. Ze speelden tegen Leyton Orient. Ik zag een middenvelder lopen in die ploeg, een dun, klein mannetje, maar met een geweldig linkerbeen. Nicky Shorey. Hij had wat. We betaalden tienduizend pond, voor een wisselspeler van Leyton, die in de competitie nog onder ons stonden. We kregen vervolgens te maken met blessures en Nicky kwam in de ploeg. We speelden goed, we wonnen. Week erop, hetzelfde verhaal. Week daarna weer. Na twee maanden kreeg ik tijdens de persconferentie een vraag. “Alan, je hebt je stijl van voetballen veranderd. Jullie hebben veel meer controle”. En ik dacht: Ja. Maar dat kwam doordat we die speler van Leyton hadden ingebracht. Hij bleek de passer die we misten, temporiseerde, zette druk, bepaalde het ritme van de wedstrijd. Een speler, een jochie, veranderde onze manier van voetballen. En wie kreeg de credits? Ik. Maar dat was niet helemaal terecht. Ik kocht hem en gaf hem de kans. Maar op het einde was het niet meer dan een beetje geluk dat het zo in elkaar viel en ik bekend kwam te staan als een manager die Reading goed voetbal liet spelen. Het is ook een reden dat ik wissel bij ADO Den Haag. Als het goed valt, kan alles veranderen.`

Geluk kent ook een andere kant.

`Ik had drie keer de FA Cup kunnen winnen; een keer als speler, twee keer als manager. In 2006 had ik die cup al in mijn handen. We speelden met West Ham United de finale tegen Liverpool, totale controle. Een minuut voor tijd 3-2 voor. Ik keek naar Rafael Benítez, de manager van Liverpool en zag berusting in zijn ogen. Hij had zich al neergelegd bij de nederlaag. Tien minuten voor tijd hadden we gewisseld. Mijn assistent zei tegen me: “De enige die nog voor Liverpool kan scoren, is Steven Gerrard”. Was ik het mee eens. Nigel Rio-Coker brachten we in en hij liep Gerrard in de weg, verdedigde hem perfect. Totdat Steven zich een minuut voor tijd helemaal liet uitzakken naar het middenveld. Nigel dacht terecht dat het weinig zin had zo ver mee te lopen. Hij hielp onze laatste lijn met verdedigen. Er was nog maar een minuut te spelen toen de bal voor de voeten viel van Gerrard. De afstand was dertig meter, maar Steven nam die bal half-volley: goal. Geweldig doelpunt, 3-3 en we verloren de penaltyserie. Drie jaar geleden kreeg ik wéér een kans, met Palace tegen het Manchester United van Louis van Gaal. We kwamen 1-0 voor, niks aan de hand, ik maakte van blijdschap nog dat dansje, totdat we vergaten een overtreding te maken op Wayne Rooney: 1-1 en de wedstrijd viel uit onze handen. Normaal is het drie keer scheepsrecht, maar niet voor mij.`

Het irriteert u.

`Ja, natuurlijk. Wat als ik die FA Cup wél een keer had gewonnen? Alles verandert. De beeldvorming, de mindset, dan ben je ineens wél een winnaar, je weet niet hoe je carrière er dan had uitgezien. Ik ben Manager of the Year geweest in de Premier League, we hebben Europees voetbal afgedwongen met Newcastle United, ik ben twee keer gepromoveerd naar de Premier League, maar op mijn cv staat geen echte prijs.`

Handhaven met ADO Den Haag zou zeker nu de allure hebben van een prijs. Hebt u enig idee hoe u de negatieve spiraal nog denkt te kunnen doorbreken?

`Toen ik van Newcastle naar Crystal Palace ging, stond die club ook onderin. Wat je dan zoekt, is a fighting character in je ploeg. De keren dat het me als manager niet lukte uit de problemen te komen, zoals bij Charlton Athletic en vooral West Brom, ontbrak die vechtmentaliteit. Je creëert die door de band tussen je spelers te versterken. Daarom was die aantijging zo kwaadaardig dat het niet klikte tussen de Nederlandse en Engelse jongens, vooral omdat het gewoon niet waar is. Ik zie die mentaliteit juist wél in deze groep. Ze willen, ze vechten, ze doen hun best. Daarmee begint het. Ik kan mijn spelers niks verwijten. We staan verder weg van handhaving dan ik had gedacht, we hangen in de touwen, doordat de prestaties tegenvallen en het ook nog eens niet meezit. Maar als ik naar die gasten kijk, weet ik dat het nog steeds kan. Dat vertel ik ze ook. Het lijkt of iedereen tegen ons is – sommige supporters, de media, de beeldvorming – maar alles kan zó weer anders zijn. Een bal binnenkant-paal, een gelukkige zege, een onterechte penalty. Ik gun het mijn spelers zo, omdat ik zie hoe ze betrokken zijn. Beugelsdijk, Immers, Goossens; ze zijn zó involved, dat het eigenlijk ongezond is. ADO Den Haag, dat zijn zij. Ze voelen die verantwoordelijkheid en tonen dat elke dag. Ik ben van die jongens gaan houden. Ik gun Mohammed Hamdi succes, de hardst werkende directeur die ik heb meegemaakt. Ik gun het Martin Jol, die wat van deze club wil maken. Ik gun die mensen een feest aan het einde van het seizoen, als we ons hebben gehandhaafd in de Eredivisie.`

`ADO Den Haag is de grootste en moeilijkste uitdaging van allemaal`

Hoe verhoudt de uitdaging in Den Haag zich tot alles wat u al hebt meegemaakt in uw loopbaan?

`Dit is de grootste en moeilijkste uitdaging van allemaal. De reden is dat de kwaliteit van dit team niet te vergelijken is met al die andere elftallen die ik heb gecoacht. We moeten zó hard werken om wedstrijden te kunnen winnen, want dat zullen we op basis van teamgeest, karakter en wilskracht voor elkaar moeten zien te krijgen. Ook voor mij is dit een test, als manager, als mens. Sla ik me hier doorheen? Ik ben allang niet meer bezig met mijn cv, wel met mijn ontwikkeling. Als manager evolueer je mee met het voetbal. Dat is het mooie van dit vak. Alex Ferguson vertelde me ooit het verhaal dat hij Roy Keane passeerde. Dat was eigenlijk not done, Keane, grootheid bij Manchester United. Die liet het er dan ook niet bij zitten en klopte op de deur van het kantoor van Ferguson. Alex liet hem binnen en Keane begon meteen. Dat hij teleurgesteld was in Ferguson, dat hij het niet had verwacht. “U bent enorm veranderd, coach”, zei hij. Ferguson keek hem aan en zei: “Ja, ik ben inderdaad veranderd. The game moved on, so I moved on”. Het is de waarheid. Ik ben als trainer óók veranderd. Vroeger was ik keihard tegen spelers, nu kan dat niet meer. Het wordt niet meer geaccepteerd, spelers luisteren niet meer naar je.`

Het vak is moeilijker geworden?

`Ja, veel meer individualistisch. De jonge voetballers van nu zijn bijvoorbeeld visueel ingesteld, dus moet je ze op die manier benaderen, terwijl je bij ADO Den Haag ook een oudere groep hebt die er weer niets van moet weten. Daar een balans in vinden, is lastig. Crysencio Summerville is het voorbeeld van de speler van nu. Zijn objectief: Messi en Ronaldo. Zijn generatie gelooft dat ze dat gaan bereiken, ze zien de leuke dingen van het leven. Het is de taak van een manager ze op te voeden in een moeilijke tijd, want succes komt niet gratis. De voetballers van tegenwoordig noem ik celebrities without fame. Ze worden in deze maatschappij opgevoed als sterren, maar hebben nog niks bereikt. Niemand weet wie ze zijn, maar ze rijden al in de mooiste auto’s en dragen de duurste kleding. Deze generatie hoeft veel minder hard te werken om te kunnen baden in luxe. Oké, zo is de tijd. Als coach moet je dat proberen te begrijpen en een manier te vinden om ze te raken. Dat is dan weer iets wat nooit verandert: trainen gaat altijd om het kunnen bereiken van spelers.`

Wie zich verdiept in uw carrière, ziet een manager van wie het lijkt of hij steeds maar moet vechten voor erkenning.

`Dat is best een goede analyse, zo voelt het wel. Door de jaren heen heb ik steeds goede teams gebouwd, maar nooit de kans gekregen een goed elftal te erven om erop te kunnen voortborduren. Vaak komt de erkenning dan achteraf, zoals de eigenaar van Southampton die me belt om te bedanken voor het fundament dat ik heb gelegd waarop de club zich de laatste tien jaar heeft ontwikkeld tot stabiele factor in de Premier League.`

Hoe verklaart u het dat er geen tussenweg lijkt te bestaan? Je houdt van Alan Pardew of je hebt een hekel aan hem.

‘In mijn drive te winnen, ben ik vaak gebotst. Met andere managers, spelers van tegenstanders. Bij mij is dat all in the game. Ik ben opgegroeid op bouwplaatsen, werkte als glaszetter in Londen en speelde bij een heel rijtje Non-League-clubs. ’s Ochtends om zeven uur stond ik op de bouwplaats, half drie reed ik dan, bijvoorbeeld, drie uur naar Yeovil om twee uurtjes te spelen of te trainen. Daarna de auto in, drie uur terug, diep in de nacht je bed in en om zeven uur weer aan de slag. Heb ik jaren gedaan, totdat ik de kans kreeg prof te worden bij Crystal Palace. Begon ik om tien uur en vier uur later zat mijn werkdag er weer op. Daaraan kon ik niet wennen. Ik gebruikte de tijd die ik over had om beter te worden. Ik was geen grote speler, maar werd zo wel een góéde profvoetballer en later was mijn vechtershart voor veel clubs een reden met me in zee te gaan. Hard werken klopt talent; ik zeg het bij elke club tegen mijn spelers. De uren die je extra investeert, kunnen het verschil maken tussen winnen of verliezen, wel of geen contract, meer of minder geld, glorie, eer… Tussen erin blijven of degraderen. Als Alex Ferguson nou zegt dat Eric Cantona als allerlaatste van het trainingsveld stapte… Welke voorbeelden heb je nodig als speler? Ik heb goede voetballers getraind: Michael Carrick, Teddy Sheringham, Demba Ba, Yohan Cabaye, Jermain Defoe… Al die jongens hadden één overeenkomst: they’ve put in the extra work.’

`Toen ik net bij deze club was, vroeg ik naar de modellen. Er was niks. De filosofie van ADO ligt bij de trainer die er werkt`

Los van hoe alles eindigt, heeft u vast wel een idee over de club ADO Den Haag en hoe de toekomst eruit zou moeten gaan zien.

`Deze club zit in een identiteitscrisis en zal zich moeten afvragen waar ze voor staat. Wat is nou ADO Den Haag? Wat is de cultuur, de speelwijze, de formule? Toen ik hier net was, vroeg ik naar de modellen. Wat is jullie manier van aanvallen en verdedigen? Hoe trainen en coachen jullie dat? Er was niks. Toen ik bij Southampton instapte, waren die modellen er wel. “Dit is Adam Lallana, Alex Oxlade-Chamberlain, coach”. Die laatste was zestien jaar, maar goed genoeg, dus oud genoeg. Dan ben je als club dus voorbereid. Maar de filosofie van ADO ligt bij de trainer die er werkt. Waarom leidt ADO niet genoeg jonge spelers op? Hoe kan dat, voor zo’n grote club? Waarom staat er geen waarde op het veld? Het is een grote zorg. Ik kijk ernaar en denk: ADO Den Haag moet vooruit, maar hoe? We trainen hier in het stadion, op één kunstgrasveld. Dat is op elk hoogste niveau ondenkbaar. Hoe kan ik dan linies trainen? Hoe kan ik jeugdspelers bij de ploeg halen als we bijvoorbeeld standaardsituaties gaan trainen? Ik wist het van tevoren, maar heb het onderschat. En toch heb ik geen seconde spijt gehad van mijn keuze. Ik had nu thuis in Surrey van het leven kunnen genieten. Golfen, tennissen, met de honden wandelen, maar in mij brandt nog steeds een heilig vuur voor voetbal, voor samen het onmogelijke presteren. Dat is wat mij drijft.

Vrijdagavond is het ADO Den Haag tegen Fortuna Sittard. Een wedstrijd van alles of niets.

`Bij winst is het gat vier punten en krijgen we een programma met mogelijkheden. Hoe moeilijk de situatie ook is, hoeveel negativisme er ook mag zijn, ik vertrouw op mijn spelers. They have the fire in their bellies. We zullen er staan.`

Alan Pardew: `Ik heb geen seconde spijt gehad van mijn keuze`

Hij was ooit Manager of the Year in de Premier League, maakte drie FA Cup-finales mee waarvan twee als trainer, haalde Europees voetbal, promoveerde en degradeerde, maar staat nu voor de grootste uitdaging in zijn carrière: ADO Den Haag voor de Eredivisie zien te behouden. Alan Pardew (5 heeft geen spijt, maar verbaast zich wel. Dit is zíjn kant van het verhaal.

In Hotel Des Indes wordt er thee geschonken, natuurlijk. English breakfast, met een scheutje melk. Alan Pardew lacht. Waar ter wereld ook, je kunt de tradities nooit helemaal uit een Engelsman halen. Sting zong ooit over de heimwee van een onbegrepen Englishman in New York, Pardew is er één in Den Haag.

`Vanaf dag één heb ik hier het gevoel gehad dat ik mezelf moest verdedigen. Waarom?`

Bent u een `legal alien`?

Een stilte. `Alleen als ik mijn auto heelhuids door het verkeer probeer te manoeuvreren.`

En dan: `We hebben wel moeten wennen aan elkaar. ADO Den Haag aan mij en andersom. Maar dat ging vrij snel. Waar ik als Engelsman meer moeite mee heb, is de benadering hier. Ik was nog niet begonnen, of ik werd al aangepakt in de kranten en op tv. Vanaf dag één heb ik het gevoel gehad dat ik mezelf moest verdedigen. Dat heeft me verbaasd. Waarom? Ik heb successen gekend en mislukkingen, wie niet in dit leven? Maar het leek wel alsof ik er op voorhand weinig van kon.`

Als Premier League-manager bent u toch wel wat gewend?

`Over mij mogen ze zeggen en schrijven wat ze willen, alleen: waarom al voordat ik was begonnen? Wat mij vooral raakt, is dat de berichtgeving zorgt voor druk op mijn spelers, dat vind ik niet eerlijk. Neem nou die supporters die ineens met een flipover naast het trainingsveld stonden. What the hell! We hadden net een punt gepakt in Heerenveen, gestreden alsof onze levens ervan afhingen, spelers lagen na afloop op de grond zo leeg als ze waren en dan een paar dagen later staan er fans op het veld met een bord om uit te leggen wat er allemaal fout gaat... Dat heeft effect op voetballers, die worden weer het negatieve ingetrokken, nadat ze een resultaat hadden gehaald dat hen vertrouwen had moeten geven. Noem me naïef, maar in Engeland is dat onmogelijk, gebeurt niet. In Nederland schijnen zulke dingen vaker voor te komen. Op zich kan ik daarmee ook nog wel leven en ben ik bereid iedereen uit te leggen waarmee we bezig zijn. Maar maak een afspraak, kies een andere dag. Dit had een negatief effect op de groep.`

Wist u wel waaraan u begon?

`Je moet altijd kijken naar waar een club staat als je aan een klus begint. Ik zag een selectie die niet in balans was, we misten kwaliteit én kwantiteit. De twee beste spelers van de club waren in de zomer verkocht en het kwam erop neer dat we hun vertrek in de winter moesten repareren. Maar die window is daarvoor niet geschikt. Zoiets moet in de zomer gebeuren. De club heeft geprobeerd hen te vervangen met de komst van acht nieuwe spelers, van wie er in september drie in de basis stonden: Luuk Koopmans, Crysencio Summerville en Milan van Ewijk. In de winter vertrokken er zes (Van Ewijk, Robin Polley, Thom Haye, Donny Gorter, Aleksandar Bjelica en Mike Havekotte, red.) Doordat het proces in de zomer was mislukt, moest de club het in januari herhalen. Dus: met minder geld zes spelers vervangen. Wie kan dat? Wat wij hebben gedaan, is heel simpel: pleisters geplakt. Gezocht naar oplossingen voor de korte termijn, om een lange termijn mogelijk te maken.`

De oplossing is dan: acht spelers halen uit voornamelijk lagere Engelse divisies?

`Voordat ik uitleg waarom we dat hebben gedaan, wil ik eerst kwijt dat ik die kritiek in het begin ook niet snapte. Ook nu weer was het allemaal niet goed, voordat we een wedstrijd hadden gespeeld. In Engeland zijn we het station voorbij dat het uitmaakt waar spelers vandaan komen. Ik zorgde ooit zelf voor headlines in de tabloids, door als eerste openlijk Arsène Wenger te bekritiseren vanwege al die buitenlandse voetballers die hij naar Arsenal haalde. Ik vond het nogal wat dat een grote club speelde zonder een Engelsman in de basis. Maar tijden zijn veranderd. Big Time. Later heb ik toegegeven dat het goed is geweest, al die buitenlanders. En niet alleen de spelers, vooral ook de coaches. Wenger, José Mourinho, Jürgen Klopp, Ronald Koeman, Louis van Gaal, Pep Guardiola, nu weer Carlo Ancelotti. Voor ons Engelse managers was dat een leerschool die we zomaar in de schoot geworpen kregen. De buitenlandse coaches deden andere dingen op tactisch vlak, trainden anders dan wij gewend waren, dachten anders over voetbal en alles wat daarbij komt kijken. Wenger was de Franse school, Mourinho introduceerde de Portugese manier van denken. Guardiola bracht zijn eigen filosofie mee, Klopp de pressing. En wij Engelse managers moesten er maar een antwoord op zien te vinden. In plaats het als een bedreiging te zien, begon ik hun komst steeds meer als een blessing te beschouwen.`

U had Nederland wat toleranter verwacht?

`Ja en nee tegelijk. Dit is een vrij tolerant land, maar als ik naar het voetbal kijk, zie ik alleen bij FC Twente een trainer uit Uruguay en bij Heracles Almelo één uit Duitsland. Op dat vlak lijken jullie eerder conservatief. Zodoende wist ik wel dat het voor mij misschien moeilijk kon gaan worden. Als buitenlandse coach heb je minder krediet. Tel daarbij op de situatie waarin ik terechtkwam, met de kans op resultaten die niet meteen goed zouden zijn, en eigenlijk begin je al met een kleine achterstand.`

Wie acht spelers haalt en niet presteert, krijgt kritiek. Zo werkt het toch?

`Ik zou nog uitleggen waarom we deden wat we hebben gedaan. Ik lees die natuurlijk verhalen ook. Waarom haalt Pardew niet drie toppers? Alsof ik dat niet had gewild! Je moet wederom kijken naar de situatie waarin je terechtkomt. Het budget om te repareren was niet groot, maar de nood hoog. Bijna geen enkele positie bij ADO Den Haag was dubbel bezet, blessures zouden al funest zijn. Nou, dan ga je aan de slag. Kon ik spelers uit de Premier League huren? Onmogelijk. Uit de Eredivisie? We hebben het geprobeerd, jongens die bij grote clubs buiten de boot vielen (Yassine Ayoub en Luciano Narsingh, red.). Maar die keken naar de ranglijst en zeiden: “Liever niet”. En dan speelt er nóg iets. Bij West Bromwich Albion ben ik anderhalf jaar geleden ook tussentijds ingestapt. Daar had ik wél een aardig budget tot mijn beschikking en besloot ik dat te spenderen aan de komst van een topspeler, Daniel Sturridge. Wat denk je? Na één wedstrijd raakte hij geblesseerd. Die ervaring nam ik mee naar Den Haag. Stel dat ik twee spelers had gehaald en ze waren geblesseerd geraakt… Dat risico konden we ook niet nemen. We waren als een onderhoudsbedrijf dat een megaklus moest doen, maar met minimaal gereedschap.`

Tom Beugelsdijk en Sam Stubbs stuiten eendrachtig AZ-spits Myron Boadu.
© PRO SHOTS/TOON DOMPELING
Tom Beugelsdijk en Sam Stubbs stuiten eendrachtig AZ-spits Myron Boadu.
Hebt u niet gewoon het niveau van de Eredivisie onderschat?

`Ik zou zeggen: integendeel, ik ken jullie competitie beter dan iedereen denkt. Als manager van West Ham United kwam ik vaak naar Nederland om te scouten. Ik vond toen al dat jullie hier geweldige aanvallers opleidden. Individueel technisch en tactisch sterke spelers. Sinds ik hier werk, begrijp ik waarom. Jullie spelen dapper voetbal, in verdedigend opzicht veel gedurfder dan veel clubs in de Premier League. Ik heb me afgevraagd hoe dat nou toch kan? Ik denk dat het antwoord schuil gaat in het feit dat op degraderen hier geen straf staat van 105 miljoen pond minder budget, zoals in Engeland het geval is. De kans terug te keren in de Eredivisie is er voor degradanten altijd. Misschien dat die wetenschap de teams hier een wat vrijer gevoel geeft. Want het maakt niet uit tegen wie je speelt. Ajax of Heracles? Ze schuiven allebei hun centrale verdedigers door, de backs staan hoog; ik bewonder dat. Het probleem van ADO Den Haag is juist dat het niveau van deze competitie best hoog is en wij vooral qua individuele technische en tactische kwaliteiten achterlopen bij veel van de clubs om ons heen. Ik wist dat. Ik had ADO tegen Ajax zien spelen voordat ik tekende en dacht: Oh, dear! Wat ik vervolgens heb gedaan, is wat iedere trainer doet als hij ergens begint: proberen wat meer defensieve zekerheid in te bouwen. Misschien heb ik daarmee wel iets van het aanvallende spel weggenomen, onbewust. Dat we te veel de nadruk hebben gelegd op de verdedigende organisatie. Ik durf best te toe te geven dat dát misschien een negatief signaal is geweest, zonder dat het de bedoeling was.`

U hebt veel veranderd, zonder resultaat.

`Dat maakt me volgens mijn nieuwe criticasters ongeorganiseerd en warrig. Ja, ik héb veel veranderd, in de ploeg, in de manier van trainen, in de tijden waarop we trainen. Changes! Maar niet omdat ik dat leuk vind of zo. Bovendien hebben we te maken met blessures. Tom Beugelsdijk is er lang uit geweest, tegen AZ misten we John Goossens, Lex Immers en Dion Malone; dat dwingt ook tot schuiven. Maar in z’n algemeenheid: met de manier waarop het ging, haalde deze club dertien punten in zeventien wedstrijden. Hadden we dan alles bij het oude moeten laten? Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg.`

Waarom zegt u niet gewoon dat als u de aanvangstijden van trainingen wilt veranderen, er protest uitbreekt omdat sommige medewerkers van de club dan te laat komen bij een amateurclub waar ze ook werkzaam zijn?

`Misschien heb ik dat wel een beetje onderschat, de macht van een manager in Nederland. Geen idee of het typisch ADO Den Haag is, of iets wat geldt voor Nederlanders in het algemeen, maar iets veranderen, dat gaat moeilijk hier. Vinden ze niet leuk. Elke verandering is een soort woohaa. Daarmee wil ik niet zeggen dat ík alles goed heb gedaan, zeker niet. De kritiek die ik kreeg na PSV-thuis (0-3), daarin kon ik me wel vinden. De manier waarop we ze wilden bestrijden, daar sta ik nog steeds achter. Ik heb alleen op sommige posities de verkeerde spelers eraan gekoppeld, jongens die nog niet konden brengen wat we dachten en hoopten. Oké, mijn schuld.`

Wat is de club eigenlijk opgeschoten met de komst van Alan Pardew?

`Het antwoord daarop kun je pas geven na het seizoen. Ondanks al het negativisme rond de club, zie ik iets in mijn groep wat me vertrouwen geeft. Ik zie passie, strijdlust. Ik zie ook dat we volslagen kansloos waren tegen FC Utrecht, PSV en AZ, maar tegelijkertijd dat we thuis van Vitesse en Heracles hadden moeten winnen, dat we hebben gevochten als leeuwen in Heerenveen. Die spirit moeten we gaan omzetten in resultaat, want we zitten nu in een situatie dat het ook nog eens gaat tegenzitten.`

`Dat verontrust me het meest: er is iemand, in dienst van de club, die er genoegen in schept zijn eigen team te schaden`

Bestaat Murphy’s Law?

`Zeker voor clubs in problemen. Neem Heracles-thuis. Eerste helft matig, na rust beter, kansen op de overwinning, maar het blijft 0-0. Even ben je teleurgesteld, maar je denkt: Oké, een punt, na Heerenveen-uit opnieuw niet verloren, kunnen we mee verder. Vervolgens loop je de catacomben in en zie je op televisie de keeper van Vitesse een bal uit zijn handen laten vallen en PEC Zwolle de winnende goal maken, onze concurrent. Is dat dan bad luck? Ik denk het niet. Het is gewoon de situatie waarin we verkeren, dit gebeurt als je onderin staat. Dan krijg je zulke klappen te verwerken, dan wordt er gelekt uit je eigen kleedkamer. Dat verontrust me trouwens nog het meest van alles. Er is dus iemand, in dienst van de club, die er genoegen in schept zijn eigen team te schaden. We vechten voor ons leven, dat is wat we moeten doen, dat is wat ik van mijn spelers vraag. Natuurlijk botst het dan weleens op het trainingsveld, hoort erbij. Maar die ene keer dat het om een Nederlandse en een Engelse jongen ging, kwam het naar buiten. Come on… Iemand gebruikt dit om de club, de spelers, de trainers, de leiding kapot te maken. Dát vind ik oneerlijk. Je mag mij bekritiseren wat je wilt, geen probleem. Ik ben niet naar Den Haag gekomen om de wijsneus uit te hangen, to teach them to suck eggs, om te laten zien dat ik zo goed ben, voor het geld, of wat dan ook. Ik wil alleen maar helpen, met goede intenties. Omdat ik uit ervaring weet dat het ook zó weer anders kan zijn.`

In hoeverre wordt een wederopstanding bepaald door geluk?

`Ik zeg altijd: een manager can fall into luck. Bijvoorbeeld door een speler in te brengen die het totale beeld van een elftal verandert. Ik geef vaak presentaties aan beginnende trainers in Engeland en dan vertel ik het verhaal over Reading, mijn eerste club als manager. Na een paar weken hadden de fans pants day. Ik was net begonnen, dus ik vroeg wat het was. Bleek dat ze van plan waren hun broek uit te trekken en op hun hoofd te zetten. Want het team was pants, zeg maar shit. Dus de volgende zaterdag, inderdaad, al die supporters met broeken op hun hoofd. Daar sta je dan, als beginnend manager. Intussen begonnen we wel wat beter te spelen, maar konden we geen controle krijgen over wedstrijden. Totdat ik op een dag bij de reserves ging kijken. Ze speelden tegen Leyton Orient. Ik zag een middenvelder lopen in die ploeg, een dun, klein mannetje, maar met een geweldig linkerbeen. Nicky Shorey. Hij had wat. We betaalden tienduizend pond, voor een wisselspeler van Leyton, die in de competitie nog onder ons stonden. We kregen vervolgens te maken met blessures en Nicky kwam in de ploeg. We speelden goed, we wonnen. Week erop, hetzelfde verhaal. Week daarna weer. Na twee maanden kreeg ik tijdens de persconferentie een vraag. “Alan, je hebt je stijl van voetballen veranderd. Jullie hebben veel meer controle”. En ik dacht: Ja. Maar dat kwam doordat we die speler van Leyton hadden ingebracht. Hij bleek de passer die we misten, temporiseerde, zette druk, bepaalde het ritme van de wedstrijd. Een speler, een jochie, veranderde onze manier van voetballen. En wie kreeg de credits? Ik. Maar dat was niet helemaal terecht. Ik kocht hem en gaf hem de kans. Maar op het einde was het niet meer dan een beetje geluk dat het zo in elkaar viel en ik bekend kwam te staan als een manager die Reading goed voetbal liet spelen. Het is ook een reden dat ik wissel bij ADO Den Haag. Als het goed valt, kan alles veranderen.`

Manager Alan Pardew leidt zijn Crystal Palace het veld op van Wembley voor de FA Cupfinal in 2016 tegen Manchester United. Rechts zijn collega Louis van Gaal.
© PRO SHOTS
Manager Alan Pardew leidt zijn Crystal Palace het veld op van Wembley voor de FA Cupfinal in 2016 tegen Manchester United. Rechts zijn collega Louis van Gaal.
Geluk kent ook een andere kant.

`Ik had drie keer de FA Cup kunnen winnen; een keer als speler, twee keer als manager. In 2006 had ik die cup al in mijn handen. We speelden met West Ham United de finale tegen Liverpool, totale controle. Een minuut voor tijd 3-2 voor. Ik keek naar Rafael Benítez, de manager van Liverpool en zag berusting in zijn ogen. Hij had zich al neergelegd bij de nederlaag. Tien minuten voor tijd hadden we gewisseld. Mijn assistent zei tegen me: “De enige die nog voor Liverpool kan scoren, is Steven Gerrard”. Was ik het mee eens. Nigel Rio-Coker brachten we in en hij liep Gerrard in de weg, verdedigde hem perfect. Totdat Steven zich een minuut voor tijd helemaal liet uitzakken naar het middenveld. Nigel dacht terecht dat het weinig zin had zo ver mee te lopen. Hij hielp onze laatste lijn met verdedigen. Er was nog maar een minuut te spelen toen de bal voor de voeten viel van Gerrard. De afstand was dertig meter, maar Steven nam die bal half-volley: goal. Geweldig doelpunt, 3-3 en we verloren de penaltyserie. Drie jaar geleden kreeg ik wéér een kans, met Palace tegen het Manchester United van Louis van Gaal. We kwamen 1-0 voor, niks aan de hand, ik maakte van blijdschap nog dat dansje, totdat we vergaten een overtreding te maken op Wayne Rooney: 1-1 en de wedstrijd viel uit onze handen. Normaal is het drie keer scheepsrecht, maar niet voor mij.`

Het irriteert u.

`Ja, natuurlijk. Wat als ik die FA Cup wél een keer had gewonnen? Alles verandert. De beeldvorming, de mindset, dan ben je ineens wél een winnaar, je weet niet hoe je carrière er dan had uitgezien. Ik ben Manager of the Year geweest in de Premier League, we hebben Europees voetbal afgedwongen met Newcastle United, ik ben twee keer gepromoveerd naar de Premier League, maar op mijn cv staat geen echte prijs.`

Handhaven met ADO Den Haag zou zeker nu de allure hebben van een prijs. Hebt u enig idee hoe u de negatieve spiraal nog denkt te kunnen doorbreken?

`Toen ik van Newcastle naar Crystal Palace ging, stond die club ook onderin. Wat je dan zoekt, is a fighting character in je ploeg. De keren dat het me als manager niet lukte uit de problemen te komen, zoals bij Charlton Athletic en vooral West Brom, ontbrak die vechtmentaliteit. Je creëert die door de band tussen je spelers te versterken. Daarom was die aantijging zo kwaadaardig dat het niet klikte tussen de Nederlandse en Engelse jongens, vooral omdat het gewoon niet waar is. Ik zie die mentaliteit juist wél in deze groep. Ze willen, ze vechten, ze doen hun best. Daarmee begint het. Ik kan mijn spelers niks verwijten. We staan verder weg van handhaving dan ik had gedacht, we hangen in de touwen, doordat de prestaties tegenvallen en het ook nog eens niet meezit. Maar als ik naar die gasten kijk, weet ik dat het nog steeds kan. Dat vertel ik ze ook. Het lijkt of iedereen tegen ons is – sommige supporters, de media, de beeldvorming – maar alles kan zó weer anders zijn. Een bal binnenkant-paal, een gelukkige zege, een onterechte penalty. Ik gun het mijn spelers zo, omdat ik zie hoe ze betrokken zijn. Beugelsdijk, Immers, Goossens; ze zijn zó involved, dat het eigenlijk ongezond is. ADO Den Haag, dat zijn zij. Ze voelen die verantwoordelijkheid en tonen dat elke dag. Ik ben van die jongens gaan houden. Ik gun Mohammed Hamdi succes, de hardst werkende directeur die ik heb meegemaakt. Ik gun het Martin Jol, die wat van deze club wil maken. Ik gun die mensen een feest aan het einde van het seizoen, als we ons hebben gehandhaafd in de Eredivisie.`

`ADO Den Haag is de grootste en moeilijkste uitdaging van allemaal`

Hoe verhoudt de uitdaging in Den Haag zich tot alles wat u al hebt meegemaakt in uw loopbaan?

`Dit is de grootste en moeilijkste uitdaging van allemaal. De reden is dat de kwaliteit van dit team niet te vergelijken is met al die andere elftallen die ik heb gecoacht. We moeten zó hard werken om wedstrijden te kunnen winnen, want dat zullen we op basis van teamgeest, karakter en wilskracht voor elkaar moeten zien te krijgen. Ook voor mij is dit een test, als manager, als mens. Sla ik me hier doorheen? Ik ben allang niet meer bezig met mijn cv, wel met mijn ontwikkeling. Als manager evolueer je mee met het voetbal. Dat is het mooie van dit vak. Alex Ferguson vertelde me ooit het verhaal dat hij Roy Keane passeerde. Dat was eigenlijk not done, Keane, grootheid bij Manchester United. Die liet het er dan ook niet bij zitten en klopte op de deur van het kantoor van Ferguson. Alex liet hem binnen en Keane begon meteen. Dat hij teleurgesteld was in Ferguson, dat hij het niet had verwacht. “U bent enorm veranderd, coach”, zei hij. Ferguson keek hem aan en zei: “Ja, ik ben inderdaad veranderd. The game moved on, so I moved on”. Het is de waarheid. Ik ben als trainer óók veranderd. Vroeger was ik keihard tegen spelers, nu kan dat niet meer. Het wordt niet meer geaccepteerd, spelers luisteren niet meer naar je.`

Met Crysencio Summerville na diens wissel tegen AZ. 'Hij is het voorbeeld van de speler van nu. Zijn objectief: Messi en Ronaldo.'
© PRO SHOTS/TOON DOMPELING
Met Crysencio Summerville na diens wissel tegen AZ. `Hij is het voorbeeld van de speler van nu. Zijn objectief: Messi en Ronaldo.`
Het vak is moeilijker geworden?

`Ja, veel meer individualistisch. De jonge voetballers van nu zijn bijvoorbeeld visueel ingesteld, dus moet je ze op die manier benaderen, terwijl je bij ADO Den Haag ook een oudere groep hebt die er weer niets van moet weten. Daar een balans in vinden, is lastig. Crysencio Summerville is het voorbeeld van de speler van nu. Zijn objectief: Messi en Ronaldo. Zijn generatie gelooft dat ze dat gaan bereiken, ze zien de leuke dingen van het leven. Het is de taak van een manager ze op te voeden in een moeilijke tijd, want succes komt niet gratis. De voetballers van tegenwoordig noem ik celebrities without fame. Ze worden in deze maatschappij opgevoed als sterren, maar hebben nog niks bereikt. Niemand weet wie ze zijn, maar ze rijden al in de mooiste auto’s en dragen de duurste kleding. Deze generatie hoeft veel minder hard te werken om te kunnen baden in luxe. Oké, zo is de tijd. Als coach moet je dat proberen te begrijpen en een manier te vinden om ze te raken. Dat is dan weer iets wat nooit verandert: trainen gaat altijd om het kunnen bereiken van spelers.`

Wie zich verdiept in uw carrière, ziet een manager van wie het lijkt of hij steeds maar moet vechten voor erkenning.

`Dat is best een goede analyse, zo voelt het wel. Door de jaren heen heb ik steeds goede teams gebouwd, maar nooit de kans gekregen een goed elftal te erven om erop te kunnen voortborduren. Vaak komt de erkenning dan achteraf, zoals de eigenaar van Southampton die me belt om te bedanken voor het fundament dat ik heb gelegd waarop de club zich de laatste tien jaar heeft ontwikkeld tot stabiele factor in de Premier League.`

Hoe verklaart u het dat er geen tussenweg lijkt te bestaan? Je houdt van Alan Pardew of je hebt een hekel aan hem.

‘In mijn drive te winnen, ben ik vaak gebotst. Met andere managers, spelers van tegenstanders. Bij mij is dat all in the game. Ik ben opgegroeid op bouwplaatsen, werkte als glaszetter in Londen en speelde bij een heel rijtje Non-League-clubs. ’s Ochtends om zeven uur stond ik op de bouwplaats, half drie reed ik dan, bijvoorbeeld, drie uur naar Yeovil om twee uurtjes te spelen of te trainen. Daarna de auto in, drie uur terug, diep in de nacht je bed in en om zeven uur weer aan de slag. Heb ik jaren gedaan, totdat ik de kans kreeg prof te worden bij Crystal Palace. Begon ik om tien uur en vier uur later zat mijn werkdag er weer op. Daaraan kon ik niet wennen. Ik gebruikte de tijd die ik over had om beter te worden. Ik was geen grote speler, maar werd zo wel een góéde profvoetballer en later was mijn vechtershart voor veel clubs een reden met me in zee te gaan. Hard werken klopt talent; ik zeg het bij elke club tegen mijn spelers. De uren die je extra investeert, kunnen het verschil maken tussen winnen of verliezen, wel of geen contract, meer of minder geld, glorie, eer… Tussen erin blijven of degraderen. Als Alex Ferguson nou zegt dat Eric Cantona als allerlaatste van het trainingsveld stapte… Welke voorbeelden heb je nodig als speler? Ik heb goede voetballers getraind: Michael Carrick, Teddy Sheringham, Demba Ba, Yohan Cabaye, Jermain Defoe… Al die jongens hadden één overeenkomst: they’ve put in the extra work.’

Alan Pardew als voetballer. Hier heeft hij gescoord namens Crystal Palace.
© PRO SHOTS
Alan Pardew als voetballer. Hier heeft hij gescoord namens Crystal Palace.
`Toen ik net bij deze club was, vroeg ik naar de modellen. Er was niks. De filosofie van ADO ligt bij de trainer die er werkt`

Los van hoe alles eindigt, heeft u vast wel een idee over de club ADO Den Haag en hoe de toekomst eruit zou moeten gaan zien.

`Deze club zit in een identiteitscrisis en zal zich moeten afvragen waar ze voor staat. Wat is nou ADO Den Haag? Wat is de cultuur, de speelwijze, de formule? Toen ik hier net was, vroeg ik naar de modellen. Wat is jullie manier van aanvallen en verdedigen? Hoe trainen en coachen jullie dat? Er was niks. Toen ik bij Southampton instapte, waren die modellen er wel. “Dit is Adam Lallana, Alex Oxlade-Chamberlain, coach”. Die laatste was zestien jaar, maar goed genoeg, dus oud genoeg. Dan ben je als club dus voorbereid. Maar de filosofie van ADO ligt bij de trainer die er werkt. Waarom leidt ADO niet genoeg jonge spelers op? Hoe kan dat, voor zo’n grote club? Waarom staat er geen waarde op het veld? Het is een grote zorg. Ik kijk ernaar en denk: ADO Den Haag moet vooruit, maar hoe? We trainen hier in het stadion, op één kunstgrasveld. Dat is op elk hoogste niveau ondenkbaar. Hoe kan ik dan linies trainen? Hoe kan ik jeugdspelers bij de ploeg halen als we bijvoorbeeld standaardsituaties gaan trainen? Ik wist het van tevoren, maar heb het onderschat. En toch heb ik geen seconde spijt gehad van mijn keuze. Ik had nu thuis in Surrey van het leven kunnen genieten. Golfen, tennissen, met de honden wandelen, maar in mij brandt nog steeds een heilig vuur voor voetbal, voor samen het onmogelijke presteren. Dat is wat mij drijft.

Vrijdagavond is het ADO Den Haag tegen Fortuna Sittard. Een wedstrijd van alles of niets.

`Bij winst is het gat vier punten en krijgen we een programma met mogelijkheden. Hoe moeilijk de situatie ook is, hoeveel negativisme er ook mag zijn, ik vertrouw op mijn spelers. They have the fire in their bellies. We zullen er staan.`

Bolskie schreef:

Leuk zn opstelling maar volg jij ADO eigenlijk wel?

Zwinkels moet voor rust achterin gaan zorgen. Kramer, Necid en Falkenburg zijn in staat een goal te scoren.
Summerville is leuk maar is allemaal net niet.

Nog ff voor rust de 2-1 maken en wie weet? Het geluk moet toch eens komen???

LeoH schreef:

Zo is het!
In 1974 gingen we ook spelen in de witte shirts, met de drie banen in het midden met de kleuren geel, groen en rood.
Een jaar later wonnen we de KNVB finale er mee en speelden we in 1975/1976 de europese wedstrijden tegen Velje BK, RC Lens en West Ham.......geweldige tijd

Vooral die laatste. Thuis 4-0 voor en toen werden we te gretig. Wilden die Engelsen vernederen en kregen bij 2 counters 2 doelpunten tegen.

Dat zou ons nu niet meer overkomen ….. nu staan wij bij rust met 4-0 achter

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Aad, rh_vakm, LeoH, Michiel, Alle ballen op Jort, KvR, Kees, opper, carbayon, Jk23, GroenGeelHart070, LemonHaze, vakkiel en 195 gasten.

Bekijk de topshouts