Tag: staf

Trending: bonis schalk oss top tijd lee

Toon alle shouts

JerryFC schreef:

Beste Frans,

Wat denk je van een update?
Dit om wellicht de teleurstelling, frustratie en lichte paniek ietwat weg te nemen bij de achterban?

Gr.

Spreken is zilver.... zwijgen is goud! Mij maken ze niet gek en de technisch staf heeft nog 10 dagen te gaan om iets te forceren, al zal dat helaas niet veel soeps zijn. Geef dan liever maar de jeugd eens een kans.... slechter dan de afgelopen tijd is toch haast niet mogelijk!

janjazz37 schreef:

Ik kan maar niet begrijpen waarmee Club en Van As bezig zijn.
Bij diverse rechterrijtje clubs zie je allerlei nieuwe transfers. vaak transfervrij/
Zie b.v. Emmen. Pec, W 2, Nac etc . Snap niet waarom dat ADO niet lukt.
Zeker waren al die geleverde inspanningen m.b.t. Veerman en Van Rijn voor Van As te veel en is de pijp leeg.

Wacht maar tot de beerput opengaat.

Ik denk dat van As niet zoveel te verwijten valt. Hij heeft vast lijstjes gehad. Maar wel op basis van de belofte dat alle inkomsten uit transfers besteed mochten worden.
Wanneer je dan ineens met een lege portemonnee moet winkelen en je, in verband met de verhoudingen binnen de selectie, een salaris mag bieden conform de Balkenende-norm dan moet je je lijstje aanpassen en komen daar hele andere namen en kwaliteiten op. En bovendien namen waar je als technische staf van moet constateren dat die je club niet naar een hoger niveau gaan brengen.

Als je iemand de schuld moet geven zijn het vermoedelijk de Chinese aandeelhouders die hun veto hebben uitgesproken en ook Manders die, naar ik van mening ben, de belangen van de core-business, voetbal, onvoldoende heeft verdedigd en bij die aandeelhouders niet of nauwelijks heeft gevochten om dat veto ongedaan te maken.

pajam schreef:

we zijn het eens!

Doel met vertrouwen op tijdig een contract aanbieden en niet wachten todat een speler 1 jaar, halfjaar later uit z`n contract loopt.

Dat is waar maar ik ben er ook van overtuigd dat een speler vaak helemaal geen interesse heeft in verlenging en ADO als tussenstation ziet.
Zo’n jongen als Ebuehi krijgt hier een kans, de staf gelooft in hem in tegenstelling tot de fans, want hij bakte er in het begin volgens de fans niet veel van, wilde gewoon hogerop. Hij heeft ADO in feite ‘gebruikt’. Gegokt en gewonnen.
Men wist vanaf de winterstop dat hij weg zou gaan en dus had er een vervanger moeten staan uit de jeugd of van een andere club. Ik denk dat je Ebuehi alleen maar had kunnen behouden als je hem een viervoudig salaris had aangeboden en dat lukt nou eenmaal niet. Dus investeer in je jeugd, je trainers en je scouting. Stippel een plan uit met je talentvolle jeugdspelers en bied ze perspectief bij ons.

pajam schreef:

het is al zolang ik bij de club komt zoals jij het omschrijft, wie de poppetjes ook mogen zijn.

Ieder seizoen dat leuk was hing van de toevalligheden aan elkaar.
Zelfs mijn eerste echte leuke ADO seizoen met Mark Wotte als trainer en een jonge John de Jong.

Er zit nooit beleid achter; jammer!

Daarom heb ik hier in het verleden vaker met lichte jaloezie over Heracles en later PEC gesproken. 2 clubs in de marge (met alle respect) en die laten zien dat je wél met een kleine(re) portemonnee iets kan bereiken, maar dan moet er wel beleid zijn waarover nagedacht is.

Wat zou het beleid van ADO dan kunnen zijn, vraag ik me af.
Het enige dat structureel van belang zou kunnen zijn is je jeugdopleiding. Als je die goed hebt staat dat garant voor regelmatige inkomsten.
Voor de rest gaat het toch bij inmiddels elke Nederlandse club: Als je speler niet in de belangstelling van een andere (hoger gerankte) club staat heb je waarschijnlijk geen topper in huis. Je kunt streven naar een goed team met elke plek dubbel bezet maar als er eentje kwalitatief bovenuit steekt wordt ie toch weggekocht?
Als een speler ADO als zijn ‘eindstation’ beschouwt heb je er een zonder ambitie óf een club-cultheld-icoon (Beugelsdijk/Immers). Het gaat erom dat je met je ‘beperkte’ team boven jezelf uit kunt stijgen. Dat komt door de klik tussen spelers onderling en de technische staf, door inzet en door de sfeer in het stadion wat een extra boost geeft. Zie ik dat verkeerd?

pajam schreef:

VI Pro artikel :

https://www.vi.nl/pro/overig/het-keepersverhaal-van-groothuizen-via-ajax-en-denemarken-naar-ado

Het keepersverhaal van Groothuizen: via Ajax en Denemarken naar ADO
Door: Dolf van Aert @Dolf_v_Aert

INTERVIEW
Zijn debuut maakte hij in de slotfase van vorig seizoen al, maar dit jaar is Indy Groothuizen officieel de eerste keeper van ADO Den Haag. De 22-jarige goalie is eindelijk waar hij wil zijn, niet in de laatste plaats door de lessen van zijn muzikale familie. Zijn nieuwe status maakt hem hongerig. ‘Ik ben éérste keuze, maar wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

Of het niet vreselijk ongemakkelijk voelt, al die aandacht voor zijn persoontje? Indy Groothuizen denkt heel even na, haalt dan zijn schouders op en vervolgt met een brede grijns zijn rondje langs de aanwezige media. ‘Nou nee, valt reuze mee. Ik vind het stiekem zelfs wel leuk.’ Het is daags voor de Eredivisie-start, mediadag in de Hofstad. Een paar dagen nadat bekend is geworden dat Groothuizen het seizoen begint als eerste keeper, en een paar dagen vóórdat ADO datzelfde seizoen start met een teleurstellende 1-2 thuisnederlaag tegen promovendus FC Emmen, schuift het journaille aan in de Haagse persruimte. Met uiteraard speciale aandacht voor de goalie. De markante ADO Journaal-presentator Alberto heeft op het laatste moment voor een alternatief gekozen – ‘Heb je gezien hoeveel gasten die Indy al willen spreken?’ – maar verder wil iedereen vandaag wel iets van de keeper. De camera van Haaglanden Voetbal staat op hem te wachten, zowel VI als het AD wil aansluitend zijn verhaal optekenen, terwijl Omroep West hem aan het eind van de middag in de studio verwacht voor een optreden in het programma.

Het zal Groothuizen allemaal – in de goede zin van het woord – worst wezen. Hij wandelt opgewekt rond, neemt voor iedereen uitgebreid de tijd en heeft er zichtbaar plezier in. ‘Zo’n live-uitzending als vanmiddag heb ik nog nooit gedaan, maar het zal vast wel goedkomen. Ik heb een redelijk vlotte babbel en kan het volgens mij allemaal wel goed vertellen, haha. We hebben in de jeugd van Ajax mediatraining gehad, maar ik weet voor mezelf héél goed wanneer ik een politiek correct antwoord moet geven, of wanneer ik gewoon een gezellig gesprek kan voeren.’

Eén ding is zeker: mediatechnisch gezien heeft de Eredivisie er met Groothuizen een welbespraakte aanwinst bij.

GRIEPKEEPER
Dat hij keeper zou worden was overigens lang geen uitgemaakte zaak. Op zijn tiende was de kleine Indy nog een bepaald niet onverdienstelijk spitsje, totdat een fikse griep zijn keeperscarrière lanceerde.

Het is in het voorjaar van 2007 wanneer de E-jeugd van AFC ’34 uit Alkmaar een toernooi mag gaan spelen. Groothuizen dreigt het te moeten missen, hij ligt dan namelijk al anderhalve week ziek op bed. ‘Op die leeftijd is het natuurlijk: voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Dus zei ik die ochtend tegen mijn moeder dat ik beter was, zodat ik mee mocht doen.’ Zijn moeder trapt niet in het toneelstuk van haar zoontje, maar kan het ook niet over haar hart verkrijgen om hem thuis te houden. ‘Ik mocht onder één voorwaarde meedoen: ik moest op doel gaan staan. Dan hoefde ik me niet zo in te spannen, kon ik rustig aan doen. Op dat niveau stelt keepen natuurlijk nog niet zo heel veel voor, maar ik had er eigenlijk wel lol in.’

Wat volgt is een verhaal zoals dat van vele keepers. Hij maakt de overstap naar de D1, waar ze nog geen keeper hebben. De trainer vraagt of Groothuizen het niet eens wil proberen, het ventje blijkt talent te hebben, nog geen vier maanden later ploft er een brief van AZ op de deurmat. Groothuizen mag deelnemen aan de talentendagen, een afvalrace die hij lange tijd moeiteloos doorloopt. Té lange tijd, eigenlijk. ‘Ik overleefde vijf rondes en mocht gaan meetrainen met de D2 van AZ. Telkens kreeg ik weer bericht: Het gaat goed, je mag door. Maar op een gegeven moment had ik voor m’n gevoel al wel tien rondes overleefd. Ik zat al zes maanden bij AZ, maar het bleef maar bij een stage. Hoe graag willen jullie me eigenlijk hebben?, dacht ik. Iemand overtuigen moet in een maandje wel lukken, toch? Zo niet, dan ben je blijkbaar niet goed genoeg. Laat staan als het ruim zes maanden duurt.’

UITZICHTLOOS
Aan het einde van dat stageseizoen komt de oplossing uit de hoofdstad. Ajax wil Groothuizen aan het werk zien, en gaat in tegenstelling tot AZ al na vier weken over tot actie. De keeper doorloopt vanaf dat moment de jeugdopleiding en debuteert in december 2014 namens Jong Ajax in de Jupiler League. Een maand later mag hij van hoofdtrainer Frank de Boer zelfs mee op trainingskamp met het eerste elftal en tekent hij een meerjarig contract, maar nadat Ajax kort voor de winterse transferdeadline André Onana heeft gehaald, daalt Groothuizen weer in de pikorde.

‘Toen Ajax Onana haalde, wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie zou terechtkomen’

‘Toen wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie terecht zou komen. Ik was een paar maanden eerder al dolblij dat ik het betaald voetbal überhaupt had gehaald, maar nu wilde ik méér. Dat zou bij Ajax moeilijk worden, ik was vierde keeper. Ik wilde niet nog zo’n zelfde jaar, ik was klaar voor een heel seizoen onder de lat.’

Koste wat kost bij Ajax blijven, dat ziet hij niet zitten. ‘Hoe langer je niet speelt, hoe meer je uit beeld raakt. In al die jaren had ik zó veel jongens gezien die geen geld wilden inleveren, of bepaalde clubs of competities te min vonden. Dat gold voor mij niet, ik stond open voor alles wat er op mijn pad zou komen.’

NAAR DENEMARKEN
Dat blijkt ook wel, als Groothuizen in de zomer van 2016 een verrassende move maakt. ‘Er was wat interesse uit de Jupiler League, toen mijn zaakwaarnemer Søren Lerby ineens met FC Nordsjælland op de proppen kwam. Omdat FC Utrecht hun keeper David Jensen na twee competitieduels had gekocht, moesten ze snel op zoek naar een nieuwe. Ze hadden me een jaar eerder gezien op een jeugdtoernooi, waar ik goed stond te keepen. Ik kende uit Denemarken vooral FC Kopenhagen en Brøndby, maar Nordsjælland kende ik alleen van naam. Toch ging het vlug. Ze belden me op woensdag, op vrijdag zat ik in het vliegtuig. Ik ben redelijk avontuurlijk ingesteld, en daarnaast dacht ik dat het wel goed was om uit die Nederlandse sleur te stappen. Even weg uit je comfortzone. Een stap terug, later twee vooruit, dat idee. Tot op de dag van vandaag zeg ik tegen iedereen: Het is een topbeslissing geweest. Ik heb het er geweldig gehad, al moet ik eerlijk zeggen dat het sportief leuker was dan privé.’

‘Ik ben verder gaan revalideren in Denemarken. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen’

Groothuizen heeft het namelijk niet echt makkelijk. ‘Ik ging helemaal alleen die kant op, terwijl ik met mijn twintig jaar nog nauwelijks levenservaring had. Probeer jij dan maar eens effe een huurhuis te regelen, of een rekening te openen bij de bank. Daarnaast zat ik veel avonden in m’n uppie thuis. In Nederland kon je dan makkelijk even naar een vriend rijden, nu zat de dichtstbijzijnde vriend minimaal achthonderd kilometer verderop. Het zorgde ervoor dat ik in het begin niet lekker in mijn vel zat en matig presteerde. Op trainingen dacht ik in de eerste twee weken weleens: Shit, ik kan het niet meer.’

Na een korte aanpassingsperiode komt Groothuizen in de basis, maar tijdens het winterse trainingskamp onder de Spaanse zon scheurt hij zijn buitenmeniscus af. ‘Ik ging terug naar Nederland voor de operatie, maar ben daarna verder gaan revalideren in Denemarken, ook uit loyaliteit naar Nordsjælland. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen, het schoot niet op. Ik denk dat het ermee te maken had dat ik niet in mijn vertrouwde omgeving zat, want revalideren is voor een groot deel mentaal. Natuurlijk had ik clubfysio’s die dag en nacht voor me klaarstonden, maar tegelijkertijd moest ik alles zelf doen. Ik moest rust houden, maar ook gewoon mijn boodschappen doen. Dan nam ik een taxi naar de supermarkt, liep ik op krukken mijn boodschappen in te laden en ging ik met de taxi weer naar huis. Dat is niet echt ideaal, hè?’

ADO DEN HAAG
Groothuizen keert uiteindelijk terug naar Amsterdam om daar zijn revalidatie af te maken. In de aanloop naar afgelopen seizoen komt hij echter tot de conclusie dat zijn tijd in Amsterdam er wel op zit. Kort voor het verstrijken van de zomerse transferdeadline meldt ADO zich. Groothuizen begint vol goede moed aan zijn klus in Den Haag. ‘Mijn eerste doel was om honderd procent fit te worden. Daarover heb ik heel goed en nauw contact gehouden met de medische staf. Wat is er vandaag, of deze week, het beste voor mij? We hebben flink gas teruggenomen, omdat iedereen eigenlijk een beetje bang was voor overbelasting. Vlak voor de winterstop was ik helemaal pijnvrij, ik voelde me goed, waarna ik eindelijk voelde dat ik mijn niveau uit mijn tijd in Denemarken weer ging halen.’

Tijdens de winterstop krijgt Groothuizen op het trainingskamp in Turkije, waar hij negentig minuten goed keept tegen Besiktas, de bevestiging dat het goed zit. ‘Voor mijn gevoel kon ik toen eindelijk laten zien dat ik mijn mannetje stond. Dat eerste half jaar was lastig geweest. Ik trainde dan weer wél en dan weer níét mee. En áls ik trainde, dan ging het de ene keer goed en de andere keer minder. Ik kan me best voorstellen dat de staf, mijn medespelers en de fans toen weleens hebben gedacht: Is die jongen wel wat wij zoeken? In Turkije heb ik laten zien wat ik in mijn mars had.’

Groothuizen krijgt zijn beloning vijf wedstrijden voor het einde van de reguliere competitie, als hij de honneurs tot het competitieslot mag waarnemen voor de geblesseerd geraakte Robert Zwinkels. ‘De manier waaróp is natuurlijk niet helemaal zoals je het wilt hebben, maar dat ik mijn kans kreeg was een droom die uitkwam. Ik had natuurlijk al op het hoogste niveau in Denemarken gespeeld, en veel wedstrijden in de Jupiler League, maar de Eredivisie… Dat is toch de competitie die al je vrienden, familieleden en buren op de voet volgen. Dat was best wel een mijlpaaltje, dat heb ik toch maar mooi kunnen afvinken.’

DOLLY DOTS
Het is na zijn Eredivisie-debuut op bezoek bij FC Utrecht dat het grote publiek kennismaakt met de onbevangenheid van de jongeling. Als een volleerd prof staat hij voor de camera van de NOS, als de verslaggever hem voorzichtig vraagt naar zijn muzikale familie. Vader Jos Groothuizen was in het verleden onderdeel van de band Vulcano, die met Een beetje van dit, een beetje van dat in 1983 een grote hit scoort. Nog veel bekender is zijn tante Angela Groothuizen, de zus van zijn vader. Bij de jeugd tegenwoordig vooral bekend als jurylid bij The Voice of Holland, voor de wat oudere jongeren blijft ze voor altijd ‘die ene van de Dolly Dots’. Maar vooral de hit van zijn vader blijkt voor de NOS-verslaggever reden genoeg om eens naar de zangkwaliteiten van junior te vragen. Waar veel nieuwkomers op het hoogste podium de vraag onhandig zouden weglachen, pakt Groothuizen met een lach zijn moment. ‘Poeh, ik ga mezelf wel voor schut zetten hier’, reageert hij, om vervolgens inderdaad een paar regels te laten horen.

Terugblikkend schaamt Groothuizen zich geen moment. Sterker nog: de lessen van zijn muzikale vader en tante helpen hem iedere dag. ‘Ik zal niet doen alsof ik het gewend ben om in de schijnwerpers te staan, maar ik ben wel een beetje met dat wereldje opgegroeid. Angela spreek ik niet iedere dag. Als ik haar zie is het prima, soms bellen we. Met mijn vader praat ik wél dagelijks, een beetje sparren over van alles en nog wat. Dat doet hij ook met Søren.’

Van zijn pa leerde Groothuizen hoe het is om aandacht te krijgen. ‘Als ik met hem door Alkmaar loop, wordt hij nog altijd om de minuut herkend en moet hij een praatje maken. Hij is bekender in Alkmaar dan ik, ook omdat hij een eigen kroeg heeft gehad. En dan is hij ook nog het broertje van een Dolly Dot, haha. Wat ik mooi vind, is dat hij nooit te beroerd is om tijd te maken voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een groot voorbeeld, maar datzelfde geldt voor Angela. Kijk, ik ben ook niet achterlijk. Ik krijg soms ook wel mee hoe er over haar wordt gesproken, op een negatieve manier. Dingen als: die jurk staat haar niet. Maar ze komt niet voor niets al zo’n 35 jaar op tv. Ze wordt nog steeds gewaardeerd, omdat ze gewoon leuk is. Dat zeg ik niet omdat ze mijn tante is, maar omdát ze mijn tante is, weet ik wel hoe ze in het echt is. En dus weet ik dat ze absoluut geen masker opzet als ze op tv is, of zich anders voordoet. Dat ga ik de komende jaren ook proberen, gewoon mezelf zijn.’

‘Mijn vader maakt altijd tijd voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een voorbeeld, maar datzelfde geldt voor mijn tante Angela’

Wat Groothuizen bovendien meekrijgt, is dat hij elke minuut moet genieten van zijn leven als profvoetballer. ‘Omdat het voorbij kan zijn voordat ik het weet. Mijn vader zei het laatst heel mooi: “Binnenkort ben ik de vader van, terwijl jij altijd de zoon van was. Het gaat zo snel allemaal.” Dat zet me wel aan het denken. Door alle tegenslagen die ik heb gehad, ben ik goed gaan beseffen wat dit spelletje voor me betekent, en wat ik er allemaal voor wil laten om mijn einddoel te bereiken.’

BOKSEN EN HARDLOPEN
Vooralsnog is het Groothuizens doel om zijn status als eerste keeper waar te maken, een status waarvoor hij keihard heeft geknokt. ‘Ik ben in de zomer extra werk gaan doen, heb maar een korte vakantie genomen. Acht dagen met mijn beentjes omhoog op Mykonos, daarna ben ik doorgegaan. Vijf keer per week boksen, veel hardlopen, dat soort dingen. Alles met de intentie om de eerste man te worden.’

Dat is gelukt, en dus is zijn tijd gekomen. ‘Zo wil ik het zelf niet per se noemen, want daarmee zou ik zeggen dat de tijd van Robert erop zit. We hebben met ADO vorig seizoen een geweldig jaar gehad en daarin heeft Robert een véél groter aandeel gehad dan ik. Ik voelde ook totaal niet aankomen dat de keuze nu op mij zou vallen. Eerlijk: ik had het niet eens raar gevonden als de trainer voor hem had gekozen, hij heeft zó veel krediet opgebouwd. Maar mijn ambities hebben nu eenmaal niets met Robert te maken. Ik zou een slechte prof zijn als ik graag tweede keeper zou zijn, datzelfde geldt voor hem. Maar dit voelt voor mij wél als een beginpunt, de start van de jaren waarin het moet gebeuren.’

De eerste stap is gezet, maar dat leidde in huize Groothuizen nog niet tot euforische taferelen. Integendeel. ‘Toen ik hoorde dat ik eerste keeper werd, heb ik mijn zaakwaarnemer gebeld – maar dat doe ik elke dag – en mijn vriendin geappt. Dat was het. Ik heb vooral zoiets van: Joh, laat het eerst maar eens even zien. Daarna is het misschien een keer tijd om iets te vieren. Als ik na dit seizoen terug kan kijken op een mooi jaar, is dat me veel meer waard dan dit. Nu ben ik vooral hongerig. Ik ben nu éérste keuze, maar ik wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

BLEISWIJK-1 schreef:

Maar hoe lang nog. Als we er van het weekend met 4-1 vanaf gaan, neemt de paniek toe. Zowel bij v. As als supporters.

V. As is nu gewoon aan het gokken. Het is algemeen bekend dat je de laatste weken van de transfermarkt mooie deals kan maken. Maar je moet het eerst maar doen. Je kan uiteindelijk ook met lege handen staan.

Paniek?
Gewoon net als de Feyenoord supporters.
Blijven klappen , blijven juichen en blijven zingen.
Achter de ploeg blijven staan en geen enkele wanklank laten horen naar de spelers, de staf en de beleidsbepalers.
Verliezen hoort erbij.

Ik snap die gasten echt niet daar.

Petah schreef:

Ga toch weg als creduts de man heeft nog nooit credits gehad van de meeste

Echt hé ! Als Becker nu weg gaat ...GAAN WE EEN BUFFEL SCHIJTEN.

3-5-2 systeem kom op Staf

Vakkie-G schreef:

Hetzelfde geldt met becker die laten ze ook gratis de deur uitlopen

Al bieden ze hem een 5-jarig contract met een salaris van 3 ton: Becker gaat echt niet tekenen. Die is de negatieve, beledigende en discriminerende opmerkingen van zijn eigen "supporters" meer dan zat.
Die loopt direct inderdaad zo de deur uit maar dat is dan een keer niet de schuld van de directie of technische staf.

Vandaag El Khayati voetbalt puur voor zichzelf, waarschijnlijk voor een transfer. Becker die is met elke verkeerde bal, mislukte aktie zwaar teleurgesteld. Gaat ten koste van de team prestatie . Lorenzen kan nog niet eens bij Postalia 4 mee, dat moet je echt de technische staf kwalijk nemen dat ze hem opstellen.Malone deed het helemaal niet zo slecht in tegenstelling tot onze aanvoeder Meijers. Bakker was zeer slecht en ongelukkig, maar je moet durven wisselen, kan alleen als je als trainer boven een groep staat.

"Wij zijn nog niet goed genoeg" .... nou ga daar maar aanstaan.

Petah schreef:

Los van of het werk of niet ik ben er heilig van overtuigt dat Fins geen idee heeft hoe dat werkt

Heel simpel als je met een team dat nagenoeg al even bij elkaar is verliest van de nummer 7e van de eerste divisies je toch als trainer je eigen ook wat mag aanrekenen

Ja hij en de staf mogen dit zichzelf zeker aanrekenen.

Het systeem volgens mij had die dat ook ongeveer vorig jaar tegen 020 .Met dit systeem komt bijna niemand er door heen , vooral omdat we 2 met 180 cc klaar hebben staan bij de middellijn en ze daarom al alleen een paar man moeten achterhouden.

Het is misschien saai voetbal en hele tijd vechten maar als de tegenstander 1 fout maakt hoor je gelijk vroem vroem en er gaan 2 tegelijkertijd weg ( Becker en Hooi / Goppel )

Dan gebruik je de KWALITEITEN die we hebben anders blijven we de hele tijd praten over spits bla bla

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

bradlie, Marcush, Bolluhboeah en 257 gasten.

Bekijk de topshouts