Tag: anderen

Trending: wedstrijd mvv excelsior helft kaart rode

Toon alle shouts

marcellino schreef:

Leg eens uit.
Psv is goed steekt met kop en schouders boven iedereen uit.
Nu spelen ze tegen Barcelona worden compleet omver gevoetbald en worden er fouten gemaakt die normaal niet zo gauw gebeuren komt dat nou door Barcelona dat spelers hun niveau niet halen of zijn de psv spelers ineens boek voetballers.
Feijenoord in deze vorm is gewoon twee maten te groot voor ado en dat is geen schande.of we nu 4-3-3 haden gespeeld of 5-3-2-1 of 4-4-2.
Van de 10 wedstrijden verlies je er dan 9 en een win je en dat was jaer genoeg niet vandaag.

O ja? Maar Vraag aan een kind hoe het denkt dat een tovenaar eruit ziet en er zullen er dan zijn die zeggen: hij lijkt op Harry Potter en hij heeft een toverstaf. Een ander zal zeggen dat het een magere oude man is, met lang slordig grijs haar en een vieze dunne baard en hij draagt natuurlijk een puntmuts en een lange jas met zilveren sterren er op. Deze tovenaar woont in een armoedig huisje in een bos en kinderen zijn bang van hem; dus voor hen is een tovenaar oud en mager, en niet zo verzorgd.

Meneer Smit ziet er helemaal niet zo uit. Hij woont in een gewoon huis in een gewone straat. Er is ook een mevrouw Smit en een dochter die Judith heet. Meneer Smit is handelsreiziger en iedere dag zien zijn buren hem zijn waren in zijn auto leggen. Hij zegt gedag tegen mevrouw Smit bij de voordeur en vertrekt.

Meneer Smit is een lange man en, hoewel hij niet een dikke man is, heeft hij wel een dikke buik die schudt wanneer hij lacht. Hij heeft kort bruin haar met wat grijs boven zijn oren en draagt een bril. Hij is echt een vrolijke man en alle buren mogen hem graag want hij wil ze altijd wel helpen.

Hij is een goede verkoper en ook zijn klanten vinden hem aardig, sommigen meer dan anderen, want soms zal een winkelier denken: ik heb veel meer gekocht dan de bedoeling was, een ander denkt: verdikkeme, waarom heb ik alleen die rode spullen gekocht ...

In de dagen voor 5 december trekt meneer Smit een Sinterklaaspak aan. Hij ziet er dan uit als de echte Sint. Hij zit in een grote stoel in een hoek van een winkelcentrum in de stad, waar de winkeliers een plaats voor hem hebben versierd met grote en kleine pakjes en zwartepietenpoppen. Alle kinderen vinden het geweldig leuk om naar de Sint te komen en in zijn oor te fluisteren wat ze dit jaar van Sinterklaas zouden willen krijgen. Alleen wanneer ze vragen om een jong hondje of een katje, of een ander levend dier, dan zegt de Sint "nee". Ze mogen dan hun één na liefste wens fluisteren en Sinterklaas lacht dan zijn warme bulderende lach en, geloof het of niet, dat cadeau is was het kind op 5 december zal krijgen.


Meneer Smit was natuurlijk niet altijd een heel goede tovenaar. Ook hij heeft moeten leren om het juiste tevoorschijn te halen of te laten gebeuren. Hij wist dat hij kon toveren toen hij bijna 8 jaar oud was. Meneer Smit, die toen nog Jonnie genoemd werd, hield helemaal niet van honden. Hij zat op het trapje voor het huis toen de hond van de buren in hun tuin kwam en er een grote hoop op het gras poepte. Jonnie dacht: ik wou dat die buren een kat hadden zeg; hij voelde zijn rechter ooglid trillen en knipperde twee keer.. en nee, het werd geen kat, het werd een geit. Hij rende naar binnen. Moederrr! Zij wist nu ook meteen dat Jonnie de Smit-gave had. Wat was eerst, vroeg ze. Een hond mam, die van de buren. Moeder knipperde twee keer en de hond van de buren racete naar huis.

Zo begon de opleiding van Jonnie. Wanneer ze niet op kermissen stonden dan werd er thuis geoefend. Of dat toen meteen goed ging? Helaas niet. Er ging heel wat stuk in huize Smit. Dingen van de ene plek naar de andere toveren bij voorbeeld: het kopje thee van het aanrecht op tafel Jonnie. Het was jammer dat de thee nogal warm was, en dat Jonnie een schone broek moest aantrekken. Het kapotte kopje werd gevolgd door borden, vazen, bloempotten. Je moet je concentreren jongen! Denk alleen aan wat je moet doen. Tovenaarsleerlingen beginnen bij het begin, net als alle leerlingen.

Ieder jaar leerde hij meer. Hij kon nu niet alleen dingen verplaatsen, maar begon ook te leren mensen te helpen. Dat deed hij erg graag. Toch kwam daar ook wel eens narigheid van. Met zijn vader naar een voetbalwedstrijd en hun thuisclub speelde zo ontzettend slecht. Tja, toen kwam die bal opeens op de schoen van de spits en Jonnie wenste zo graag dat er een goaltje zou komen ... hij knipperde twee keer en goal!!! Iedereen juichte, behalve zijn vader. Wat jij deed was niet sportief jonge man! Je mag de gave niet gebruiken om iemand voordeel boven een ander te geven.

Nog meer lessen moeten worden geleerd. Niet met de natuur rommelen Jon. Hij was bijna 14 en het was een lange hete zomer. Iedereen en alles lag zo`n beetje op apegapen. Jon zag het gele gras, de mensen die puften en zweetten, hoe de koeien vochten om een plekje schaduw in de weiden. Al zoveel weken heet en geen drupje regen, ik wou dat het eens lekker ging plenzen. Hij knipperde twee keer en de lucht werd donker grijs, een stortbui, bliksem en donder. Hij schrok er zelf geweldig van. Gelukkig waren zowel zijn vader als zijn moeder thuis, en die samen hadden er nog een hele klus aan om de natuur weer hersteld te krijgen.

Om mensen goed te kunnen helpen moest Jon eerst 18 jaar oud worden. Hij was op de kermis in de tent van zijn vader. De flap was open en buiten stond een man. Hij aarzelde om binnen te komen. Jon keek aandachtig naar hem en zei tegen zijn vader: die daar heeft veel zorgen. Hij heeft een kind in het ziekenhuis. Zo was het, en zo was Jon geen leerling meer.


Meneer Smit houdt niet van klusjes opknappen. Wanneer mevrouw Smit hem vraagt het gras te maaien, dan trekt hij een zuur gezicht. Dan trekt mevrouw Smit een boos gezicht en .. tja .. dan wil hij het wel doen en sloft naar de schuur. Hij zit dan op het bankje tussen de struiken, knippert twee keer met zijn rechter oog en het gras is gemaaid. Terug in het huis vraagt hij mevrouw Smit om een kopje thee. Ze moppert op hem: Jon, het is de bedoeling dat je de grasmaaier neemt. Je moet meer bewegen, je moet niet knipperen! De lach van meneer Smit buldert: wees niet boos lieverd, zal ik vanavond voor het avondeten zorgen? Mevrouw Smit snuift: nee dank je, niet nog meer hocus pocus vandaag. We eten stamppot vanavond.

De eerste keer dat meneer Smit mevrouw Smit ontmoette, was op een kermis. Hij zat daar in een tent die versierd was met sterren en manen, en met een bord, waarop stond: "Hier vindt u wat u verloren hebt". In de tent een jonge meneer Smit. Zijn haar was wel een beetje lang, maar een puntmust droeg hij niet en had ook geen baard. Op een kleine tafel voor hem stond een grote glazen bol. Niet dat meneer Smit die bol nodig had, maar zijn klanten verwachtten het nu eenmaal, dus ....

De hele dag kwamen mensen hem bezoeken, vrouwen oud en jong, mannen van alle leeftijden en moeders met kinderen. Ze hadden veel vragen voor hem, maar lang niet alleen over dingen die ze kwijt waren. Meneer Smit had dan ook niet verwacht dat hij alleen maar dingen zou moeten terugvinden die de mensen hadden verloren, of gewoon kwijt waren -- een armband, een stuk speelgoed, een hondje. Veel dingen kan je verliezen zoals, bij voorbeeld, je werk.

De man die bij meneer Smit kwam was niet oud, maar ook niet meer zo jong meer. Hij was zenuwachtig toen hij op een van de stoelen voor het tafeltje ging zitten. Ik ben iets kwijt, en ik weet niet wat ik moet doen, zei de man. Meneer Smit knipperde: u bent uw werk kwijt, zei hij. De man knikte. Ik was altijd een goede werker en ik heb jarenlang erg hard gewerkt. Mijn firma heeft een machine gekocht die nu mijn werk doet, sneller dan ik ooit zal kunnen. Wat moet ik nu doen?
Meneer Smits rechter oog knipperde twee keer, en hij zei: ga morgen ochtend naar uw firma, ga niet al te vroeg. Die manvervangende machine zal vannacht stuk gaan en zal niet meer gemaakt kunnen worden. U zult uw werk terugkrijgen.
De volgende avond kwam de man terug naar de kermis om meneer Smit te bedanken. U bent een echte tovenaar, zei hij, en meneer Smit glimlachte.

Een moeder en een kleine jongen kwamen de tent binnen. De jongen zag er erg verdrietig uit en meneer Smit kon zien dat het kind die dag veel gehuild had.
Je hebt iets verloren wat erg belangrijk voor je was. Niet vandaag, niet gisteren, maar vorige week al. Je bent al dagenlang verdrietig, zei meneer Smit.
Er kwamen alweer tranen.
Je hebt je beste vriend verloren, zei meneer Smit. Maar weet je niet dat overal op de wereld mensen zijn die een beste vriend willen hebben? Jouw vriend is met zijn ouders naar het buitenland verhuisd. Hij zal zich altijd herinneren dat jullie beste vrienden waren, zoals jij hem ook zo zal blijven herinneren.
Meneer Smit glimlachte en zijn rechter oog knipperde twee keer. Voor het einde van deze week zal je een jongen van jouw leeftijd leren kennen. Hij zal jouw nieuwe beste vriend worden.

Gedurende die dag vond meneer Smit verdwaalde hondjes, een weggelopen kat, maakte een konijn weer gezond, en hij verveelde zich heel erg. Halverwege de middag ging de flap van de tent open en de ogen van meneer Smit werden rond als stuiters. Er was een beeldschone jonge vrouw binnengekomen. Zo`n prachtige vrouw had hij nog nooit gezien. Hij had even geen idee waarvoor ze kwam, hij was in de war van al dat moois en kon zich even niet concentreren.

Hij knipperde en knipperde met beide ogen tegelijk. Ze droeg een korenbloemblauwe jurk, precies de kleur van haar ogen. Ze hield een grote handtas stevig tegen zich aan.
Meneer Smit kuchte: uhh .. gaat u zitten alstublieft. Hij kon niet ophouden met knipperen. K-k-kan ik u h-h-helpen? Oh arme man.,.

De blauwe ogen vulden zich met tranen.
Ik heb iets verloren dat heel veel voor mij betekende. Hij was van mijn oma, ik heb die ring altijd gedragen. Ik moet hem gisteren verloren hebben, zei ze zachtjes. Ze hield nog altijd die enorme handtas tegen haar borst gedrukt.
Jemig, wat een enorm grote tas om altijd mee te sjouwen, dacht menneer Smit, maar hij zei niets. Toen knipperde zijn oog twee keer, en hij zei: maar u bent hem niet verloren, die ring zit in uw tas.
Het meisje schudde haar hoofd: nee, ik heb er alles al twee keer uitgehaald en hij zit er echt niet in ...

Meneer Smit nam de grote glazen bol van het tafeltje. Oké zei hij, laten we er samen dan nog eens in kijken. Er kwamen zo veel spullen uit de tas dat spoedig het tafeltje helemaal vol lag. Meneer Smit had geen idee dat jonge dames al die dingen altijd met zich mee willen dragen. Eindelijk was de tas leeg en ze hield hem ondersteboven. Ziet u wel, hij zit er niet in, zei ze. Een traan rolde over een roze wang.
Meneer Smit zag het en knipperde twee keer. Hij zei: juffrouw, er zit een kleine scheur in de voering van uw tas, bij de bodem, kijk daar eens.
En ja, daar was de ring met een blauwe steen, bijna net zo blauw als de kleur van haar glanzende ogen.

Nadat alles weer in de tas was teruggestopt en ze nog even hadden gepraat, werd besloten dat een kop thee precies was waar ze behoefte aan hadden op dit uur van de dag. Op de tent werd het bordje "open" omgedraaid.

Wat een mooie dag, vindt u niet juffrouw .... juffrouw...?
Ik heet Smit, zei ze, Mary Smit.
Meneer Smit verslikte zich bijna in een mondvol thee. Smit? Oh jeetje, ik heet ook Smit. Jonathan Smit, men noemt me Jon.
Tijdens een tweede en derde kopje thee praatten ze. Mary werkte in een boekwinkel en woonde alleen; ze hield van het platteland en van honden. Ze was 23 jaar oud.
Jon vertelde haar over zijn ouders die hetzelfde werk als hij hadden gedaan. Ze waren er erg goed in, zei hij. Ze werkten veel jaren op de kermis en trokken van de ene stad naar de andere.
De kermis gaat over 2 dagen weg, ga jij dan ook weg?
Ik weet het niet zeker, zei Jon. Ik ben nu 27 jaar oud en al hou ik van mijn werk, ik krijg een enorme hekel aan het altijd naar op reis zijn. Ik wil een plek waar ik kan blijven, en ik wil een baan. Wat ik het liefste wil is een normaal leven.
Er werd besloten dat ze die avond samen zouden gaan eten.

Tijdens het etentje leek Mary een beetje afwezig. Jon, zei ze, er is iets dat ik je wil vragen, maar ik ben bang om je te beledigen. Jon begreep heel goed wat het was dat Mary wilde weten. Zo veel mensen dachten dat alle kermiswaarzeggers gewoon nep waren, zoals die zogenaamde zigeunerin die zegt dat ze jouw toekomst uit de palm van je hand kan lezen.
Ik weet wat je wilt vragen Mary, zei Jon, ik zeg het nooit tegen de mensen, maar ik wil het jou wel vertellen. Ik kom van een lange lijn van tovenaars, eigenlijk al eeuwen lang. Iedere Smit generatie had een tovenaar, soms een zoon, soms een dochter. Zowel mijn vader als mijn moeder waren tovenaars, ze waren neef en nicht. Zij en ook ik kunnen dingen laten gebeuren.
Zoals het vinden van mijn oma`s ring, zei Mary.
Nee liefje, zei Jon, die ring had je echt verloren. Weet je nog dat je een zak afval in de container stopte en dat die al zo vol was dat je die zak er met moeite in kon krijgen? Mary knikte. Wel, toen is die ring van je vinger gegleden. Mijn toverkracht heeft hem vanmiddag in je handtas terug gestopt.


Laten we de klok eens een stukje vooruit zetten.
De kermis vertrok en Jon bleef achter. Hij vond werk als verkoper, kocht een huis en hij trouwde met Mary.
Twee jaar later kregen ze een dochter die ze Judith noemden.

Toen meneer en mevrouw Smit zich verloofden, zei mevrouw Smit: wel Jon, je hebt nu werk en een normaal leven, zoals je dat wilde, dus van nu af geen hocus pocus meer. Meneer Smit was het ermee eens, maar ... hoe kan een tovenaar niet toveren? Nadat Judith was geboren en mevrouw Smit het elke dag zo druk had, kon het gebeuren dat er geen warm eten was wanneer meneer Smit moe en hongerig thuis kwam. Hij zei dan: lieverd laat me je helpen, en mevrouw Smit was daar dan maar al te blij mee. Twee keer knipperen en er stond een heerlijk gerecht op tafel; twee keer knipperen en de afwas was gedaan. Dus, ja, zo nu en dan was er dan toch een beetje hocus pocus.

Mevrouw Smit vroeg eens: Jon, zal je altijd toverkracht houden?
Wel .. nee, antwoordde meneer Smit, dat is nu iets wat ook de generaties voor mij nooit hebben kunnen begrijpen. Tegen de tijd dat mijn voorouders tussen de 45 en 50 jaar waren was het verdwenen. Ze konden niet meer toveren al deden ze nog zo hun best.
Bij zichzelf dacht mevrouw Smit: Jon is nu 46 jaar oud. Het zou wel prettig zijn om een man te hebben die niet kan toveren, want hij gaat klusjes te graag uit de weg. Ik hoop dat hij spoedig de kracht zal verliezen en eens ophoudt een luie man te zijn.

Judith was een slim jong meisje. Al lang, en haar ogen waren groen. Zowel meneer als mevrouw Smit vroegen zich af of zij de toverkracht had geërfd. Maar, jaren gingen voorbij zonder dat men er ook maar iets van merkte. Ze ging naar school, naar de middelbare school en eens zou ze naar de universiteit gaan, Nooit leek het er op dat ze haar huiswerk en opdrachten `als bij toverslag` had gemaakt. Mevrouw Smit was er erg
blij om, maar meneer Smit vond het diep in zijn hart wel jammer; zo veel generaties en hij zou de laatste zijn ...

Wist Judith dat haar vader dingen kon laten gebeuren? Oh zeker wel, maar ze dacht er verder niet bij na; zo was haar vader nu eenmaal en dat vond ze prima.

Seizoenen gingen voorbij, een jaar volgde een jaar. Meneer Smit was nu 51 jaar oud en ook rond Sinterklaas had hij zijn pak weer gedragen. Het was Oudejaarsavond. De Smitjes zaten gezellig bij de open haard op het nieuwe jaar te wachten. Ze spraken over het jaar dat nu bijna voorbij was, en over wat het nieuwe jaar zou kunnen brengen. Mevrouw Smit zei hoopvol: Jon, ik hoop dat je in het nieuwe jaar je kracht zult verliezen, je bent al ouder dan alle anderen waren.
Ja lieverd, antwoordde meneer Smit, het wordt steeds moeilijker voor mij om te toveren, mijn knipperoog is moe. Ik had echt gehoopt dat ik dit jaar mijn toverkracht zou hebben verloren.

Judith had geluisterd. Pap, jij vond altijd wat men kwijt was. Herinner je jouw bord op de kermis? Nu wil je iets verliezen en het nooit meer vinden? Ja schat, zei meneer Smit, dat is wat ik graag zou willen.
Vlak voordat de klok middernacht zou slaan zei Judith: lieve Papa, kijk me aan. Hij keek, en Judith knipperde, twee keer.

Oh zeker, het nieuwe jaar kwam met een harde knal. Buiten maakten de voetzoekers een enorme herrie en de vuurpijlen ontploften in de nacht in kleurige sterrenregens en harde knallen. In Huize Smit leek het ook alsof er een bom was ontploft. Meneer Smit stond half uit zijn stoel op, terwijl mevrouw Smit haar handen voor haar gezicht had geslagen en zachtjes kreunde. Judith bekeek hen met een glimlach.
Maar .. maar kind, we hadden werkelijk geen idee dat jij de toverkracht had geërfd, zei haar vader. Mevrouw Smit fluisterde: oh nee, niet ook mijn dochter ...

Judith lachte naar haar ouders. Ik begrijp dat jullie verbaasd zijn lieverds. Ja, ik heb de kracht van de Smit familie geërfd, maar toen ik nog heel jong was besloot ik het niet te gebruiken, nergens voor eigenlijk. Papa, ik heb het nu voor de eerste keer gebruikt. Ik heb jouw toverkracht weggenomen omdat dat je liefste wens was. En mama, ik zal het ook niet meer gebruiken dan alleen voor het beroep dat ik gekozen heb.

Haar ouders gingen weer rustig zitten, al zag mevrouw Smit nog een beetje bleek. Meneer Smit glunderde.
Je gekozen beroep?? Het klonk als uit één mond.
Ja, knikte Judith, ik heb besloten dat ik de Smit-kracht zal gebruiken om zieke mensen te helpen; om mensen die zichzelf verloren hebben te helpen zichzelf weer terug te vinden.

De volgende knal was van de kurk van de champagnefles die het plafond raakte..


In een gewoon huis in een gewone straat leeft een gewone familie, de familie Smit. Meneer Smit werkt als handelsreiziger en is goed in wat hij doet. Vroeger verkocht hij wel meer dan tegenwoordig, maar zijn klanten vinden hem aardig, Vroeger speelde hij voor Sinterklaas in het winkelcentrum. Hij had toen nog een dikke buik die schudde wanneer hij lachte. Die buik is nu niet meer zo dik, maar zijn lach buldert nog steeds. Meneer Smit doet allerlei klusjes in en rond het huis. Hij duwt de grasmaaier, wiedt, en schildert de schuur en, terwijl hij zo bezig is, bekijkt mevrouw Smit hem door het keukenraam, met een blije glimlach op haar gezicht. Ze gaat dan naar hem toe met een kopje thee en samen zitten ze op de houten bank tussen de stuiken. Ze spreken vaak over hun dochter Judith die op de universiteit studeert en dokter zal worden.
Dan glimlachen ze naar elkaar en is het duidelijk in hun ogen te zien dat dit twee heel gewone en heel gelukkige mensen zijn.

Haagse Dick schreef:

Roel hij is zelfs basisspeler bij Ivoorkust

Dick , dat weet ik hoor..........maar ik vind het niet veel , was benieuwd wat anderen nou in hem zien.......

Moi schreef:

Er is maar een oplossing denkbaar. ADO moet de ooievaarregeling voor midden noord afschaffen en kijk moe men gaat piepen.
Den ik)

Man man man
Kan je feiten wat een laatdunkende opmerking.
Dus alle mensen die fanatiek zijn zijn bijstand en stuntrekkers.
Man man man.
Heb zelf jaren op midden Noord gestaan en ook bij de harde kern gezeten.en de mensen waar ik mee om ging en dat waren er niet weinig hadden een goede baan of waren eigen baas.
Waar baseer je het trouwens op dat daar ooievaarshouders zitten.
Als je dat eerst eens gaat uitzoeken denk ik dat je op je worden moet terug komen en ooh ja weet je wat desteuntrekkers zijn( en jammer genoeg heb ik daar ook een jaar van deel uitgemaakt) die op Zuid zitten en via hun baas gratis,kaartjes krijgen.
Ik kan je niet maar in je worden kom je heel welbespraakt over. Maar feiten daar heb ik je nog niet op betrapt.
Wat ik al zij het begint me neusgaten uit te komen al die negatiefiteit nu weer over supporters die ee voor zorgen dat anderen niet komen. Het moet niet gekker worden.heb weinig tijd maar ik wil met jou wel naar ado kan er een paar mensen dan kan je eerst de feiten zien voordat je mensen hier neer zet als stuntrekkers.
Ga je schamen

Wizard schreef:

Camera`s focussen op de bal. Als je in de aanval bent zie je niet hoe de verdediging staat op dat moment. Om het ff in perspectief te zetten!

Beste wiizard. Ik ga voor het voetbal naar het stadion. Voor de randgebeuren laat ik het anderen over. Ik kan me ontzettend kapot ergeren aan de hufterigheid van de SUPPORTERS. Liever voor de buis hangen.

grijze gek schreef:

VAN MIJ MAG DIE WEG VOOR EEN JOET DIT SOORT PINGELS PROBEER JE MAAR ALS JE 4-0 VOOR STAAT
EEN GROTERE EIKEL ALS DIE HAVENAAR BESTAAT ER NIET IN HET ELFTAL.
MAG TOCH NU HOPEN DAT DIE DWARREL ER NOOOOOOIT MEER EEN MAG NEMEN.
IK HOOP DAT DIE WOENSDAG IS OPGEROT

MAN HOU TOCH EENS OP MET DAT GEFRUSTREERDE GELUL. ZET EENS EEN NIEUWE PLAAT OP OF HOU OP MET ANDEREN TE VERVELEN MET JE HAVENAAR-KLACHTEN-LITANIE.

(Geschreven in jouw stijl met iets meer nadruk, misschien valt het kwartje dan.)

BLEISWIJK-1 schreef:

Maar zonder zo geheimzinnig te doen. Voor wie zitten ze dan op de tribune? Erg voor de handliggend dat dit in iedergeval Havenaar en Kanon zijn.

Maar als je echt een punt had willen maken had je vorige week gezegd dat Beugelsdijk bekeken werd.

Daarom nogmaals. Welke scouts (clubs) en voor welke spelers? Volgens mij kan je dit gewoon zeggen. Daar zal een transfer niet op stuk lopen.

Ik ben er niet zo zeker van Beugelsdijk daadwerkelijk in de belangstelling staat van die Engelse. Beugelsdijk is een prima speler voor ADO, voor ADO waar hij naast ballen tegenhouden, en zo af en toe is scoren ook word afgerekend op zijn verschijning in de media. Prima gozer, maar gewoon een beperkte speler. Vind ook dat hij gewoon moet blijven, en dat we daar blij mee moeten zijn. Er zal best wat interesse zijn voor spelers van ons. Zo verwacht ik dat Havenaar zeker nog weg zal gaan, en dat er ook ineens interesse is ontstaan voor Kastaneer. Voor anderen kan ik niet zeggen dat ze zijn opgevallen in deze 3 wedstrijden.

Haagse Dick schreef:

Ik ben trots met midden noord, wij hebben iets wat andere clubs niet hebben. Ik vind dat ze een oplossing moeten zoeken betreft de zuid tribune. Midden noord is midden noord, zonder zou er geen sfeer zijn.

Midden Noord maakt al een jaar of 10 a 15 geen sfeer meer.
Of je moet die 10 minuten spreekkoortjes en aftellen voor het Haags kwartiertje bedoelen; maar dit doet het kidsvak ook en dat zonder drank en drugs (hoop ik).

Een hele grote fout om zo de lange zijde weg te geven aan een beperkt groepje. Dat kost je gewoon geld, vanwege het wegblijven van anderen. Zoals het nu is, is het prima: sfeervakken op lange- en korte zijde en genoeg goede plaatsen over voor alle andere fans die ook geld aan ADO willen besteden.

marcellino schreef:

rare vergelijking.
de supporters verbouwen de club niet ze willen alleen staan.
in mijn zaak kan gerookt worden terwijl ik er zelf op tegen bent dus zou je zeggen geen rookhok maar je moet tegemoed komen aan je gasten en vooral je gasten die elek dag komen en eigenlijk mijn boterham betalen.
Ado heeft vanaf het zuiderpark een kern gehad van 3000 supporters de meeste daarvan stonden op midden noord en west in weer en wind zijn deze supporters blijven komen ook toen de club meerdere malen op sterven lag.
met een beetje druk en geweld heeft de loop naar het stadhuis er voor gezorgd dat ado bleef bestaan, dus hoezo helpt er tegen in gaan niet?
deze supporters van west en noord staan nu verspreid op mno vak g en achter het goal.
door de verhuizing zijn er ongeveer 1300 nieuwe supporters bij gekomen die ook in weer en wint komen de rest hoe rot het ook is zijn succes supporters en komen of met een goedkoop kaartje via vakantieveilingen of hun werk en ja ik heb dat ook een jaar gedaan via hommerso omdat ik het totaal niet eens was met het niet doorpakken van het van der brom jaar.
wat ik wil zeggen is dat je weldegelijk moet luisteren naar je kern van ongeveer 4000 man die je in weer en wint steunen want laat je deze personen vallen kan het zo maar gebeuren dat als het weer een periode slecht gaat er 1000 man op de tribune zit.dus jouw stelling gaat totaal niet op de club is van de supporters en zonder supporters geen club.het stadion bevat 15000 plekken en we lopen te ouwehoeren over plekken op mno omdat ze staan man man man

Uiteraard moet je luisteren naar je supporters, maar als die met geweld dreigen als ze hun zin niet krijgen (en ook tegen medesupporters, als die niet voldoende meedoen naar hun zin) in plaats van, zoals ieder normaal mens, de discussie aan te gaan, is het andere koek.

Het gaat hier dus niet om niet luisteren, maar om het ten koste van alles door willen drijven van hun zin door bepaalde mensen, die het idee hebben, dat ze beter zijn, dan anderen en daardoor alles kunnen maken en geweld en intimidatie daarbij niet schuwen. Zelfs als het tegen het beleid van de club in gaat en de club schade kan berokkenen.

Wij blijven altijd onder een vergrootglas liggen juist als het goed gaat zal de concurrentie van alles doen om toch negatief nieuws over ons naar voren te brengen.
Voetbal is voor de gewone supporter vermaak, voor anderen gaat het niet om de sport maar is het keiharde business waar veel financieel te winnen maar ook te verliezen is.
Gezien de potentie van onze club zullen we door onze omliggende concurrenten altijd als een bedreiging worden gezien. Problemen met supporters zijn alleen maar drogredenen en al lang verleden tijd, concurrentie zal via spreekbuizen (Telegraaf etc.) altijd proberen het negatieve beeld in stand te houden om onze groei te stagneren, daarom ook weer de negatieve berichtgeving over de chinees en de trainer, geef ze een stok om te slaan en ze pakken hem op. Aan de leiding nu de taak om ze geen stok meer te geven.

Peter87 schreef:

Kan Den Haag zomaar instromen in de JL?

Utrecht bijvoorbeeld wel, maar Vitesse speelt 2e divisie.

kan iemand mij dit uitleggen

Nee. Jong Utrecht heeft dat verdiend op basis van haar resultaat van vorig seizoen. PSV en Ajax speelde al in de Juup en Twente heeft zich teruggetrokken.

ADO heeft er tezamen met Feijenoord, Heerenveen, Cambuur, Excelsior, Roda, Heracles en NAC voor gekozen om in een onderlinge wedstrijdenreeks elkaar bezig te houden. Gaat helemaal nergens om en de winnaar krijgt vijftien tickets voor Drievliet.

Al deze clubs kunnen zich natuurlijk wel aanmelden voor de nieuwe derde divisie echter waar men dan instroomt weet ik ook niet. Deze clubs, waaronder ADO, zagen op tegen de kosten echter hebben zich enkel met een korte termijn beleid bezig gehouden.

Manders, en mogelijk anderen binnen ADO, zien gelukkig in dat die onderlinge competitie niet het opleidngspodium (mooi woord overigens) is dat past bij een B.V.O.

Ik denk dat er afgelopen week met Wang enorm veel lange termijndoelen zijn besproken en er nu ook steeds meer een voetbalbeleid gaat komen. Een aanstelling op zeer korte termijn van een zgn. verbindingstrainer zie ik nu ook plaatsvinden.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Bleek, rh_vakm, Jurriën, Tante Wil, buurmanBrutus, Vak_W, Ran1972, R.E., Erik070, LeoH, CrazieD, Raoul88, Bolskie, fcdh-denhaag, Lellow, RickZ, BigMac, BLEISWIJK-1, carbayon en 198 gasten.

Bekijk de topshouts