Tag: kort

Trending: graafschap woord wedstrijd absurd stadion verwacht

Toon alle shouts

Mike schreef:

Je wist van 1 basisspeler 100% zeker dat die einde seizoen weg zou gaan: Ebuehi.
We hadden 8 maanden geleden al moeten bedenken of Polley of David op die plek zouden kunnen gaan spelen. Zo niet? Had ze dan in de winterstop verhuurd aan een Jup-club en om ze te laten rijpen. Was je ervan overtuigd geweest dat ze niet geschikt waren, had dan einde afgelopen competitie een vervanger gehaald!

Dit geklungel met die rechtsback vind ik nog 10x erger dan het gehannes met de spits. Johnsen is laat verkocht en met Veerman ging het mis maar een vervanger voor Ebuehi had er gewoon moeten staan!

Ja precies helemaal mee eens maar ik ben bang dat ze het met Polley denken op te vangen. Ze zijn lovend over die jongen past zich moeiteloos aan de trainingen aan. Net als bij Goppel is dit een jongen die eigenlijk rechtsbuiten was dus opkomend is het allemaal leuk maar verdedigend zal ook hij nog te kort gaan komen. Er moet gewoon een rechtsback bij , ik zou die orejuela van ajax een jaar huren als je echt niemand kan vinden. Kan Polley of Goppel nog een een jaar leren om ook verdedigend op te kunnen treden en hebben we als het goed is voorlopig een goede daar zullen ze niet voor niets 3,5 milj voor betaald hebben.

JB schreef:

Afgelopen seizoen deed hij in 32 van de 34 wedstrijden mee bij Heracles.
22 x basis, 10x invaller
Hoezo bankzitter?

Dat er nu een Duitse trainer in Almelo zit die veel Duitse vrienden binnen haalt, wil niet zeggen dat wat hij niet vreet ook echt niet te vreten is.

3 seizoenen eredivisie nog nooit meer dan 10 keer gescoord bij heracles zijn ze blij datie vertrekt want komt daar te kort

pajam schreef:

VI Pro artikel :

https://www.vi.nl/pro/overig/het-keepersverhaal-van-groothuizen-via-ajax-en-denemarken-naar-ado

Het keepersverhaal van Groothuizen: via Ajax en Denemarken naar ADO
Door: Dolf van Aert @Dolf_v_Aert

INTERVIEW
Zijn debuut maakte hij in de slotfase van vorig seizoen al, maar dit jaar is Indy Groothuizen officieel de eerste keeper van ADO Den Haag. De 22-jarige goalie is eindelijk waar hij wil zijn, niet in de laatste plaats door de lessen van zijn muzikale familie. Zijn nieuwe status maakt hem hongerig. ‘Ik ben éérste keuze, maar wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

Of het niet vreselijk ongemakkelijk voelt, al die aandacht voor zijn persoontje? Indy Groothuizen denkt heel even na, haalt dan zijn schouders op en vervolgt met een brede grijns zijn rondje langs de aanwezige media. ‘Nou nee, valt reuze mee. Ik vind het stiekem zelfs wel leuk.’ Het is daags voor de Eredivisie-start, mediadag in de Hofstad. Een paar dagen nadat bekend is geworden dat Groothuizen het seizoen begint als eerste keeper, en een paar dagen vóórdat ADO datzelfde seizoen start met een teleurstellende 1-2 thuisnederlaag tegen promovendus FC Emmen, schuift het journaille aan in de Haagse persruimte. Met uiteraard speciale aandacht voor de goalie. De markante ADO Journaal-presentator Alberto heeft op het laatste moment voor een alternatief gekozen – ‘Heb je gezien hoeveel gasten die Indy al willen spreken?’ – maar verder wil iedereen vandaag wel iets van de keeper. De camera van Haaglanden Voetbal staat op hem te wachten, zowel VI als het AD wil aansluitend zijn verhaal optekenen, terwijl Omroep West hem aan het eind van de middag in de studio verwacht voor een optreden in het programma.

Het zal Groothuizen allemaal – in de goede zin van het woord – worst wezen. Hij wandelt opgewekt rond, neemt voor iedereen uitgebreid de tijd en heeft er zichtbaar plezier in. ‘Zo’n live-uitzending als vanmiddag heb ik nog nooit gedaan, maar het zal vast wel goedkomen. Ik heb een redelijk vlotte babbel en kan het volgens mij allemaal wel goed vertellen, haha. We hebben in de jeugd van Ajax mediatraining gehad, maar ik weet voor mezelf héél goed wanneer ik een politiek correct antwoord moet geven, of wanneer ik gewoon een gezellig gesprek kan voeren.’

Eén ding is zeker: mediatechnisch gezien heeft de Eredivisie er met Groothuizen een welbespraakte aanwinst bij.

GRIEPKEEPER
Dat hij keeper zou worden was overigens lang geen uitgemaakte zaak. Op zijn tiende was de kleine Indy nog een bepaald niet onverdienstelijk spitsje, totdat een fikse griep zijn keeperscarrière lanceerde.

Het is in het voorjaar van 2007 wanneer de E-jeugd van AFC ’34 uit Alkmaar een toernooi mag gaan spelen. Groothuizen dreigt het te moeten missen, hij ligt dan namelijk al anderhalve week ziek op bed. ‘Op die leeftijd is het natuurlijk: voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Dus zei ik die ochtend tegen mijn moeder dat ik beter was, zodat ik mee mocht doen.’ Zijn moeder trapt niet in het toneelstuk van haar zoontje, maar kan het ook niet over haar hart verkrijgen om hem thuis te houden. ‘Ik mocht onder één voorwaarde meedoen: ik moest op doel gaan staan. Dan hoefde ik me niet zo in te spannen, kon ik rustig aan doen. Op dat niveau stelt keepen natuurlijk nog niet zo heel veel voor, maar ik had er eigenlijk wel lol in.’

Wat volgt is een verhaal zoals dat van vele keepers. Hij maakt de overstap naar de D1, waar ze nog geen keeper hebben. De trainer vraagt of Groothuizen het niet eens wil proberen, het ventje blijkt talent te hebben, nog geen vier maanden later ploft er een brief van AZ op de deurmat. Groothuizen mag deelnemen aan de talentendagen, een afvalrace die hij lange tijd moeiteloos doorloopt. Té lange tijd, eigenlijk. ‘Ik overleefde vijf rondes en mocht gaan meetrainen met de D2 van AZ. Telkens kreeg ik weer bericht: Het gaat goed, je mag door. Maar op een gegeven moment had ik voor m’n gevoel al wel tien rondes overleefd. Ik zat al zes maanden bij AZ, maar het bleef maar bij een stage. Hoe graag willen jullie me eigenlijk hebben?, dacht ik. Iemand overtuigen moet in een maandje wel lukken, toch? Zo niet, dan ben je blijkbaar niet goed genoeg. Laat staan als het ruim zes maanden duurt.’

UITZICHTLOOS
Aan het einde van dat stageseizoen komt de oplossing uit de hoofdstad. Ajax wil Groothuizen aan het werk zien, en gaat in tegenstelling tot AZ al na vier weken over tot actie. De keeper doorloopt vanaf dat moment de jeugdopleiding en debuteert in december 2014 namens Jong Ajax in de Jupiler League. Een maand later mag hij van hoofdtrainer Frank de Boer zelfs mee op trainingskamp met het eerste elftal en tekent hij een meerjarig contract, maar nadat Ajax kort voor de winterse transferdeadline André Onana heeft gehaald, daalt Groothuizen weer in de pikorde.

‘Toen Ajax Onana haalde, wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie zou terechtkomen’

‘Toen wist ik dat ik in een uitzichtloze situatie terecht zou komen. Ik was een paar maanden eerder al dolblij dat ik het betaald voetbal überhaupt had gehaald, maar nu wilde ik méér. Dat zou bij Ajax moeilijk worden, ik was vierde keeper. Ik wilde niet nog zo’n zelfde jaar, ik was klaar voor een heel seizoen onder de lat.’

Koste wat kost bij Ajax blijven, dat ziet hij niet zitten. ‘Hoe langer je niet speelt, hoe meer je uit beeld raakt. In al die jaren had ik zó veel jongens gezien die geen geld wilden inleveren, of bepaalde clubs of competities te min vonden. Dat gold voor mij niet, ik stond open voor alles wat er op mijn pad zou komen.’

NAAR DENEMARKEN
Dat blijkt ook wel, als Groothuizen in de zomer van 2016 een verrassende move maakt. ‘Er was wat interesse uit de Jupiler League, toen mijn zaakwaarnemer Søren Lerby ineens met FC Nordsjælland op de proppen kwam. Omdat FC Utrecht hun keeper David Jensen na twee competitieduels had gekocht, moesten ze snel op zoek naar een nieuwe. Ze hadden me een jaar eerder gezien op een jeugdtoernooi, waar ik goed stond te keepen. Ik kende uit Denemarken vooral FC Kopenhagen en Brøndby, maar Nordsjælland kende ik alleen van naam. Toch ging het vlug. Ze belden me op woensdag, op vrijdag zat ik in het vliegtuig. Ik ben redelijk avontuurlijk ingesteld, en daarnaast dacht ik dat het wel goed was om uit die Nederlandse sleur te stappen. Even weg uit je comfortzone. Een stap terug, later twee vooruit, dat idee. Tot op de dag van vandaag zeg ik tegen iedereen: Het is een topbeslissing geweest. Ik heb het er geweldig gehad, al moet ik eerlijk zeggen dat het sportief leuker was dan privé.’

‘Ik ben verder gaan revalideren in Denemarken. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen’

Groothuizen heeft het namelijk niet echt makkelijk. ‘Ik ging helemaal alleen die kant op, terwijl ik met mijn twintig jaar nog nauwelijks levenservaring had. Probeer jij dan maar eens effe een huurhuis te regelen, of een rekening te openen bij de bank. Daarnaast zat ik veel avonden in m’n uppie thuis. In Nederland kon je dan makkelijk even naar een vriend rijden, nu zat de dichtstbijzijnde vriend minimaal achthonderd kilometer verderop. Het zorgde ervoor dat ik in het begin niet lekker in mijn vel zat en matig presteerde. Op trainingen dacht ik in de eerste twee weken weleens: Shit, ik kan het niet meer.’

Na een korte aanpassingsperiode komt Groothuizen in de basis, maar tijdens het winterse trainingskamp onder de Spaanse zon scheurt hij zijn buitenmeniscus af. ‘Ik ging terug naar Nederland voor de operatie, maar ben daarna verder gaan revalideren in Denemarken, ook uit loyaliteit naar Nordsjælland. Maar ik blééf met vocht in mijn knie kampen, het schoot niet op. Ik denk dat het ermee te maken had dat ik niet in mijn vertrouwde omgeving zat, want revalideren is voor een groot deel mentaal. Natuurlijk had ik clubfysio’s die dag en nacht voor me klaarstonden, maar tegelijkertijd moest ik alles zelf doen. Ik moest rust houden, maar ook gewoon mijn boodschappen doen. Dan nam ik een taxi naar de supermarkt, liep ik op krukken mijn boodschappen in te laden en ging ik met de taxi weer naar huis. Dat is niet echt ideaal, hè?’

ADO DEN HAAG
Groothuizen keert uiteindelijk terug naar Amsterdam om daar zijn revalidatie af te maken. In de aanloop naar afgelopen seizoen komt hij echter tot de conclusie dat zijn tijd in Amsterdam er wel op zit. Kort voor het verstrijken van de zomerse transferdeadline meldt ADO zich. Groothuizen begint vol goede moed aan zijn klus in Den Haag. ‘Mijn eerste doel was om honderd procent fit te worden. Daarover heb ik heel goed en nauw contact gehouden met de medische staf. Wat is er vandaag, of deze week, het beste voor mij? We hebben flink gas teruggenomen, omdat iedereen eigenlijk een beetje bang was voor overbelasting. Vlak voor de winterstop was ik helemaal pijnvrij, ik voelde me goed, waarna ik eindelijk voelde dat ik mijn niveau uit mijn tijd in Denemarken weer ging halen.’

Tijdens de winterstop krijgt Groothuizen op het trainingskamp in Turkije, waar hij negentig minuten goed keept tegen Besiktas, de bevestiging dat het goed zit. ‘Voor mijn gevoel kon ik toen eindelijk laten zien dat ik mijn mannetje stond. Dat eerste half jaar was lastig geweest. Ik trainde dan weer wél en dan weer níét mee. En áls ik trainde, dan ging het de ene keer goed en de andere keer minder. Ik kan me best voorstellen dat de staf, mijn medespelers en de fans toen weleens hebben gedacht: Is die jongen wel wat wij zoeken? In Turkije heb ik laten zien wat ik in mijn mars had.’

Groothuizen krijgt zijn beloning vijf wedstrijden voor het einde van de reguliere competitie, als hij de honneurs tot het competitieslot mag waarnemen voor de geblesseerd geraakte Robert Zwinkels. ‘De manier waaróp is natuurlijk niet helemaal zoals je het wilt hebben, maar dat ik mijn kans kreeg was een droom die uitkwam. Ik had natuurlijk al op het hoogste niveau in Denemarken gespeeld, en veel wedstrijden in de Jupiler League, maar de Eredivisie… Dat is toch de competitie die al je vrienden, familieleden en buren op de voet volgen. Dat was best wel een mijlpaaltje, dat heb ik toch maar mooi kunnen afvinken.’

DOLLY DOTS
Het is na zijn Eredivisie-debuut op bezoek bij FC Utrecht dat het grote publiek kennismaakt met de onbevangenheid van de jongeling. Als een volleerd prof staat hij voor de camera van de NOS, als de verslaggever hem voorzichtig vraagt naar zijn muzikale familie. Vader Jos Groothuizen was in het verleden onderdeel van de band Vulcano, die met Een beetje van dit, een beetje van dat in 1983 een grote hit scoort. Nog veel bekender is zijn tante Angela Groothuizen, de zus van zijn vader. Bij de jeugd tegenwoordig vooral bekend als jurylid bij The Voice of Holland, voor de wat oudere jongeren blijft ze voor altijd ‘die ene van de Dolly Dots’. Maar vooral de hit van zijn vader blijkt voor de NOS-verslaggever reden genoeg om eens naar de zangkwaliteiten van junior te vragen. Waar veel nieuwkomers op het hoogste podium de vraag onhandig zouden weglachen, pakt Groothuizen met een lach zijn moment. ‘Poeh, ik ga mezelf wel voor schut zetten hier’, reageert hij, om vervolgens inderdaad een paar regels te laten horen.

Terugblikkend schaamt Groothuizen zich geen moment. Sterker nog: de lessen van zijn muzikale vader en tante helpen hem iedere dag. ‘Ik zal niet doen alsof ik het gewend ben om in de schijnwerpers te staan, maar ik ben wel een beetje met dat wereldje opgegroeid. Angela spreek ik niet iedere dag. Als ik haar zie is het prima, soms bellen we. Met mijn vader praat ik wél dagelijks, een beetje sparren over van alles en nog wat. Dat doet hij ook met Søren.’

Van zijn pa leerde Groothuizen hoe het is om aandacht te krijgen. ‘Als ik met hem door Alkmaar loop, wordt hij nog altijd om de minuut herkend en moet hij een praatje maken. Hij is bekender in Alkmaar dan ik, ook omdat hij een eigen kroeg heeft gehad. En dan is hij ook nog het broertje van een Dolly Dot, haha. Wat ik mooi vind, is dat hij nooit te beroerd is om tijd te maken voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een groot voorbeeld, maar datzelfde geldt voor Angela. Kijk, ik ben ook niet achterlijk. Ik krijg soms ook wel mee hoe er over haar wordt gesproken, op een negatieve manier. Dingen als: die jurk staat haar niet. Maar ze komt niet voor niets al zo’n 35 jaar op tv. Ze wordt nog steeds gewaardeerd, omdat ze gewoon leuk is. Dat zeg ik niet omdat ze mijn tante is, maar omdát ze mijn tante is, weet ik wel hoe ze in het echt is. En dus weet ik dat ze absoluut geen masker opzet als ze op tv is, of zich anders voordoet. Dat ga ik de komende jaren ook proberen, gewoon mezelf zijn.’

‘Mijn vader maakt altijd tijd voor mensen die iets van hem willen. Dat is voor mij een voorbeeld, maar datzelfde geldt voor mijn tante Angela’

Wat Groothuizen bovendien meekrijgt, is dat hij elke minuut moet genieten van zijn leven als profvoetballer. ‘Omdat het voorbij kan zijn voordat ik het weet. Mijn vader zei het laatst heel mooi: “Binnenkort ben ik de vader van, terwijl jij altijd de zoon van was. Het gaat zo snel allemaal.” Dat zet me wel aan het denken. Door alle tegenslagen die ik heb gehad, ben ik goed gaan beseffen wat dit spelletje voor me betekent, en wat ik er allemaal voor wil laten om mijn einddoel te bereiken.’

BOKSEN EN HARDLOPEN
Vooralsnog is het Groothuizens doel om zijn status als eerste keeper waar te maken, een status waarvoor hij keihard heeft geknokt. ‘Ik ben in de zomer extra werk gaan doen, heb maar een korte vakantie genomen. Acht dagen met mijn beentjes omhoog op Mykonos, daarna ben ik doorgegaan. Vijf keer per week boksen, veel hardlopen, dat soort dingen. Alles met de intentie om de eerste man te worden.’

Dat is gelukt, en dus is zijn tijd gekomen. ‘Zo wil ik het zelf niet per se noemen, want daarmee zou ik zeggen dat de tijd van Robert erop zit. We hebben met ADO vorig seizoen een geweldig jaar gehad en daarin heeft Robert een véél groter aandeel gehad dan ik. Ik voelde ook totaal niet aankomen dat de keuze nu op mij zou vallen. Eerlijk: ik had het niet eens raar gevonden als de trainer voor hem had gekozen, hij heeft zó veel krediet opgebouwd. Maar mijn ambities hebben nu eenmaal niets met Robert te maken. Ik zou een slechte prof zijn als ik graag tweede keeper zou zijn, datzelfde geldt voor hem. Maar dit voelt voor mij wél als een beginpunt, de start van de jaren waarin het moet gebeuren.’

De eerste stap is gezet, maar dat leidde in huize Groothuizen nog niet tot euforische taferelen. Integendeel. ‘Toen ik hoorde dat ik eerste keeper werd, heb ik mijn zaakwaarnemer gebeld – maar dat doe ik elke dag – en mijn vriendin geappt. Dat was het. Ik heb vooral zoiets van: Joh, laat het eerst maar eens even zien. Daarna is het misschien een keer tijd om iets te vieren. Als ik na dit seizoen terug kan kijken op een mooi jaar, is dat me veel meer waard dan dit. Nu ben ik vooral hongerig. Ik ben nu éérste keuze, maar ik wil laten zien dat ik ook de júíste keuze ben.’

Vakkie-G schreef:

Zaterdag als ze weer verliezen moet je is opletten hoe snel het dan in 1 keer gaat dan kunnen ze wel haast maken gozer

Ze zullen wel moeten.
Andere clubs versterken zich ook nog flink.
En zeker onze directe concurrenten.
Verkopen wij nu nog een speler dan wordt het erg kort dag om wat nieuws te halen.
Alle hoop vestigen op Zhang is leuk, maar wat als hij geblesseerd raakt?
Dan heb je niks.

Kees schreef:

Wat boeit het mij nou of de club een schuld heeft. In mijn beleving onbelangrijk, zelfs erg onbelangrijk.

We hebben een eigenaar en uiteindelijk krijgt hij onder de streep de rekening gepresenteerd. Dat merkt ie vanzelf wel tijdens een doorverkoop. En de boel laat ie sowieso niet klappen gezien de gedane investeringen.

En de nieuwe eigenaar zal ongetwijfeld bemiddeld zijn aangezien je anders niet in zee gaat met ADO zonder winstmodel op de korte termijn.

Bekijk het van de positieve kant. Veel beter voor je gezondheid.

Vind je reactie wel heel kort door de bocht maar de strekking van je verhaal kan ik wel volgen als ik het in ieder geval goed interpreteer;
Ik kom naar voetbal kijken en ben fan van een voetbalclub en niet van een financiële instelling?
Helaas draait het in het voetbal tegenwoordig nog maar om 1 ding en dat is €€€.

Sportief bekijk ik het van de positieve kan en doorgaans ben ik veel meer negatief en opportunistisch dan vele andere shouters hier dat moet je de laatste paar jaar toch wel opgevallen zijn aan mijn shouts? Echter vind ik de financiën gewoon onbegrijpelijk gezien ons verleden op dit gebied.
Ik stond er op het ijspaleis en heb er weinig trek in om daar nog een keer te staan.

Maar je hebt gelijk ik schreef eerder dat ik me niet meer teveel ging uiten over de financiën tot 31 augustus. Maar iedere keer word ik weer getriggerd door andere posts. Ga weer proberen met mond te houden tot die tijd en zal zondag de longen uit mijn lijf schreeuwen in het uitvak.

rd.. schreef:

Er bekruipt mij een gevoel dat er geen knaak in de kas zit voor versterkingen, hooguit voor wat salarissen maar dat was het dan wel... En dat er gewoon niks meer komt voor het sluiten van de transferdeadline. Ja iets dat ons wordt aangeboden. Maar echt 2 miljoen van Johnsen in een andere speler stoppen. No way! Dat zit allang in de exploitatie.

Ook dat verhaal nu met Kishna, is allemaal maar in de hoop dat we hem dan mogen `huren`.

Zo`n gevoel krijg ik, als ik zo aan de gelatenheid van Fons terugdenk.

Mag ik wel even zeggen hier toch. Hoop gewoon dat het niet zo is. Want we kunnen wel wat peper gebruiken.

Sterker nog.......ik denk aan het volgende. JB heeft laatst duidelijk laten zien dat we nog eenmaal een agio storting van de Chinesen nodig hebben. Deze zou rond deze periode naar ons overgemaakt moeten zijn.

De Chinesen hebben aangegeven dit te doen. Alleen weten we uit het verleden hoe moeizaam dit gaat. Het zal mogelijk wel weer ergens op een rekening in Engeland vast staan!! En hierdoor ontstaat er bij ADO een te kort. En wat je niet hebt kan je niet uitgeven.

Ik vertrouw het gewoon niet. Rust en het niet lekken van mogelijke nieuwe spelers is prima. Maar niet meer communiceren met de achterban is verontrustend!!!

marcellino schreef:

als ze nee hebben gezegd legt de tegenpartij dus niet genoeg neer,had je beter je best gedaan aan het einde van het seizoen hadden ze dat wel gedaan.johnson in potente van de drie de minste voetballer,maar je ziet wat werklust en tor instinkt kan doen kunnen een heleboel wat van leren.

Weer kort de bocht van je. Of denk jij alleen in euro`s?

Misschien willen ze helemaal de woestijn niet in, of naar China of het oostblok. Ondanks het geld. Je partner en eventuele kinderen moeten ook willen.

BLEISWIJK-1 schreef:

Onzin! Werkt zich tweemaal in de rondte. Heeft een positieve uitstraling. Ook op het publiek. En hij heeft een betere voorzet dan Becker.

Maar Goppel hoeft het.niet te worden. Het gaat erom dat als Becker niet wil verlengen, je afscheid moet nemen.

Was de hele discussie niet.

In het kort:

Er werd het management verweten dat Becker niet werd verlengd en gratis de deur uit zou lopen.
Reactie hierop dat Becker sowieso niet ging verlengen wegens de idiote kritiek in de vorm van racistische beledigingen.
Wanneer dat soort supporters-vriendelijkheden er niet waren was de kans op verlenging een stuk hoger.

Spelend in zo`n krakkemikkig elftal zal er weinig belangstelling zijn voor Becker of El Khayati. Dus even verkopen zal voornamelijk afhangen van het feit hoe hoog een transfersom moet zijn. Maar ADO kennende krijgt de kopende partij geen rekening maar mag er een sturen.

Ik zie graag iedereen die er nu zit gewoon op een lange termijn doorgaan met elkaar. Minimaal 3 jaar. Dan heb ik het over de Manders, de nieuwe financiële man, commerciële man en van as. Scouting enz mag nog wel wat aan gedaan worden. Gewoon kijken hoe we het doen en over een paar jaar kijken hoe we ervoor staan. Het is nu allemaal kort dag. Je kan noo

Mike schreef:

Ja en dan volgend jaar weer jammeren als die voor 3 ton de deur uit loopt omdat we m ‘maar’ een ton per jaar kunnen betalen.

Ja lekker kort door de bocht. Zonder nieuwe spelers ga je sowieso niks verkopen. Dan maar een paar ton minder. Dan heb je ten minste iets.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Kees, Lellow, Ado Vakkie S, Erik070, ADOZoetermeer en 193 gasten.

Bekijk de topshouts