Tag: rust

Trending: laatste volendam punten cambuur excelsior dordrecht

Toon alle shouts

DHFC070 schreef:

Goossens doet ook niet heel veel goed maar aangezien wij alleen uit dode spelmomenten kunnen scoren heeft hij nog wel eens een assist.
Vraag me meer af wat iedereen al ruim 1,5 jaar in Immers ziet? Echt 0,0 toevoeging en weinig kwaliteit meer van over. Vroeger had die nog wel een goede passing maar dat is compleet verdwenen en vroeger was hij overal op het veld en legde veel kilometers af. Daar is ook weinig meer van over en hij kan het overduidelijk niet meer belopen. Zie het liefst niemand van het lijstje Goossens, Bakker, Immers, Meijers op het middenveld. Want ook onder Pardew is dat nog steeds de linie waar het grootste probleem zit. Geen omschakeling, geen helpende hand bij de aanvallers en zelfs geen helpende hand bij de verdedigers.

Overigens bewonderenswaardig hoeveel mensen er vanavond ook weer op afkomen. Op een paar vakken na zit het stadion helemaal vol en dat voor de volslagen belachelijke prijs van €31 op de lange zijde. Hulde daarvoor en kun je toch zien dat we een grotere club geworden zijn die +/- 10 jaar onafgebroken eredivisie voetbal.

Deels snap ik je reactie, puur om de statistieken. Goossens heeft alleen maar 4 assists dit seizoen, het meeste van onze selectie, maar heel erg weinig aan de andere kant voor iemand die alle corners en vrije trappen neemt!
Hier tegenover kan hij het niet meer belopen en leidde een aantal tegendoelpunten in door slechte passes of door simpel balverlies te lijden.
Duffy zal m.i. meer rust gaan brengen aan de bal waardoor de organisatie ook beter intact blijft.

Tommy schreef:

Ben ik van zwinkels al jaren niet. Lekker koopmans laten staan

Dat ben ik toch met je oneens. Zwinkels kan, denk ik, beter tegen onder druk voetballen. Straalt meer rust uit. Is in ieder geval sterker met hoge ballen uit corners, organiseert de achterhoede beter. Maar ja, het is maar een mening. Anderen denken er anders over.

Bolskie schreef:

Syndroom van Kees? Snap niet dat je die man de heletijd moet zoeken.

Ik zoek die man totaal niet op, ik schijn vakkie B, vakkie P, Vakkie Oeki en de voorzitter van de RVC te zijn. Maakt me geen mallemoer uit maar waarom wordt ik betrokken bij n comment van anderen?
Ik bericht hier wat bestuurlijke info die ik krijg. Zal ik wel n fantast zijn en soix, perfect maar wie moet wie met rust laten?
Denk dat de webguru hier Mac en IP adressen kan zien dus, als dit inderdaad zo is wil ik best een blokkade hebben hoor.

Tommy schreef:

Ben ik van zwinkels al jaren niet. Lekker koopmans laten staan

De beste keeper die ik in een Ado shirt heb gezien was Jaroslav Drobny.

Martin Hansen was voor Ado begrippen ook zeer behoorlijk.

Maar die Koopmans kan ik slecht pruimen heeft de uitstraling van een aardbei. Er staat geen vent in de goal.

Zwinkels is ook geen geweldenaar maar wel het beste alternatief op dit moment.
Straalt meer rust uit dan Koopmans. Bovendien vind ik 36 jaar niet te oud voor een keeper.

Mochten we in de ere blijven volgend jaar op zoek gaan naar een behoorlijke keeper.

Ik ben altijd wel een optimistisch iemand die vertalingen probeert te maken van hetgeen gaande is in de organisatie, in de staf etc.

In het trainingskamp werden wij allen gevoed door het woord "intensiviteit", waardoor ik de vertaling maakt dat we conditioneel geprepareerd zouden worden om een hoog tempo te kunnen spelen en volhouden, dus veel pressie op tegenstander, veel vuile meters maken etc.

Jol werd als adviseur verbonden aan Pardew, mijn vertaling was hier dat Pardew gevoed zou worden door Jol qua pijnpunten, zwakten etc.

Dit alles zou normaliter genoeg moeten zijn om in ieder geval het vertrouwen te krijgen dat een "toptrainer" met zijn "top assistent" dusdanig beslagen ten ijs kwamen, dat ze van dit ADO een veel beter ADO zouden maken.

Vitesse 2e helft liet zien waarom Meijers jarenlang misbruikt werd als linksback maar veel meer tot zijn recht komt als linkermiddenvelder, waarom Baluta als groot talent werd benoemd en waarom Stubbs binnen is gehaald.

Dan ga je naar Sparta: dezelfde opstelling als tegen Vitesse....dat is wel al een beetje raar als je bedenkt dat Pardew creativiteit mist in ADO, maar door het halen van de laatste twee spelers, zou dit probleem worden opgelost. Dan zou je toch verwachten dat in ieder geval Duffy zou spelen.....maar nee. Vertrouwen geven aan de basis elf die het verdiend hebben op basis van de Vitesse wedstrijd...hmmm, oke.

Iedereen in het stadion zag gisteren, en iedereen voor de buis zag gisteren, dat vanaf minuut drie het al mis ging bij ADO. Overlopen worden op het middenveld, nooit een tweede bal winnend, geen duels kunnen winnen.....een gapend gat tussen de achterste linie en de voorste, want Immers, Meijers en Goossens gaven niet thuis, waardoor geen aansluiting kon worden gelegd, dus de lange bal in niemandsland, of richting onze kleinste speler.....
Je zou dan verwachten dat Pardew ingrijpt, al in de eerste helft......maar nee.
Na de rust dan.....nee hoor, het eerste kwartier lekker blijven doormodderen.....Pardew had verwacht na zijn speech in de rust dat de gevestigde orde wel zou opstaan....MIS!

Hoe kan het dat Jol hier geen rol in speelt door aan te geven dat Malone geen rechtsback is, maar veel beter tot zijn recht komt op het middenveld?
Hoe kan het dat Immers maar gehandhaafd blijft?
Hoe kan het dat Goossens zo`n verval maakt?

Na gisteren is mijn positivisme omgeslagen in negativisme want ik reken gisteren tot een sleutelwedstrijd. Gisteren zou DE wedstrijd moeten zijn geworden van een nieuw ADO en zou je de aansluiting krijgen. De komende weken zal de directe concurrentie (Zwolle en VVV met wellicht Twente) punten sprokkelen waar jij dat niet gaat lukken tegen PSV en Heerenveen. De inhaalrace gaat te groot worden vrees ik......

grijze gek schreef:

Gisteren na jaren weer is naar een uitwedstrijd geweest, in de hoop op..........
En daar sta je dan bij het spijkerbroeken stadion weg te waaien om 180 en geen bakkie koffie te krijgen (waarom zouden we ook goed willende supporters willen verwennen) nee,laat ze maar lekker in de kou staan.
Instap 18:30, ja voor diegene die misschien vooraan stonden, de rest kon er rond 19:30 in. Dit was voor mij al de laatste jaren een NO om mee te gaan.
Ik vergelijk het een beetje met veevoer transpoort, alleen krijg je nog net geen klappen met peddels.
Dan de wedstrijd, 1e helft zwaar kut, 2e helft iets beter. Zoals meerderen al zeiden moeten we maar snel afscheid nemen van een Immers,Goosens,Malone,Necid en Meijers op het veld. De 2 invallers (veels te laat) Duffy en Bogle maken voetballend wel een verschil, die Duffy is rustig aan de bal, heeft oog voor medespelers en speelt de bal ook nog is in de voeten en is voor mij een nummer 10, Bogle veroverde alle ballen die hij kreeg en kon de bal ook goed vast houden in tegenstelling tot Necid waar alle ballen bij weg springen.
Aan de supporters in het uitvak heeft het niet gelegen, vanaf binnenkomst in het stadion werd de ploeg al toe gezongen, ook Helene werd vrolijk toe gezongen .
1 kanttekening: Er waren toch aardig wat kinderen bij van een jaar of 10 die vrolijk mee zongen met de woorden KK, voor mij ongelooflijk
Voor mij geen uitwedstrijden meer, lekker voor de buis met een bak koffie.
Op naar Pisvee met hopelijk zonder de eerder genoemde 5 spelers en met Duffy en Bogle

De 2 invallers (veels te laat) ...

Daar stond ik ook verbaasd over. Ik had ze al in de basis verwacht en na die blamerende eerste helft na de rust, maar een kwartiertje voor tijd?

Ik had Pardew wijzer ingeschat.

Erik070 schreef:

Niks van gezien

Zegt genoeg over jou denk ik zo... Duffy heeft rust, loopt zich goed vrij en je ziet dat hij heel veel ervaring heeft. Beginnen met Duffy en Bogle en een wedstrijd kan zomaar anders lopen. Nu nog goosens eruit en dan zou er zomaar iets kunnen gebeuren.

LEESVOER:

De ster van Jerdy Schouten (23) is rijzende. Zijn eerste maanden in Bologna waren moeilijk, maar nu baart de middenvelder opzien in de Serie A. Het Italiaanse avontuur van een oer-Hollandse jongen is definitief begonnen

‘Mijn vader is er iedere thuiswedstrijd.’ Schouten zegt het zomaar ineens met een stalen gezicht, ziet de verbaasde reactie en herhaalt zijn uitspraak. ‘Echt, dan blijft-ie bij ons slapen. Hij wil niks missen. Mooi toch?’ Ook Schouten senior heeft moeten wachten op de doorbraak van zoonlief, maar nu is hij ongetwijfeld nog trotser dan hij al was op zijn zoon. Vier duels op rij is Jerdy Schouten inmiddels basisspeler bij Bologna. Via Telstar en Excelsior naar de hoogste Italiaanse divisie. Zeg het hardop en het onwaarschijnlijke verhaal wordt alleen maar onwaarschijnlijker. Maar wie Jerdy Schouten in het rossoblu moeiteloos in een Serie A-wedstrijd ziet meespelen, moet erkennen dat de lovende kritieken in de Italiaanse media niet eens overdreven zijn.

Hij werd niet goed genoeg bevonden bij ADO Den Haag, leefde op sensationele wijze op bij Telstar, veroverde de Eredivisie bij Excelsior, om daarna een megagrote stap voorwaarts te maken. In Bologna transformeert de voormalige lichtgewicht tot een sterke voetballer, van anoniem selectielid met het oog op de toekomst is hij inmiddels basisspeler bij de huidige middenmoter geworden. En de superlatieven dalen op hem neer. De middenvelder verbaast iedereen, behalve zichzelf. ‘Ik wist wel dat ik het kon, anders had ik de stap niet genomen’, luidt een wijsheid van Schouten.

Het klinkt eigenwijs en zelfverzekerd, zo is hij ook wel. Net zoals hij toegeeft dat zijn omgeving hem soms moet corrigeren. ‘Ik dacht dat ik de overstap wel even zou maken, maar zo werkt het niet. Ik ben van nature nogal ongeduldig en eigenwijs, misschien wel té eigenwijs. Gelukkig weet mijn omgeving dat en weten ze dat ik het nodig heb dat ze me realistisch laten denken en duidelijk moeten maken hoe het zit.’

`Nu mocht ik een aantal wedstrijden starten, maar ik weet ook dat er zo weer andere keuzes gemaakt kunnen worden`

Zijn zelfkennis en kritische blik zijn verfrissend in deze verwarrende tijden waarin spelers veelal geen spiegel lijken te hebben. In de thuiswedstrijd tegen het Verona van Soufyan Amrabat zien we Schouten in actie in het shirt van Bologna. Na 69 minuten sloft de Nederlander met rugnummer 30 naar de zijkant. Bologna is met tien man komen te staan na een rode kaart, een defensieve ingreep is verklaarbaar. Zonder Schouten geeft de thuisclub de 1-0 voorsprong uit handen en wordt het 1-1. Een week eerder maakte hij zijn tweede negentig minuten sinds 30 oktober vol tegen Torino, de beloning is een tweede basisplaats op rij. In de eerste negentien wedstrijden in 2019 kwam hij in totaal 192 minuten in actie. En nog 44 minuten in een Coppa Italia-duel. Januari was de maand van de doorbraak in de Serie A voor Schouten. Afgelopen zaterdag tegen Brescia (2-1) kreeg hij zijn vierde basisplaats op rij toebedeeld. Die kon na een overtuigend optreden tegen SPAL ook niet uitblijven. De Italiaanse kranten hadden lovende woorden over voor zijn spel en dat leverde kreten op als Il Gigante, Man of the Match, Il Migliore en Bologna heeft zijn eigen Marten de Roon.

Het is bekend dat Italiaanse sportkranten niet schromen nieuwe helden op het paard te hijsen. Schouten blijft er nuchter onder. ‘Je moet het constant bewijzen en afdwingen, je hebt geen garanties. Nu een aantal wedstrijden mogen starten zie ik als een beloning, maar ik weet ook dat er zo weer andere keuzes gemaakt kunnen worden. Het is aan mij dat te voorkomen. We hebben een grote selectie, de concurrentie is hevig, ik heb nu het vertrouwen gekregen en dat wil ik ook waarmaken. Iedere training en iedere wedstrijd weer. Verslappen kan niet, ik bewijs nu dat mijn keuze de juiste was.’

BRAVOURE
Tegen Verona, waar Bologna aantreedt zonder de geblesseerden Stefano Denswill en Mitchell Dijks, beweegt Schouten centraal op het middenveld als een lightversie van Andrea Pirlo over het gras. De bravoure en lef die hij in Velsen-Zuid en in Kralingen liet zien, zien we deze wedstrijd bij vlagen. In Italië wordt nu eenmaal risicomijdend gedacht, Schouten heeft dat goed begrepen, hoewel hij van nature wat avontuurlijker is ingesteld. Hij lijkt zich soms in te houden, in gedachten wil hij méér, het verstand zegt echter voorzichtig te zijn. Opvallend is dat zijn medespelers hem veelvuldig zoeken. Op een andere manier dan in Nederland, maar ze weten allemaal dat als ze de bal bij dat rossige ventje uit Olanda bezorgen, er daarna geheid een andere ploeggenoot in balbezit komt.

‘Opbouwen zoals in Nederland kennen ze hier niet’, weet Schouten. ‘Dat heen en weer getik in de achterste linie, daar doen ze niet aan. Dat vinden ze zelfs verschrikkelijk. Hier gaat de bal sneller naar voren en kan ik er wat mee doen als de middenvelders ’m hebben. En ik moet meer tackelen, duels aangaan, de fysieke strijd opzoeken. Dat past me prima.’ Stadio Renato Dall’Ara is een prachtig toneel waar hij zijn kunsten mag vertonen. ‘Ik vind het een fantastisch stadion, met een heerlijke grasmat. Ik heb nooit een hekel gehad aan het kunstgras, hoor, ik ben van de kunstgrasgeneratie. Maar deze mat is geweldig.’

De thuishaven ligt drie kilometer buiten het historische stadscentrum. De bus vanaf het treinstation brengt ons naar een idyllische plek, een plaats waar het hart van een voetballiefhebber sneller gaat kloppen. De kolossale kenmerkende toren doemt in de verte op en trekt als een magneet de aandacht. Van dichtbij is het gevoel nog melancholischer. In een wereld waarin moderne stadions tot de verbeelding spreken is deze oude, romantische bak een bijzonder pareltje. Groundhoppers moeten dit stadion hebben gevinkt, anders verdien je de titel groundhopper niet. Schouten wandelt voor het duel met Verona geconcentreerd het veld op. In gedachten, ongetwijfeld vol adrenaline, maar uiterlijk rustig.

‘Eigenlijk besef je de aanwezigheid van al die mensen (de capaciteit bedraagt bijna veertigduizend plaatsen, red.) dan pas. Ik was Telstar en Excelsior gewend als thuisbasis, en met Excelsior natuurlijk ook uitduels in grote stadions. Eenmaal op het veld doet het me niets, dan merk ik het niet. Ik ben met het spel bezig, niet met de entourage. Tijdens de warming-up en bij het veld oplopen kijk ik weleens in de rondte en schiet het soms door me heen dat dit eigenlijk pas mijn derde seizoen in een eerste elftal is. En dan sta je ineens in de Serie A. Zo is het wel.’

ZURE NASMAAK
Dat besef is soms confronterend, maar ook alleszeggend over de voetballerij. Schouten is een voorbeeld van een speler die via een omweg de top aan het halen is. Wie weet wat er nog volgt? Oranje, een stap in Italië, een topclub in Nederland? ‘Daar denk ik nu helemaal niet aan. Ik wil hier slagen, daar werk ik hard voor.’

Het zijn woorden die passen bij Schouten. Logisch gezien zijn vastberadenheid om zijn droom te verwezenlijken. ‘Ik moest weg bij ADO Den Haag en heb mijn pad zorgvuldig gekozen. Eén jaar Telstar maar en slechts één seizoen Excelsior, zo bedenk je het niet, maar zo loopt het. Ik heb wel een zure nasmaak overgehouden aan de degradatie met Excelsior. Ik zie het nog altijd als onnodig, het had niet mogen gebeuren.’

`Het schiet soms door me heen dat dit eigenlijk pas mijn derde seizoen in een eerste elftal is`

Nu speelt hij een paar niveautjes hoger. ‘Ik heb echt heel goed nagedacht of ik dit wilde en ik ben onder de indruk geraakt van het verhaal van Bologna. Als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb, ben ik er ook niet meer vanaf te krijgen. Ik heb me verdiept in de stad en de club, heb de taal geleerd en ben daar nog steeds mee bezig. Ik heb er alles aan gedaan om me snel thuis te voelen. Dat is gelukt. Het vertrouwen dat de club in mij uitsprak door me direct een contract voor vijf seizoenen te laten tekenen, voelde heel goed. De mensen die ik hier ontmoette, de stad, de club, het sprak me enorm aan. Als je zo’n keuze maakt, hebben mensen daar een mening over. Vind ik prima, voor mij is belangrijk waarom ik deze stap wil maken, dat ik ervan overtuigd ben dat ik hier een betere speler wordt en dat mijn directe omgeving me steunt. Ik zie mezelf hier een sterkere speler worden, ik merk nu ook dat ik grote stappen maak.’

In Nederland is het Italiaanse avontuur van Schouten nauwelijks nog belicht. ‘Ik heb nog niet zo veel pers gedaan. Eigenlijk alles afgehouden. Bewust ja, eerst maar eens presteren.’ Schouten lacht erbij, hij weet dat hij momenteel hot is in Bologna. We spreken na het duel met Verona af elkaar op dinsdag in het historische centrum van de stad te treffen. Bologna bruist, de stad aan de voet van de Apennijnen is qua inwonertal de zevende van het land en ontwikkelt zich in rap tempo tot een toeristische trekpleister.

De universiteitsstad is het culinaire epicentrum van Noord-Italië. Op de vele pleinen in Bologna is het uitermate goed toeven. De Piazza Maggiore, waar de Sint Petroniusbasiliek inwoners en toeristen begroet, is Italiaanser dan Italiaans en kent vele aangrenzende steegjes. Het zijn schilderachtige straatjes, met piepkleine winkeltjes vol typisch Italiaanse producten, waar Italianen elkaar overenthousiast begroeten. Schouten heeft per app de locatie doorgegeven waar we hem treffen. Het zijstraatje van het grote plein heet de Via Pescherie Vecchie.

STADSLEVEN
Schouten valt direct op met zijn rossige hoofd tussen de over het algemeen donkerharige Italianen als hij het steegje inloopt. Zerocinquantello heet het tentje. Aan een tafeltje bij het raam laten we het Italiaanse stadsleven op een middag in januari aan ons voorbijtrekken. ‘Ik ben een stadsmens, we gaan binnenkort meer in het centrum wonen’, verklapt Schouten. Zijn vriendin is hem gevolgd naar de Italiaanse stad. ‘We waren nog niet eens zo lang samen, ik vind het prachtig dat ze het heeft gedaan. Voor haar was de stap misschien nog wel groter en gedurfder dan voor mij. Ze voelt zich thuis, we trekken veel op met twee Scandinavische spelers die ook hun vriendinnen mee hebben. Ze heeft nu ook een baan gevonden hier.’

Zijn vriendin is momenteel een huis aan het bezichtigen. ‘We hebben een prachtig huis hoor, misschien wel te mooi. Maar het is een stuk buiten het centrum, ik vind het er te rustig. En bovendien kun je niet de stad in met je auto als je er niet woont. Dan moet je aan de rand parkeren en de stad inlopen. Als je in de stad woont krijg je ontheffing.’

Schouten zoekt op de menukaart naar zijn favoriete bestelling. Op het moment dat hij met enige tegenzin besluit voor de bruschetta met mozzarella te gaan, vindt hij waar hij op uit was. ‘Die moeten we hebben, let maar op’, klinkt het. Even later staat er een uitgebreide plank met diverse soorten ham, smeerseltjes, verschillende stukjes kaas en warme broodjes op tafel. Eten en drinken in Italië is altijd een feest.

SPINAZIE
In de stad waar de welbekende bolognesesaus zijn oorsprong kent, is dat niet verwonderlijk. Wandelend door de stad wordt de inwendige mens uitgenodigd zich tegoed te doen aan de vele lekkernijen. ‘Maar ik hou me in’, klinkt het haast verontschuldigend. ‘We koken ook zelf, hoor. Vanavond staat er gewoon spinazie op het menu.’ Het doet denken aan de onthulling die Schouten ooit deed dat hij op de wedstrijddag altijd pannenkoeken eet. Hij bekende dat hij verslaafd is aan die lekkernij. ‘We hebben op de club een kok die alles klaarmaakt wat je wil. Nee, ik heb nog niet om pannenkoeken gevraagd. Ik eet ze wel, ik kan niet zonder. Ze zijn gewoon te koop in de supermarkt en de stroop is meegekomen uit Nederland. Alleen niet op de ochtend voor een wedstrijd, zoals ik altijd deed. We zijn hier met de spelersgroep bij elkaar vanaf een dag voor de wedstrijd. Ik ben nog niet in de positie pannenkoeken te eisen, eerst nog wat meer basisplaatsen.’

Schouten kan rustig in een steegje in Bologna zitten zonder te worden aangeklampt. ‘Dat doen ze heel goed hier. Ze laten je met rust. Ik heb al een aantal keer gemerkt dat ze eigenlijk pas bij het afrekenen iets vragen of tegen je willen zeggen. Ik kende ook de verhalen van voetballers in Italië die door supporters worden aangesproken, maar het is hier gewoon heerlijk relaxed. Heeft ook met de stad en de club te maken. De Amerikaanse eigenaar Joey Saputo is een ontzettend aardige man, ik heb hem wel een aantal keer gesproken. Hij is geen type eigenaar die roekeloos investeert en spelers op naam haalt. Je ziet dat Bologna veel jongere voetballers scout, echt jongens voor de toekomst haalt. En die zullen ze natuurlijk ook ooit weer willen verkopen. Het bevalt me gewoon goed. Hoewel de beginperiode best wennen was.’

`De Italiaanse competitie wordt echt onderschat`

Schouten verwijst naar de eerste maanden. ‘Het was aanpoten. Ik heb trainingssessies meegemaakt waarin we alleen maar een het lopen waren. Bergop, bergaf, sprinten, duurlopen, inhoud kweken. Loeizwaar. Zo leggen ze hier de basis. Dat was een verschil, ja. Wat wij in Nederland doen, is daar helemaal niks bij. Ik had nog nooit zo hard getraind en was blij dat we eindelijk wedstrijden gingen spelen, maar ik was vijf minuten bezig in het eerste oefenduel en ik liep een knieblessure op. Dan word je wel even gek, ja. En nu?, dacht ik direct. Natuurlijk ga je aan je herstel werken en natuurlijk heeft de club me daar geweldig bij geholpen, maar je ziet wel even alles wat je voor ogen had aan je voorbijtrekken. Ik wilde direct indruk maken, me bewijzen. Want ik was maar een speler van een Nederlands clubje, niet iedereen kende me. Ik was nieuwsgierig, maar de mensen hier ook naar mij.’

UITZONDERLIJKE TALENTEN
Schouten moest geduld hebben, dat hij van nature niet heeft. ‘Maar ik snap heus wel hoe het werkt. Ik dacht wel even direct te gaan spelen, omdat ik wil voetballen. Dat is wat ik het liefst doe. Maar zo werkt het niet. Ik moest sterker worden. Ik merkte het ook op trainingen. Ik was toch dat iele mannetje uit Nederland. Vergis je niet, hè, hier ben ik ook gewoon weer een jonge speler. In Nederland is 23 al oud, maar hier begint het dan pas. Kijk hoeveel echt jonge spelers in Italië aan hun wedstrijden komen, dat zijn alleen de uitzonderlijke talenten. Dit is pas mijn derde seizoen als volwaardig profspeler in een eerste team. Eigenlijk heel vreemd. Ik sta er niet eens meer bij stil, maar als je er zo over nadenkt is het best bijzonder.’

Drie jaar echt prof en een vaste waarde in de Serie A. ‘Het voelt alsof het nu allemaal echt begint’, geeft hij toe. ‘Ik ben ook echt sterker geworden, kan het nu langer volhouden. Natuurlijk heb ik moeten wennen. Niet alleen aan de trainingen, ook aan de manier van spelen, aan het leven.’ De stap van Excelsior naar Bologna is in alle opzichten levensgroot, de Serie A is een compleet nieuw podium. ‘Ik denk dat ik in Italië kan groeien, het ligt me wel hoe ze hier denken en doen. De Italiaanse competitie wordt onderschat, dat vind ik echt. Er zitten geen makkelijke wedstrijden bij. Als je in Nederland een kleine nederlaag lijdt tegen Ajax of PSV, kan een trainer zeggen dat hij tevreden is. Dat is hier uitgesloten; met 1-0 verliezen is een nederlaag, het maakt niet of dat tegen Juventus of Inter is of tegen een laag geklasseerde ploeg. Verliezen is verliezen. Die benadering staat me wel aan.’

`Als je het hebt over een mensenleven en de strijd van iemand tegen een ziekte dan is voetbal plotseling slechts een spelletje`

Bologna kent een wisselvallig seizoen. Er zijn redenen aan te voeren, zoals de ziekte van trainer Sinisa Mihajlovic. De vroegere vrijetrappenkoning van de Serie A vecht tegen . Natuurlijk heeft zijn situatie invloed op de selectie. ‘Het is moeilijk aan te geven hoe precies, maar we hebben het erover in de kleedkamer. Iedereen is ermee bezig. Dit raakt je enorm.’

Praten over zijn trainer doet Schouten zichtbaar wat. ‘Het is vreselijk, zo oneerlijk ook. Ik kende hem nog maar pas, maar dit komt aan. Nooit ziek geweest en dan ineens getroffen door die vreselijke ziekte. Een boom van een kerel, oersterk, en dat straalt hij ook echt uit. Hij zou die vrije trappen nog zo graag het doel in jagen. Mihajlovic is fysiek en mentaal beresterk. We zijn bij hem geweest in het ziekenhuis. Direct na een wedstrijd, dat zijn emotionele momenten. Hij wil dolgraag bij ons zijn, helaas kan dat niet altijd, maar dan heeft hij de hulp van goede assistenten. Het is aangrijpend en mooi tegelijk. Als je het hebt over een mensenleven en de strijd van iemand tegen een ziekte, dan is voetbal plotseling slechts een spelletje.’

Thehague070 schreef:

Ik wil graag even kwijt dat ik het een behoorlijke aanfluiting vond gister... Dat "ongelooflijke" feest was nergens te bekennen niets bijzonders te zien...buiten het stadion broodjes bestelt zegt de beste man dat word dan 10 euro... Nou ja joh doe eens gek he... Echt niet te vreten die zooi nooit meer die troep! Eenmaal binnen vonden we de muziek toen John Medley op `t veld stond enorm hard... Kon mensen naast mij niet meer horen en dat lag zeker niet aan mij... Tich mensen met de handen op de oren... Beneden tijdens de rust een broodje en drinken halen voor 3 mensen is werkelijk niet te doen... Stel ongeïnteresseerde en onwetende scholieren achter de kassa die niet weten wat ze doen en blijkbaar ook niet goed meer horen aangezien je 3x het verkeerde krijgt... Buiten dat duurt het ook veel te lang en wat je krijgt is ook niet voor herhaling vatbaar... Ik vind dat toch zo jammer hé... ADO is gewoon mega slecht in het organiseren van een feestje... En je krijgt de meeste mensen ook echt niet meer terug naar het stadion... Helaas...

Was jij er gister voor het eerst? Altijd 5 minuten voor rust je spullen halen desnoods 10 minuten. Dan is er niks aan de hand. Trouwens 10 euro voor een broodje???? Hoor ik voor het eerst maar ik haal zelden wat buiten het stadion

Ik wil graag even kwijt dat ik het een behoorlijke aanfluiting vond gister... Dat "ongelooflijke" feest was nergens te bekennen niets bijzonders te zien...buiten het stadion broodjes bestelt zegt de beste man dat word dan 10 euro... Nou ja joh doe eens gek he... Echt niet te vreten die zooi nooit meer die troep! Eenmaal binnen vonden we de muziek toen John Medley op `t veld stond enorm hard... Kon mensen naast mij niet meer horen en dat lag zeker niet aan mij... Tich mensen met de handen op de oren... Beneden tijdens de rust een broodje en drinken halen voor 3 mensen is werkelijk niet te doen... Stel ongeïnteresseerde en onwetende scholieren achter de kassa die niet weten wat ze doen en blijkbaar ook niet goed meer horen aangezien je 3x het verkeerde krijgt... Buiten dat duurt het ook veel te lang en wat je krijgt is ook niet voor herhaling vatbaar... Ik vind dat toch zo jammer hé... ADO is gewoon mega slecht in het organiseren van een feestje... En je krijgt de meeste mensen ook echt niet meer terug naar het stadion... Helaas...

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

FC Den Haag!, Aad, wiegah070, Nigel070, adorob, Y, DenhaagLeo, Alle ballen op Jort, RickZ, BLEISWIJK-1 en 204 gasten.

Bekijk de topshouts